HUBAD, CELESTINA (SSPG)

KABANATA 13— STALKER MALALA RAMIR!

#Pantas ang labanan

Naalimpungatan ang dalaga ng maramdaman na may nagmamasid sa kanya habang natutulog, isang mata na puno ng panganib at misteryoso.

"You're awake, sleep again.” Ramir demanded.

Napabalikwas naman kaagad ng bangon ang dalaga, "R-ram? I-is that you?” Nanginginig na tanong ng dalaga.

Napangiti naman ang binatang si Ramir, "What else did you expect? Si Jovanni ba? Ginagawa din ba niya ito? Watching you while your asleep?” Delikadong tono na sabi ni Ramir.

"N-no, It's not like that. Umm... I-i thought you're not gonna see me anymore.” Nakayuko na sabi ni Celestina.

Napahinga ng malalim si Ramir bago tumayo sa inupuan, "I'm not here to see you, I need to see Luna.” Malamig na saad ng binata.

May kung pait na nararamdaman naman ang dalaga, Hindi naman pala ako ang pinuntahan niya rito, kundi si Luna mismo. Bakit pa siya nagpapakita sa akin? Ano ang ginagawa niya sa kwarto ko?— tanong ng dalaga sa isipan.

“What are you doing here, anyway?” Seryoso na tanong ni Celestina at umayos ng upo. Hindi makatingin sa mga mata ng binata dahil pakiramdam niya ay mahipotismo siya nito.

“I'm just passing by, I'll get going. Sleep again, it's still three in the morning.” Seryoso na sabi ni Ramir.

Walang nagawa ang dalaga kundi tumango na lang at bumalik sa paghiga. Nakatingin lang ang dalaga sa likod ng binata na papaalis, “Am I not the reason you came here?” Tanong ulit ng dalaga bago pa makalabas sa silid ang binata.

Huminto ito ngunit hindi bumaling sa dalaga, “No, I decided to get married Luna.”

Celestina's breath hitched, caught off guard by Ramir's words. What about her? She was his fiancée, so why would he marry someone else? Was he still angry at her? What exactly had she done wrong? Maraming tanong ang dalaga pero hindi niya magawa na itanong iyon dahil takot sa magiging sagot.

Tuluyan na ngang umalis si Ramir habang naiwan na nakatulala ang dalaga, minuto ang lumipas ng mahimasmasan ang dalaga. Dali-dali itong tumayo mula sa kama at lumabas sa silid nag babaka sakali na maabutan niya pa ang binata. Pero walang kahit sinong nasa labas, sobrang tahimik at lamig ang naabutan ng dalaga. Bagsak ang balikat ng pumasok ulit sa bahay ang dalaga.

Nanghihina na napaupo sa silya ang dalaga, nakatulala habang pinipigilan na hindi maiyak. She must have feelings for Ramir, but she couldn't admit it to herself because of fear. From the moment they met, he was angry at her, so how could she possibly like someone who was angry at her for no apparent reason, right?

Alas-sais ng umaga ng may kumatok sa pintuan, nabuhayan naman kaagad ang dalaga at baka ang binata iyon. Dali-daling tumayo ang dalaga sa inupuan at agad dumeretso sa pinto, malaki ang kanyang ngiti. Ngunit sa oras na binuksan niya ang pintuan ay ang kanyang malaking ngiti ay biglang naglaho na parang bula.

“Jovanni, ikaw pala. What's bringing you here?” Tanong ng dalaga at nilakihan ang pagbubukas ng pinto upang makapasok ang binata.

“Bawal na ba akong bumisita?” Nakangisi na tanong ni Jovanni.

Agad naman umiling ang dalaga, “Hindi naman sa ganun, ang aga pa kaya. Sino ang mag-expect na may bisita ako ngayon?”

Tuluyan na ngang tumawa si Jovanni, “Dinalhan kita ng pandesal at sikwate, hindi muna makakapunta si Jang dito. Nilagnat kasi siya simula kagabi, excited pa naman sana yon dalhin to dito.” Saad ni Jovanni at itinaas pa ang bitbit nitong supot at hot and cold tumbler na pinaglalagyan ng sikwate.

Dumiretso naman kaagad ang dalaga sa kusina, “Halika, dito tayo sa kusina. Tapos kana ba o hindi pa? Hati tayo, mukhang marami ang dinala mo e,”

Tumango naman ang lalaki at kumuha ng mug upang paghatian nila ang sikwate, “Kumusta si Jang? May sinabi ba siya sayo?” Tanong ni Celes.

Kumunot naman kaagad ang noo ni Jovanni, “May kailangan ba siyang sabihin sa akin? Ayos lang siya, baka bababa na mamaya ang lagnat niya. You can visit her, maging masaya yon kapag dadalaw ka.”

Mabilis naman na umiling ang dalaga, “Ah wala naman, akala ko may nabanggit lang siyang random.“ Sagot niya at napayuko, She felt guilty for her friend. “Mamaya, bibisita ako sa kanya.” Sabi niya habang may munting ngiti sa labi.

