The Fate of Love( BOOK 1)

Chapter 26

Arabella pov's

Nagising ako sa Isang kwartong puno nang pinturang puti..Nilibot ko ang paningin ko,at nakakahinga ako nang maluwag,ng nakita ko si Tita Karena...Kausap niya ang doctor...

Ibig sabihin nasa hospital ako.

Nang matapos ang pag uusap nila tita at nang doctor agad itong lumapit sa akin..

"kumustang pakiramdam mo ijah..." she asked me,habang kinukuha ang poncan at binabalatan ito...

" Ahm....ayos na ho ako..baka may nakain lang po akong hindi angkop sa tiyan kopo.. kaya ako nagsusuka.." mahinang wika ko sa kanya...

Hindi ito umiimik.. bagkus,lumingon ito sa akin at ngumite lang ito...At tuloy tuloy lang ang pagbabalat nito nang poncan..

" Tita ...SI Sean po?" tanong ko sa kanya..

"..uhm..May binili lang si Sean sa baba,pabalik na iyon...here...pinagbalat kita ng poncan...maigi ito sayo" she said at inaabutan ako nang isang pirasong poncan...

" Ijah....hindi moba talaga alam kung anung kalagayan mo ngayon?" she said..na agad naman akong napatitig kay tita Karena...anu kaya ang ibig niyang sabihin?

"Po? bakit ho...Anu po bang sabi nang doctor.." tanong ko dito,dahil sa totoo lang,wala akong idea kung bakit ako nandito ngayon sa hospital.

.. Pinagtataka ko lang...parang Tita Karena looks so overwhelmed..she looks so happy...

" Ijah...you're 2 months pregnant.. magiging Lola na ako.." she said full of excitement... agad naman namilog ang mga mata ko and hearing those words..made me felt melted too..

How come I got 2 months pregnant,when we just married for 2 weeks?..

Gosh!! so Ibig sabihin? shacks.....it's him...

God...nakakahiya...Anu kayang iniisip ni Sean ngayon...ang tanga tanga ko talaga..

Agad naman akong napatingin kay tita Karena ,na ngayon,walang humpay ang mga ngite nito sa labi...

Anu kayang iniisip ni tita,Alam kaya niya ang tungkol sa amin ni David? God..please tell me what to do....hindi pwedeng malaman ni tita Karena ito... nakakahiya...

Honestly,I didn't how to react,nung nasabi sa akin ni tita Karena ang tungkol sa pagbubuntis ko,...maging masaya ba ako? ..yes I am happy..i really do...pero paanu si Sean?Anu ang nararamdaman niya ngayon?

" Thank you ijah,for making this happened to Sean....alam kong kalabisan lahat nang hiniling ko sayo..pero tinupad mo ang pangarap nang anak ko..maraming salamat anak..for doing this to my son..." tita Karena said as she hugged me...

So Ibig sabihin,inako ni Sean ang bata? ...sinabi niyang sa kanya ito? sh*t ..he just tell her a lie...wag lang kaming mapahamak ni David?

Para akong naluluha sa ginawang pag ako ni Sean sa pagbubuntis ko..hindi ko akalaing kaya niya akong pagtakpan....at dahil sa ginawang yun ni Sean naramdaman kong mas napapalapit ako sa asawa ko,Hindi ko alam,pero sa daming kabutihan na nagawa ni Sean sa akin... pakiramdam ko,natutunan kuna din itong mahalin..

Masakit nga lang isipin na ,hindi siya ang ama nang pinagbubuntis ko,alam kong masakit iyon sa kanya,alam kong hindi madali iyon kay Sean,ang akuin ang Isang bagay na hindi naman talaga sa kanya...

Agad naman akong nabalik sa wisyo nang hawakan muli ni tita Karena ang mga kamay ko..

" hey..don't cry anak..alam kong masaya ka din...at nagpapasalamat ako dahil Ikaw ang naging asawa nang anak ko,mas naging pursigido itong labanan ang sakit niya, maraming salamat talaga Ara...." tita Karena said...at agad niya akong niyapos...

Bigla naman kaming napalingun nang bumukas ang pinto sa kwarto ko,at nakita ko si Sean na papasok.. nakangite ito,na parang wala lang sa kanya.... lumapit ito sa akin...at hinalikan ako sa aking noo...

Agad namang nagpaalam si Tita Karena,at naiwan kaming dalawa ni Sean...

Kahit ayaw niya itong aminin,alam kong dismayado na naman ito...bakas ito sa kanyang itsura..

" Sean..." I called him...agad itong umupo sa tabi ko at hinawakan ang aking mga kamay..

