Chapter 30
1698 Words
John David Alonzo pov's
" How is she doc? the baby? " I'd asked the doctor...but the doctor just take a deep sighed...
" Doc? is something wrong happened to them?? please doc...tell me" pakiusap ko sa doctor...
" I'm sorry Mr.Alonzo..but your wife ...and the baby .they could be in danger.." malungkot na wika nang doctor..
" What?? why? what is happening? please tell me doc!Anu bang nagyayari? " taranta kung tanong dito...
" Tumaas ang dugo nang asawa mo...she can't do it for a normal delivery...and we can't do the surgery as well....masyadong delikado ang kalagayan nilang mag Ina Mr Alonzo.." umiiling iling na wika nang doctor..
" what do you mean doc? " id asked..at ngayon hindi kuna mapigil ang emosyong nararamdaman ko...napahilamos na ako sa aking mukha.
Halos wala pang isang Oras na nawala si kuya..tapos heto na naman,nanganganib ang buhay ng mag ina niya ...no .I can't afford to lose her....It can't be..
" Is there any options doc,to save them? I want you to save them doc...I can pay...how much it may cost..just please damn! save them" I said to the doctor..na punong puno nang pag aalala.
" As much as I want to save them both Mr Alonzo,but I'm afraid I can't....you have to choose...that is the only option that we had....the clock is ticking ,you have to choose whose going to live....I know this is the hardest part to decide..but I'm sorry to say this..Mr Alonzo,there's no other way...." the doctor explained..
And hearing those words of him,made me stiffing...para akong estatwang nakatindig...Hindi ko akalain na ganito kasaklap ang mangyayari...
I can't even choose...I know kuya wants his son too..And Arabel as well ...how can I suppose to choose? when the two of them is too important for my brother!
F*CK! this is the hardest discission,I could ever make...
" If- if I will choose one of them...will it be guarantee that ...that it can be safe?huh doc? I'd asked the doctor once again..
" Yes Mr Alonzo 90% sure...." the doctor assured to me
" babalik na ako sa loob Mr Alonzo..I will give you 30 minutes to think.. who's gonna be the one you choose...Again ..I know this is the hardest one...but don't let them both gone.... kailangan mong mamili..." the doctor said at muli na itong pumasok sa Operating room.
Halos wala na akong maramdaman sa daming nagyayari sa buhay namin ngayon..
Why it has to be like this?bakit kailangan pagdaanan namin ang ganito kahirap na sitwasyon?
"Kuya anung gingawa mo? I thought I will gonna take care of them..bakit parang gusto muna silang isama? kuya... please help me to decide.... please...." Ang wika ko sa sarili ko...habang pilit kong nilalabanan ang mga luhang pumapatak sa aking pisnge...
Agad kong tinawagan ang mommy,pero hindi ito makausap nang matino..she was just crying the whole time...Masyado siyang apektado sa pagkawala ni kuya.
The doctor just give me a half hour to decide...I have to think....Kuya I hope mapapatawad mo ako sa magiging desisyon ko... Napakahirap but I had to choose ASAP..
Isang linggo na ang nakalipas...at napakasakit man isipin,na dalawang katawan ang aming nailibing sa nakaraang 2 araw...
Halos,hindi pa din maprocess sa utak ko ang mga nangyari....napakasakit,dahil sa pangyayaring hindi namin lubos inaasahan...
Sina mom and dad halos hindi pa din matanggap ang pagkamatay ni kuya..at sa naging desisyon ko...
They are not disappointed on what my decision was....they fully understand..but we can't denied the fact...na sobra lang silang nanghihinayang..
Halos Isang linggo nang mahigit na unconscious si Arabel...and yet Wala pa siyang kaalam alam sa mga masasamang nagyayari sa buhay niya...
Yes..Id chose Arabel over the baby... At alam kong maintindihan ako ni kuya sa desisyon kong yun..
Arabel deserve to live...sa dami niyang sinakripisyo at binigay sa aming magkakapatid... nararapat lang siguro itong mabuhay at sumaya...