Tumango naman kaagad si Jovanni, “Mabuti pa nga,”

Naging tahimik ang kanilang pagkakape, hanggang sa natapos. Walang kahit sino ang nagsalita, tatayo na sana si Celestina ng bigla nalang hinawakan ni Jovanni ang kanyang braso. Mabilis naman napabaling ang dalaga sa lalaki. “W-what are you doing?” Nauutal na tanong ni Celestina.

Napansin naman kaagad ng lalaki na hindi komportable ang dalaga sa ginawa niya, kaya kaagad nitong binitawan ang braso, “I'm sorry, may sasabihin lang sana ako.”

Tumango naman ang dalaga, “What is it?” Kuryos na tanong ng dalaga.

Umiling naman ang lalaki, “Mamaya na, kita na lang tayo sa dating tambayan.” Saad nito at niligpit ang pinagkainan.

“Ako na dyan, diba pupunta ka pang junk shop? Anong oras na pala oh,” saad ng dalaga habang nakatingin sa sariling orasan.

Napakamot naman ang lalaki sa ulo, ayaw pa sana nitong umalis ngunit tama ang babae na kailangan na nitong aalis dahil pupunta pa ito sa junk shop kung saan ito nagtatrabaho.

“Sige mauuna na ako, sa tambayan ha? Baka kalimutan mo,” paalala ni Jovanni kay Celes.

Tumango naman si Celestina, “Anong oras pala?”

“Five ng hapon, hintayin kita don.” Sabi nito bago umangkas sa motor.

Ngumiti naman kaagad si Celestina at kumaway habang paalis ang lalaki.

“Dude! Dude! The fight has started! That boy is fast! I saw Celes, she's wearing a big smile." Chrys exclaimed loudly.

Nangunot naman kaagad ang noo ni Ramir, “What do you mean? When did you see that boy?”

"I just saw Celestina let that boy go inside the house, and when they came out, she had a big smile. I wonder what they did?" Chrys asked herself innocently, but his siblings and Ramir overheard him.

Ramir's fists clenched, his vision turning dark with anger. He came back to the Rancho for Celestina, not for Luna, and he hadn't expected that boy to be his rival.

Naging tahimik ang magkakapatid na Roussel habang masamang tinignan si Chrys dahil ginambala na naman ang pagiging tahimik ni Ramir. Naglalakad palayo si Ramir habang ang Magkapatid ay nakatingin lang sa malaking likod ng lalaki. Nang hindi na nila makita si Ramir ay masamang tinignan nila ang kapatid na si Chrys.

“Wala ka bang pakiramdam Chrys?” Eross asked.

Nangunot naman agad ang noo ni Chrys, “Ano na naman ang ginawa ko? Wala akong maalala na may ginawa ak—”

"Really?" Real cut him off, "You already knew that Ramir has feelings for that woman and was planning everything, but instead of helping him, you ruined his plan." Real said coldly.

"But kuya, I'm just giving him information about his rival—"

"It's not our problem, it's his problem. All we need to do is support him," Real said and walk away.

Ramir sighed bago naglalakad papasok sa loob ng bahay ng dalaga, mukhang walang tao kaya malaya itong maglibot. Unang pinuntahan ng binata ay ang silid kung magulo ba, sunod ang kusina. Nakahinga ng malalim si Ramir ng walang nakitang kakaiba.

Sa sala lang ito naghihintay sa dalaga, nang tumuntong ng alas kwatro traynta ay nakarinig ito ng kaluskos mula sa labas. Sinilip naman kaagad ng binata mula sa bintana at nakita ang dalaga na naglalakad patungo sa bahay.

Dali-daling lumabas mula sa likuran ang binata, walang kahit anong iniwan na bakas upang hindi nagdududa ang dalaga. Ilang minuto ang lumipas ng pumasok sa banyo ang dalaga at mukhang naligo ito. Ilang minuto pa ang lumipas ng matapos ang dalaga sa pag-aayos at ngayon ay nakikita niyang naghintay ito ng sasakyan mula sa kalsada.

Ramir signaled Chrys, who pulled up in front of Celestina in the black car. As planned, Chrys would be the one to take Celestina away.

Pumasok naman agad si Celestina sa loob, hinatid ni Chrys ang dalaga kung saan ito pupunta at napamura nalang ng huminto sila sa tabi ng simbahan. Parang magkasintahan ang datingan sa meet up place ng dalawa.

Habang si Ramir ay mas naging madilim ang anyo ng makitang sa simbahan ang tungo ng dalaga, hindi ito pumasok sa mismong simbahan ngunit doon sa coffee shop ito pumasok. Naghintay pa sila ng ilang minuto bago nakitang lumabas si Celestina kasama si Jovanni.

Malaki ang ngiti ni Celestina, habang naglalakad papalabas.

Ramir was about to walk over to them, but Real grabbed him and shook his head gently. "Don't cause a scene," Real whispered, "This doesn't look like their usual hangout spot. Just don't do anything stupid here, it's embarrassing for everyone, and we're near the church.”

Kumalma naman kaagad si Ramir at sinundan na naman nila ang dalawa. Gusto ng suntukin ni Ramir ang lalaki dahil sa paghawak nito sa braso ni Celestina.

Ang putang—ina na yan, kung hindi lang talaga maraming tao dito kanina pa yan nakahilata.