The Fate of Love( BOOK 1)

Chapter 29

John David Alonzo pov's

It's been a week since my brother died..Hindi na kinaya nang kapatid ko ang sakit na pilit niyang itinatago at tinitiis.

Well..we all know that limited nalang ang buhay niya but we did not see him,na nagpakita ito nang kahinaan...well there are several times of pag ataki..but his condition was getting well easily..

We thought that he could made it..and kahit papanu madagdagan pa ang buhay nito..

I can say.. that Arabel was his greatest weapon to fight for that cancer...baka kung hindi ako nagpaubaya matagal nang Wala si kuya..

At mas lalo pa itong nagpupursigeng lumaban,nang nagdadalang tao si Arabel sa kanilang anak...

Nagpaubaya ako,dahil alam kong madagdagan ang buhay niya kapag gagawin ko iyon..

I was so damn hurt...lalo na nung nalaman ko ang about sa kasal.Gusto kong umangal..gusto kong ilayo ang babaeng pinakamamahal ko..dahil alam kong mawawala na siya sa akin..

I was jerk then...naging gagu ako nang sobra,Wala akong pakialam sa damdamin ng iba...

Kaya hindi ko inaakala na darating ako sa puntong,kaya ko palang magparaya..

Umalis ako, sa Pilipinas at nagdesisyong bumalik sa Spain..Hindi ko kayang makikita sila sa araw araw .. habang ako naghihinagpis nang palihim..

FLASHBACK

" David wait...anak... please...." pagpigil ni mommy sa akin,dahil padabog akong umalis sa hapagkainan ,dahil pakiramdam ko unti unti akong inilubog sa kinaupuan ko,hearing those words from them..and it's all about that F*cking wedding...

" Anak..please ....David..." wika ni mommy habang hinahawakan ako sa braso ko..

" What mom?...I'm getting late.." Ang pag iiba ko nang usapan...

But my mom never said any words she just hugged me...and cried..

" I'm sorry son...I'm so sorry..for causing you pain...I know anak...I know..you love her,I can see it...I can feel your pain son....please forgive me...I can't let you brother died in that instant....David anak... please understand.." she cried...

" mom..I already understand...I already giving up...kaya ako nalang Ang iiwas... Please don't stop me for doing this mom... because you were right mom...it really hurts seeing them...this is my first heartbreak mom .and I don't know how to handle this....mahirap mom....it's so hard to accept..but damn! I know this is the right thing to do...." I told mom....as I cried too..

"Son....wag mong isipin na pinapaboran ko ang kapatid mo....please...if ..if nagkapalit ang sitwasyon ninyo anak...ito pa din ang gagawin ko....dahil mga anak ko kayo..I don't want to lose one of you....dahil mahal na mahal ko kayo anak.." she cried..

" I know ..I know mom...sshh...please don't cry....gagawa ako nang way mom..just to handle this right....." I said....at humalik na ako sa pisnge ni mommy at tuluyan nang umalis..,

END OF FLASHBACK

That day the wedding happened...lumipad ako papuntang Spain....ginawa ko iyon,para sa kuya ko..

Dahil kapag hindi ako iiwas...hinding hindi ko maipangakong magiging maayos ang lahat....hindi ko kayang iwasan si Arabel..lalo ko lang paguguluhin ang sitwasyon..

It is better to leave...at sa pag Ali's kong yun,Wala akong pinagsabihang iba..Maliban lang kay Mommy...

At lahat nang pwedeng magiging connection ko kay Arabel at kuya..Pinutol ko lahat iyon ..

Ayaw kong marinig ang kahit na anung sasabihin ni Arabel, dahil alam kong...Hindi ko ito kayang tiisin .

Alam kong, sobrang nasasaktan si Arabel sa decision kong yun, Alam kong iisipin na naman niyang,Gagu ako at paasa..

Pero hindi na mahalaga iyon,Ang mahalaga ay kung paanu matahimik ang kanyang buhay.