All her life...puro nalang kasi pasakit ang nalalasap nito..walang saya...and I was the first person who caused her too much pain...kaya pinili ko siyang mabuhay,para makabawi sa lahat nang pait at sakit na dinulot ko sa kanya.
After that saddest moments that we had.. ang mailibing ang kuya at pamangkin ko..daddy decided to bring mommy somewhere ...na malayo sa mga lugar na makapag paalala sa kanya kay kuya..
Mom love us too much..kaya ganun nalang kahirap sa kanya ang pangyayaring iyon...she need more attention...Bute nalang at hindi siya pinabayaan nang daddy...
Nung una,ayaw pa nitong sumama sa daddy..but kalaunan.. pumayag na din ito...
She doesn't want to leave us.. because of Arabel....that's why I promise mom,that to take good care of everything..and that included Arabel...
Minabute ko na ding,si Aling Rosa ang nagbababantay kay Arabel sa hospital..mahirap na baka mag wawala iyon kapag paggising niya ako ang makikita nito..
Paminsanminsan din dumadalaw sa kanya ang mga kaibigan nito..SI Grant at Alora...
Pero sa kasamaang palad hindi pa din ito nagigising..
Pero mas higit na iniisip ko ngayon,kung paanu ko ipaliwanag sa kanya ang tungkol sa baby niya..dahil sa totoo lang...mukhang mahihirapan akong magpaliwanag dito..
At Dumating na nga ang oras na kinakatakutan ko...
I was in the office when aling Rosa called me...She's finally awake....may kung anu sa puso ko na masayang masaya ako, knowing that she's already awake...
Pero sobra din akong nabahala when Aling Rosa told me about what Arabel did..when she found out about her baby...
Hindi na ako nag aksaya nang panahon,agad akong pumunta sa hospital...
" Sinong nagdesisyon para piliin ako,over my baby? si Sean ba ha? Aling Rosa" I was about to enter the room....pero pagbukas ko pa lang nang pinto,yan na agad ang nabungaran kong galit ni Arabel...
Nanatili akong nakatayo sa may pinto..
" Aling Rosa Anu?? the doctor told me,na Asawa ko daw ang nagdesisyon! about the baby! nasaan si Sean??;bakit wala man lang siya dito??gusto ko siyang makausap aling Rosa.please magsalita ka!.. kelangan kong maintindihan bakit hinayaan niyang mawala ang baby namin" wika nito habang humagulhol ito sa sobrang sakit...
" Anak huminahon ka...Ara... pakiusap..anak..baka mabibinat ka" Ang pakiusap ni Aling Rosa Kay Arabel..
" How can I calm down?? hinayaan ni Sean mawala ang anak namin!! please aling Rosa call him ...tawagin mo SI Sean gusto ko siyang makausap..please nakikiusap Po ako" she cried..
Kita ko sa mukha ni aling Rosa ang bakas na kalungkutan .. at hindi malaman kung paanu Sasagutin ang mga sinasabi ni Arabel sa kanya..at tuluyan na din itong napahagulhul....Agad napatitig lang si Arabel sa kanya...at mas lalo pa itong napaluha nang husto ngayon..
" Aling Rosa bakit??.." pagtatanong niya sa matanda..
" Ara anak ....huhuhuhu.." Aling Rosa cried
" Aling Rosa...sabihin mo sa akin! bakit?? nasaan na si Sean?? " she asked at my halo itong panggilaiti..
" Anak..Ara....wa- Wala na si Sean anak..." umiiyak na wika ni Aling Rosa..
" Hindi!! hindi totoo Yan!! Hindi totoo Yan!!! " she said at ngayon napaupo na ito sa sahig....
" Anak ..Ara...Nung araw na .. sinugod si Sean dito.. kinabukasan binawian na ito nang buhay...I'm sorry anak..." humahagulhul na wika ni Aling Rosa..
