บัณฑิตหนุ่มเอวร้อนรัก

บทที่ 4

บทที่ 4 เข้าไปได้ครึ่งเดียว

เหมยลี่หลินดวงตาเบิกโพลงด้วยความตื่นตระหนก นางเหลือบตาลงมามองที่ด้านล่างด้วยความตกใจ ยามนี้นางกำลังอม เอ่อ... รสชาติมันจืดชืดเหมือนเนื้อ นิ่มๆ คล้ายเนื้อหมู มีกลิ่นเหม็นสาบคาวนิดๆ

นางพยายามผลักเขาออก แต่เซียวจื่อจ้านกลับบดเบียดลำแท่งแก่นกายนั้นเข้ามาจนมิดลำ และขยับมันเข้าออกผ่านโพรงปากสวยของนางอย่างถี่เร่า นางทั้งทุบตีที่ท่อนขาแกร่งของเขาแต่เขากลับจับศีรษะของนางเอาไว้แน่น และกระแทกกระทั้นลำแท่งเอ็นร้อนของเขาเข้ามาในปากนางอย่างถี่ระรัวหลายต่อหลายครา เขาเด้งเอวอย่างบ้าคลั่งจนศีรษะของนางสั่นคลอน นางเริ่มตาเหลือกลนลานเพราะมันกระแทกเข้ามาโดนหลอดลมของนางจนนางรับรู้ได้ถึงน้ำรสชาติประหลาดที่พุ่งเข้ามาในโพรงปากสวยของนาง มันทั้งเค็มและคาวเสียจนนางแทบจะอาเจียน

"อุแหวะ!!!"

ทันทีที่เซียวจื่อจ้านนำแท่งลำมังกรขนาดใหญ่ของเขาออกมาจากปากนาง เหมยลี่หลินก็อาเจียนออกมาจนหมดท้องหมดไส้ ก่อนจะรีบหันไปยกไหสุราที่เหลือไว้ขึ้นมาดื่มเพื่อล้างปาก แล้วจึงหันขวับไปมองเซียวจื่อจ้านด้วยความไม่พอใจ แต่เมื่อได้เห็นท่อนเนื้อท่อนเอ็นของเขาอย่างชัดๆ เต็มสองตา ใบหน้าของนางก็แดงซ่านขึ้นมาทันที

ช่างใหญ่ยิ่งนัก เหมือนกับที่ข้าวาดฝันเอาไว้เลย!

ไม่มีใครรู้ว่างานอดิเรกอีกอย่างของเหมยลี่หลินคือการวาดภาพ นางมักจะชอบวาดภาพลำแท่งสวรรค์ของบุรุษ และวาดขนาดที่นางชอบเพื่อเอาไว้ดูยามนางช่วยเหลือตนเอง

ของเขาช่างเหมือนกับภาพที่นางวาด!

เซียวจื่อจ้านเหลือบไปมองบนเตียง ก่อนจะเห็นภาพวาดคล้ายกับสิ่งนั้นของบุรุษวางอยู่บนเตียง เขารีบคว้ามันขึ้นมาดู ก่อนจะหัวเราะขบขัน เหมยลี่หลินที่เห็นเช่นนั้นก็จ้องมองเขาตาเขียวปั๊ด

"ข้าเพิ่งรู้ว่าเจ้าชอบวาดภาพเหล่านี้ไว้ดู ต่อไปนี้ไม่ต้องวาดแล้ว ข้าจะเปิดให้ดูทุกวันดีหรือไม่?"

"อุบาทว์!!!"

"แท้จริงแล้วเจ้ายังวาดไม่ครบองค์ประกอบนะ ข้างบนต้องมีเส้นไหมสีดำปุกปุย"

"อ๊าส์!!!"

"เงียบ!!! ไม่เงียบครานี้ข้าจะยัดทั้งปากทั้ง..."

"หยุดนะจื่อจ้าน!!! เจ้าเอา อี๋!!! เจ้าเอามันยัดปากข้า!!!"

"ยัดอย่างอื่นก็ได้นะเจ้าจะลองหรือไม่เล่า? ข้าจะค่อยๆ ยัด"

"ไม่!!! ว้ายย!!!"

เหมยลี่หลินพยายามลุกขึ้นมานั่ง แต่เพราะพื้นไม้ค่อนข้างลื่นนางจึงล้มลงจนบั้นท้ายงอนงามกระแทกกับพื้นดังพลั่ก เรียวขางามชี้ขึ้นฟ้า กระโปรงสีชมพูลายดอกกุ้ยฮวาแสนสวยเลิกขึ้นไปบนเอวคอด จนเผยให้เห็นเนินสวาทโหนกนูนที่ปกคลุมไปด้วยเส้นไหมสีดำเย้ายวนตา

เซียวจื่อจ้านแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากของเขาพลางจ้องมองนางด้วยแววตาหื่นกระหาย

ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย!!!