Kapag hindi ako nagdesisyon..sigurado akong,SI Arabel lang din ang mahihirapan..kaya lahat nang pagsasakripisyo ko ay para sa kanilang dalawa dahil mahal na mahal ko sila..

Itinuon ko nalang ang sarili ko sa mga business namin sa Spain..kahit ayaw na ayaw kong gawin iyon,napilitan akong ialay ang oras ko sa mga negosyo namin... Nang sa ganun...para lang makalimutan ko ang lahat...

Kahit may komunikasyon kami ni mommy...mas pinili ko pa din talagang wag na makibalita sa mag asawa..Ayaw ko nang dagdagan ang mga sakit na naramdaman ko...

Ayaw kong magkuwento si mommy nang tungkol sa kanilang dalawa..I want to forget everything..but damn! it's really hard... I can't erase her out of my mind...Siya at Siya lang talagang naiisip ko..

I can't denied the fact..na mahal na mahal ko talaga si Arabel..and the worst part is..kuya do the same..at kung ganu ko kamahal si Arabel..ganun din niya ito, lubusang minamahal...

Halos mag iisang taon na ako Dito sa Spain having a hard time with businesses... night life...alcohol...pero hanggang ngayon masakit pa din..

One night,habang kakauwe ko lang galing office..I saw mom's calling...(Video Call)

Agad ko itong sinagot..

" yes mom..." I said

" Anak...David....your brother want to talk to you" mom said..at kita ko sa mga mata nito ang sobrang lungkot at umiiyak na din Siya..

" why mom? what happened?" agad akong nataranta..dahil sa inaakto ni mommy..

Pero ganun nalang ang,t***k nang puso ko nang makita ko si kuya sa screen nang phone ko..

medyo pumapayat ito,namumutla at malalim ang mga mata..

" Kuya.,h-how are you" Hindi ko napigilang mapaluha seeing him in that condition..

" hi dude...it's been a while...i- I know you were mad at me-" I cut him...I don't want to listen what he wanted to say .. Because honestly I'm not mad of him...

" Kuya ..hey stop...I'm not mad of you...don't ever say that....i- I'm over it" pagsisinungaling ko

"dude...I'm so sorry.....I am so sorry..for ..for causing you too much pain..I know... nahihirapan ka din...and i was so sorry for that....and I am being thankful for having you as my brother " he said..at umiiyak na din ito..

"Kuya...you are more than important than my happiness...kung uulitin man lahat,I am more willing to sacrifice just for you kuya..." I said at umiiyak na din ako...I know there's must be something wrong..

" David ...dude..can you do me a favor?" he asked..agad naman akong tumango..hindi ako makasagot dahil sa mga luhang nag pupumilit kumakawala sa mga mata ko..

" Dude..please take good care of Ara...please love her as much as you can..as mush as I did ..make- " I cut him again..

. " kuya stop ..stop that's nonsense...you will live...at kailangan mong labanan lahat kuya....please don't do this ." I cried...

" David...as much as I want to...but I can't do it anymore dude...iilang Oras nalang Ang itatagal ko....Hindi Kuna kaya pang pigilan David...bibigay na Ang katawan ko .." he said at tuluyan na itong umiyak...

" Promise me David ..you will take good care of Arabel,at sa magiging anak namin...please you promise me..". He said .at ganun nalang ang gulat ko nang marinig ko ang salitang buntis si Arabel...

And that really hits my heart...masakit na masakit...pero kailangan kong tanggapin..

" Kuya...." tanging nasambit ko..

" promise me dude.. please..". he said .at Wala na akong nagawa kundi ,pinangako ko sa kanya Ang nais niyang mangyari..

"kuya...I want to go home....please hold on..wait for me...please" gusto kong mayakap ang kapatid ko..gusto ko siyang makita,bago..bago pa ito ako mawala...

.