" Noooo.....Sean!!!...No... Sabi ko ,Hindi pa ako handa...Ang Daya Daya mo! dinala mo pati anak natin... Arrghhhhhh..." Galit na naramdaman ni Arabel..
" Gusto kong makita si Sean Aling Rosa... please dalhin mo ako sa kanya...parang awa Muna..." Pagmamakaawa nito sa matanda....
Agad naman akong tuluyang pumasok...dahil sa awa na Naramdaman ko para kay Arabel...
" It's been a week that you're unconscious...kaya..mom and dad decided to buried them...im sorry..hindi kana Namin na hintay. pa..." mahinahon kung wika sa kanya..
" ikaw?? at anung karapatan mo para , magpakita pa sa akin ha??umalis ka Dito!! ayaw itang Makita! ni maamoy ayaw kitang maamoy!! " Isang Galit na wika niya sa akin..as what I'd expected..
" Arabel please....andito ako para damayan ka.. please..calm down!!" pakiusap ko sa kanya..
" Damayan?? isn't it to late?? lumayas kana David! Hindi kita kailangan!! kailangan ko ang Asawa ko!! " she yelled...
" sandali nga lang..Ang sabi nang doctor sa akin,Asawa ko nagdecide to get rid the baby...how come Sean decided if ..if.." she said at agad ko itong pinutol..
"yes...uo....ako ang nagdecide na piliin ka..over the baby...hindi madaling desisyon iyon Arabel but I had to- " she cut my words..and slapped me twice...
"Sino ka para magdesisyon para sa sarili ko ha?? Ang kapal nang mukha mo!! you killed my baby! kinakasuklaman kita!!hayop ka!! wala kang karapatan para patayin ang anak ko!! mamatay tao ka" halos nagwawalang wika ni Arabel sa akin na ngayon pinag susuntok na ako..
I knew it .hindi ito magiging madali sa kanya...at sa itsura niya ngayon..sobra itong mahihirapang matanggap ang mga pangyayari....
At ako Ang mas higit na nakaramdam nang sakit Ngayon,na makita itong sobrang nahihirapan sa sakit..punong puno ng Galit at kalungkutan..
Agad ko itong niyakap...
" I'm sorry..I'm so sorry Arabel...Alam Kong hindi madali...pero andito lang ako..para sayo..Hindi kita iiwanan..." I said as I hugged her...
Agad naman itong nag pupumiglas..
" Bitiwan Moko!! kahit kelan hinding hindi kita mappatawad sa ginawa mong pagpatay sa anak ko! Siguro Naman! bayad na ako sa mga UTANG NA LOOB KO SENYO!
siguro Naman sapat na sapat na itong gianwa niyo sa akin para makpabayad Ng utang senyo..Namaty Ang Asawa ko hindi niyo man lang hinayaang masilayan ko ang kanyang mukha! pinaty niyo ang anak ko nang Wala akong kamuwang muwang!! siguro amanos na tayo!! sbihin mo kung hindi pa sasapat Ang mga iyon...para patayin Muna din ako!!" Galit na Galit na turan ni Arabel..
" Arabel please....don't say that! I had to made that decision! dahil kinakailangan!!" I explained..
" I don't need your explanation!! lumayas kana!! at wag na wag kanang magpapakita pa sa akin!!!" she yelled at pinagtutuklakan ako palabas...
Wala akong nagawa kundi lumabas nalang...I know shes in pain kaya ganun nalang ang galit Niya...At kailangan kong unawain Yun..
Hindi ko din ito masisisi...2 taong mahalaga sa kanya ang nawala..at kahit man lang wake nito ay Hindi nito nasilayan..lalo na ang anak nila..
Mas lalo lang akong nasasaktan sa mga nakikita ko kay Arabel..kinakain na Siya nang sobrang galit..
Nagdesisyon akong umuwe na muna..at ihanda ang magiging kwarto ni Arabel nang sa ganun..hindi niya muna ako makikita.. hinayaan ko nalang munang si Aling Rosa ang magbabantay sa kanya..
- Writer