เขารีบพุ่งเข้าไปอุ้มนางขึ้นมานอนบนเตียง ก่อนจะขึ้นไปนั่งคร่อมบนร่างของนาง เหมยลี่หลินรู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง ท่อนล่างของนางยามนี้เปลือยเปล่าจนน่าอับอาย

"ออกไปนะ!!!"

"ลองให้ข้ายัดมันเข้าไปเถิด!!!"

"อ๊าส์!!! ข้าเจ็บ!!!"

เซียวจื่อจ้านไม่รอช้าเขารีบสอดแทรกกายเข้าไปตรงหว่างขาของนาง พร้อมทั้งบดเบียดลำแท่งเอ็นร้อนเข้าไปในรูสวยของนาง แต่มันกลับเข้าไปได้แค่ช่วงหัวเท่านั้น เซียวจื่อจ้านรู้สึกเจ็บปวดจนแทบน้ำตาเล็ด ร่างนี้ยังบริสุทธิ์มิเคยผ่านสตรี นางเองก็ยังบริสุทธิ์เช่นเดียวกัน ความฝืดจึงบังเกิดขึ้นมาทันที

"อื้อออ จื่อจ้านข้าเจ็บ"

"ข้าก็เจ็บ!!!"

เขาสบถออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ครั้นจะให้เขาเอามันออกมาก็ไม่ได้ เขาเสียดายอย่างน้อยหัวมันก็มุดเข้าไปได้แล้ว!!!

เอาเถิด!เข้าแค่หัวก็ทำแค่หัวพอ!!!

เซียวจื่อจ้านยิ่งขยับก็รู้สึกว่ายิ่งเจ็บเพิ่มมากขึ้นไปอีก เหมยลี่หลินเองก็เจ็บจนน้ำตารินไหล

"ลี่หลิน"

"อื้ออ อะไรของเจ้า!!!"

"เจ้าลองเด้งเอวขึ้นมาหาข้าได้รึไม่? เราสองคนช่วยกัน ทำให้มันลุล่วงไปด้วยดี"

"ข้าทำไม่เป็น!!!"

"เช่นนั้นข้าคงต้องเอาออกเสียแล้ว"

เหมยลี่หลินจ้องมองเขาด้วยแววตาไม่พอใจ เอาออกหรือ? นางไม่ยอมเสียหรอก

"จะเอาออกทำไมเข้ามาได้ขนาดนี้แล้ว!!!"

"ข้าเจ็บ"

"งั้นข้าจะลองเด้งก็ได้"

เหมยลี่หลินแม้จะเกลียดเซียวจื่อจ้านไม่น้อย แต่ยามนี้ความเสียวย่อมต้องมาก่อน นางค่อยๆ นอนเด้งสะโพกงามขยับเข้าไปหาเขาอย่างช้าๆ เซียวจื่อจ้านเองก็ขยับลำแท่งแก่นกายเข้าหานางเช่นกัน สองมือหนาใหญ่จับรั้งเอวสวยของนางเอาไว้แน่น

"อ๊าส์!!! เข้าไปได้ลึกหรือไม่จื่อจ้าน? ข้าเมื่อยเอวแล้ว!!!"

"เข้าได้ครึ่งหนึ่ง ซี้ดดดด!!!"

"โอ๊ยย!!! ข้าเจ็บแล้ว!!!"

"ข้าขอลองขยับสักครู่"

ภาพของหญิงชายที่กระเด้งเอวเข้าหากันช่างน่าขบขันไม่น้อย แต่ทว่าเหมยลี่หลินกลับรู้สึกดีเป็นอย่างยิ่ง ไม่นานนักเซียวจื่อจ้านก็ถึงยอดสวรรค์ เขารีบชักมันออกมาแล้วปล่อยให้น้ำรักสีขาวขุ่นปนสีเลือดพุ่งกระเด็นไปราดรดบนใบหน้าสวยของเหมยลี่หลินจนเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด

เข้าครึ่งเดียวก็เสียวได้!

เซียวจื่อจ้านจ้องมองปลายหัวหยักของตนที่มีโลหิตไหลซึมออกมาเล็กน้อยด้วยแววตาที่เรียบเฉย แต่ก่อนเขาก็เคยผ่านมันมาแล้วคราหนึ่ง

ดวงตาคมจ้องมองกลีบดอกไม้ของนางที่บวมแดงและมีโลหิตไหลซึมออกมาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ เหมยลี่หลินที่เห็นเช่นนั้นก็รีบหุบขาทันที แต่ทว่าความเจ็บยังคงมิบรรเทาเท่าใดนัก

"จื่อจ้านข้าเลอะหมดแล้ว!!!"

"ขออภัยด้วย คราวหน้าข้าจะต้องเข้าไปให้สุดจนได้ ข้าสัญญา"

"จื่อจ้าน!!! คนต่ำทราม!!!"

"เจ้าไม่ชอบหรือ?"

"หึ!!! ทำตามที่พูดด้วย คราวหน้าหากเข้าไม่สุด ข้าจะทุบตีเจ้า!!!"

เซียวจื่อจ้านได้แต่พูดไม่ออก "..."