Isang napakasakit na pag uusap ang naganap sa gabing iyon .kahit ang daddy..napaiyak nang sobra habang kausap si Kuya... Napakasakit pala nang ganito .Yung alam mong magpaalam na ang isang taong minamahal mo...

Sa gabing iyon,agad kami nag book nang ticket pauwe nang Pilipinas...

At sa pag uwe Namin, dumerechu na kami agad nang hospital...

. At dun nakita ko si mommy,higpit na higpit ang hawak sa mga kamay ni kuya..Shes crying too hard..mugtong mugto ang mga mata nito...

At para namang nanlumo ang buong kalamnan ko nang makita ko si kuya... punong puno ito nang aparato sa katawan..hindi ko mapigilang mapaawa sa kapatid ko..kahit Ang daddy..niyapos niya ang kuya,seeing him in that kind of condition....

.

At ganun nalang ang gulat namin..nung bigla nalang tumunog ang monitor .at pababa nang pababa ang counting Ng heartbeat nito...

. " No ....Sean...anak!! no .....David call the doctor ! David now!!!" Ang sigaw ni mommy..at ngayon yakap yakap ito nang daddy..

" Call the doctor David!!!" she yelled...

Wala akong nagawa kundi umiyak at palihim na lumabas sa silid ..his gone.. ni hindi man lang ako nakahinge nang sorry sa kanya..

Siguro hinintay niya lang talaga kami ni Dad...at tuluyan na itong namaalam..

Nasa labas ako nang kwarto ni kuya nang Kasalukuyang nagkakagulo ang mga nurses ...

" Dalian mo...andun na si Dr Trinidad...nag aagaw buhay daw kasi yung pasyente ,Yung manganganak..." sabi ng isang nurse..

" uo nga daw... bigla daw tumaas ang presyon nang dugo...delikado iyon,lalo nat Hindi pa lumabas ang bata...namimiligro ang buhay nang mag Ina...." that other nurse said ...

hindi ko alam pero parang nakuha nila ang atensyon ko,nang sasabihin nito Ang familiar na condition nang pasyente...

" nakakaawa nga...at alam moba balita ko nag aagaw buhay daw din ang asawa nito," the other one said,na agad akong natigilan at napaisip..

" ha?? grabe naman, pinagdadaanan ni ate...Ang sakit...panu na yun,sinong magdedecide sa kay ate gurl.. unconscious na daw ngayon...teka....Tara na nga.. bilis .. kailangan na tayo dun" at agad na nga silang umalis...

Alam kong nasa kalagitnaan kami ngayon nang pagdadalamhati....pero hindi maalis alis sa utak ko ang mga narinig ko...

Agad kong kinuha Ang phone ko at tinawagan ko si aling Rosa...

" Hello anak..David....andito ako sa hospital.... kailangan ko ang tulong niyo...SI Donya Karena.... kailangan siya ni Arabella Ngayon..." at sa mga narinig ko mula kay Aling Rosa....sa tingin ko iisang tao lang pinag uusapan nang mga nurse kanina...

Agad akong pumasok sa silid ni kuya..at Kasalukuyang nirerevive ito nang mga doctor..

Alam kong kanina pa siyang namamaalam,but mom doesn't want to give up..she just want some another try...

but his already gone...Napakasakit nito para sa Amin .lalo na sa mommy at Daddy ko....

Pero Arabel needs us...alam kong hindi na ito maiintindi ni mommy kaya..ako nalang muna mag asikaso kay Arabel..agad ko itong pinuntahan...

And there I saw Aling Rosa..agad akong niyakap nito...at sinabi sa akin ,Ang kalagayan ni Arabel....

At kasabay naman nito ang paglabas nang doctor....

" ikaw ba ang Asawa nang pasyente?" he asked...

Agad akong napalingun kay Aling Rosa..

" y- yes doc..how is she? how is the baby?" I'd asked...at sinabi nga lahat sa akin nang doctor kung gaanu kakomplikado ang kalagayan nito,maging ang baby...