" ssh...don't worry baby...it's fine...no need to explain...I - I can take it....but please ...tell them it's mine..." malungkot na wika nito...at muli agad akong napaluha..

" Sean...bakit ganyan ka kabute sa akin? bakit ginagawa mo lahat nang to? I don't even deserve this" I cried..

Agad naman niyang pinunasan ang mga luha ko sa aking pisnge sa pamamagitan nang kanyang daliri...

" hey...stop crying..it's not good for our baby....there's no other reason babe...I just really love you so...at kahit ganu pa kasakit at kabigat ang magiging pasanin ko..handa kong tanggapin lahat......and that's because,you own my life....patuloy akong lumalaban Ara...just because of you...mahal na mahal kita ......" he said ,as his tears falling from his cheeks..

Agad akong napaupo sa kama ko,at niyakap ko Siya nang mahigpit..

Why it's not him,that I really love the most? sana siya nalang....dapat siya nalang ang minahal ko..

" I want you to stay with me,as long as im still fighting babe... please never ever leave my side...I need you...And as long as im still alive...gagawin kong paraiso ang mundong gingalawan mo at sa magiging anak natin...I want to give my all...just to make you happy.." dagdag pa nito..habang hinahalikan ako sa noo...

I just realized...kung ganu ko kaswerte sa Asawa ko...true love does exist..at sa pinapakita ni Sean sa akin ngayon..I must say....that..I do believe one day...mabbayaran ko din ang pagmamahal niya sa akin..

Mabilis dumaan ang mga araw...linggo..at mga buwan...At sa mga buwang nakalipas na yun...masasabi kong naging masaya ako.

Tunay ngang, pinanindigan ni Sean ang pangako niyang,pasasayahin niya ako...naging maayos ang pagsasama namin...

At sa mga panahong yun,walang araw na hindi ako iniintindi at inalalalayan ni Sean...palagi niya akong iniingatan lalo na sa pagbubuntis ko..

Ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya,sa magiging anak namin...at kita ko sa mukha niya ang lubos na excitement na makita itong lumabas...

Sa kabilang banda..simula ng umalis si David..wala na akong naging balita sa kanya...kahit sa mga naging emails at messages ko sa kanya,Wala talaga itong sagot...

At nasasabi kong,siguro tuluyan niya nang pinaubaya ako kay Sean...bagay na hindi ko naman pinagsisihan..

Nawala siya nang ganun ganun nalang..kaya sa totoo lang hindi ko alam kong anu na ang nararamdaman ko para sa kanya...

Pero one things I'm sure of....Mahal ko na ang asawa ko,sa ilang buwan naming pagsasama...nalalaman ko ang ibig sabihin nang totoong masaya...at dahil iyon kay Sean,walang akong dahilan para Hindi ko ito matutunang mahalin...

Akala ko noong una,naawa lang ako sa kanya...pero habang tumatagal, mas lalo akong napalapit sa Asawa ko...at hindi kuna kayang itanggi pa ang namumuong pagmamahal na naramdaman ko para sa asawa ko..

Pero...kahit gaanu kaperpekto nang pagsasama niyong mag asawa,kahit gaanu ito kasaya,hindi pala talaga ito panghabang buhay..

Alam ko na naman ihh...na bilang na ang mga araw ng asawa ko,pero hindi pa ako handa...Hindi ako kailan man magiging handa .dahil ayaw kong mawala si Sean ...

Kabuwanan kuna ngayon,at ito naman ang mga panahong,nanghihina na si Sean...ayaw man niyang sabihin sa akin...kitang kita ko sa kinikilos niya ang panghihina at unti unting pagbagsak nang katawan nito...

Nangangayayat na ito,namumutla at kahit anung pilit na ngite niya sa akin..kitang kita ko ang lalim nang kanyang mga mata..at ang pailan ilan na pagdurugo nang kanyang ilong....

" Babe....Sean...ayos ka lang ba?" tarantang tanong ko sa Asawa ko..dahil nakita kong pagdurugo nang ilong nito....

" hey .don't panic..I'm fine...paki abot nalang ako nang tisyu..." ang wika ni Sean sa akin ...Naiiyak na ako seeing him,with blood in his nose..

" Sean... pumunta na tayo sa hospital please...natatakot na ako ." I cried..

" ssh...babe...relax...okay lang ako ,come here..... babe...hindi pa ako mamatay..." Ang pagbibiro ni Sean sa akin..

" Gusto ko pang makita ang anak natin babe...kaya..wag kana masyadong mag alala ...mahal na mahal ko kayo...maski ako,hindi ko pa kayang iwanan kayo...ayaw kong mawalay senyo..." Ang wika ni Sean at ramdam ko ang pagak nitong boses...