STILL WITH YOU [ With You Series 2 ] COMPLETED

KABANATA-20

Maxine's POV....

Ano pa ang silbi ng pag papadedisyon niya sa akin kung siya rin naman pala ang masusunod! Lokohan ba 'to? He doesn't give me a second to think man lang. Paladesisyon ang lalaking 'to! To be honest hindi ko talaga alam kung bakit nagtagal pa siya kanina sa opisina ni Kuya bago niya ako niyakag para umuwi sa kanyang apartment. May pagtawanan pa sila habang lumalabas ng opisina na kala mo'y close na close silang dalawa. Nakakapag-isip tuloy! Gano'n nalang ba ako kadali isuko ni Kuya kay Kale? Gano'n ka dali na kahit ang side ko ay hindi niya man lang tinanong kung gusto ko ba o' hindi! Grabe lang, ha! Well, for me wala naman akong issue tungkol sa pag decide ni Kale na kahit twice a weeks ay nasa apartment niya ako. I have no issue about what his concerns and wants when it comes in my pregnancy journey dahil deserve naman niya talaga. Hindi ko intensyon na ipagdamot sa kanya ang karapatan niya. Ang akin lang naman kasi kailangan ko muna ma process ang lahat ng mga isipin ko sa buhay bago ako mag decide to set aside temporarily my problems about my past.

“Are you okay? What are you thingking?” Tanong ni Kale sa akin habang kinakalas ang seatbelt na naka-kabit sa aking katawan. Marahan akong umiling bilang sagot at inilakbay ang paningin sa labas kung saan nakatigil ang kotse niya. Baka ito na yung apartment niya. I think it is suitable for one to two people kaya okay narin. Not bad narin for me para manatili nang dalawang araw. Marunong din naman ako makibagay kahit sabihin pa na isa akong Ibarra. Hindi ko pinagmamalaki ang katayuan ko sa buhay dahil hindi gano'n ang itinuro ni Dad at Mom sa akin, sa amin rather.

“Okay lang ba sa'yo na manatili sa ganito ka liit na apartment?” Seryoso niyang tanong sa akin habang inaalalayan akong makapasok sa loob ng apartment niya. Hindi muna ako sumagot dahil pag-iisipin ko muna siya na parang hindi ko nagugustuhan but inside of me is gusto ko naman talaga. Pina-upo niya ako sa sofa bago nilagyan ng dalawang throw pillow ang likod ko para malambot ang masasandalan ko. May pa ka sweet side din naman pala ang lalaking 'to and it makes my heart beat so fast.

“Max...?” Untag niya sa akin kaya napatingin na ako sa kanya. Kitang-kita ko sa mg mata niya na may konteng pag-alinlangan siya. Instead of answering his question I smiled at him as my answer. Napangiti siya ng pilit ng makita ang tugon ko.

“Okay lang sa akin, Kale. Don't worry sanay ako sa ganitong place. Staka two days lang naman lagi diba?” Tugon ko sa kanya para hindi siya mag-isip pa ng kung ano-ano. Kakaawa naman.

“Okay. If you need anything don't hesitate to ask me. Hmm?” Malambing niyang saad sa akin. I feel something that I can't tell about his seriousness. The way na magsalita siya parang may gusto siyang sabihin ngunit nag aalangan lamang siya na mag open up. Tumango ako bago ipinikit ang aking mga mata. I felt dizzy kaya pinili kong munang ipikit ang aking mga mata to rest them up kahit segundo lang.

“You, okay? Is there something hurt? Nag aalalang niyang tanong kaya naimulat ko ang aking mga mata. Nakatingin siya sa akin ng malagkit na kahit ang kumurap ay hindi niya ginagawa. Shocks! Why does he tend to stare? Nakakapanghina kaya sa katulad kong marupok!

“O-okay lang ako. Inaantok na ako kaya ipinikit ko ang mga mata ko,” pagdadahilan ko wich is true naman talaga. Hindi siya nagsalita at nagulat nalang ako nang dampian niya ng halik ang aking labi dahilan para manigas ako sa aking kinauupuan.

“Thank you.” Sambit niya ng makahiwalay ang kanyang labi sa labi ko. Thank you for what? Kako sa aking isip pero hindi ko aakalain na masasambit ko.

“Thank you for what?” Kako.

“For giving me the opportunity to be with you at least twice a week. Gusto ko lang talaga makita ka kung ano ang mga daily routine mo habang buntis ka.Thank you dahil hindi mo ipinagkait sa akin ngayon ang kahilingan ko. I know na hindi tayo okay at hindi mo ako gusto pero gusto ko lang talaga maranasan na makasama ka habang dinadala mo ang magiging anak natin. Gusto ko maranasan na pagsilbihan ka kahit dalawang araw man lang. I want to expirience a life with you, Max.” Sunod-sunod na wika niya na siyang nag pasikip ng aking dib-dib. Pakiramdam ko nadudurog ang kalooban ko dahil sa kanyang binitawang salita. I can't imagine him being this vocal. Behind his mischievousness, he has hiding a side of being serious and emotional. Hindi halata sa totoo lang. How I wish na sana ganito nalang siya palagi yung tipong fifty-fifty. Fifty sa pagiging pilyuhin at fifty sa pagiging malambing at seryoso.

“I love you, Max.” Segundang bulgar niya bago hinalikan ang kamay ko na hawak niya. Pagkatapos no'n ay yumuko siya para halikan din ang tiyan ko at nanatili siyang naka ub-ob don. Pakiramdam ko nawalan ako bigla ng isip at parang umurong bigla ang kaluluwa ko! Kahit ang kumurap ay hindi ko magawa! Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ngayong siya na mismo ng nagsabi na mahal niya ako! He is not drunk at alam kong nasa tamang pag-iisip din siya para ibulgar ang nararamdaman niya.

Akmang hahawakan ko sana ang kanyang likod para aluin siya nang mapansin ko ang nakataling ponytail sa kanyang buhok. All of a sudden ay doon ko ipinukos ang aking paningin. The ponytail he use to tie his undercut hair is mine! Hindi ako nagkakamali o' namamalikmata! I am sure na akin talaga iyon! Yung initial palang na naka-ukit sa small gold bar ay alam kong aking pangalan 'yon dahil si Kuya Jaxxon mismo ang nag pa sadya na gawin 'yon! Shít! Paano napapunta sakanya? Siya ba ang...pero hindi! Kulay itim ang ibinigay ko noon sa bagitong lalaki at ang suot niya ngayon ay kulay gray kaya malabong siya 'yon!