Nang makabalik si Magdalene sa dating tahanan ay sigurado siyang magiging abala siya. Sa tingin nga niya ay mula noong gabing dinala siya ng tiyuhin sa club ay hindi na rin ito bumalik sa bahay na iyon. Hanggang sa nangyari na nga bagay na iyon.
Sobrang kalat at napuno na ng alikabok ang buong bahay. Wala na ngang kuryente wala pa ring tubig.
Parang nahahapo si Magdalene sa nadatnang kalagayan ng bahay nila. Sa isang sulok ng kanyang silid noon ay itinambak niya ang mga kobre kama, punda ng unan at kumot na talagang siguro nga ay pamamahayan na ng surot.
Kahit madilim ang gabi at ang buwan lang ang tanglaw niya sa bukas na bintana ay gumawa siya ng paraan para may matulugan sa gabing iyon.
Sumisikat na ang araw ng magising siya. Dala na rin ng pag-aalala kay Byron at sa pagod sa mga na
