ep.5
1075 Words
"ผมจะพักงานทั้งสองคนหนึ่งสัปดาห์เพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง" เสียงทุ้มต่ำของเวฟเอ่ยบอกพนักงานพีอาร์ ความจริงเขาสงสารเฌอเอมมากไม่น้อย รู้ว่าเธอไม่ได้เป็นคนเริ่ม แต่กฏก็ต้องเป็นกฏ แค่นี้เธอก็ถูกคนอื่นตราหน้าว่าเป็นเด็กฝากแถมได้สิทธิ์ทุกอย่างมากกว่าคนอื่น
"ค่ะ" เฌอเอมตอบรับอย่างจำใจ เธอผิดที่ต้องโต้อย่างรุนแรงข้อนี้ยอมรับ แต่ยัยนั้นก็กวนไม่เลิก เวลาทำงานไม่เห็นขยันเท่าตอนว่าคนอื่นเลย
"แต่คุณเวฟคะ" แตงโมเอ่ยเสียงหวานหยดอย่างออดอ้อน เผื่อว่าคนตรงหน้าจะเห็นแก่ที่เราเคยร่วมเตียงกัน
"ออกไปได้แล้ว!!" ทว่าคนเป็นเจ้านาย กลับไม่สนใจซักนิด
เฌอเอมเลือกที่จะเป็นคนเดินออกไปก่อนตามด้วยแตงโมก้าวเดินปึงปังด้วยท่าทีไม่พอใจ ก่อนจะเบียดชนไหล่เล็กเดินแซงเฌอเอมไป
เวฟทำได้เพียงมองแผ่นหลังของเด็กสาวเดินห่างออกไป กระทั่งประตูห้องปิดสนิทลง ทั้งที่รู้ว่าเธอเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่ในเมื่อลงมือด้วยกันทั้งสองฝ่าย เขาก็จำเป็นต้องลงโทษทั้งสองคน แต่จะช่วยเฌอเอมโดยการจ่ายเงินค่าแรงตามปกติเพียงแต่เธอจะไม่ได้ทิปจากการทำงานเท่านั้น
หลังจากเจ้านายสั่งพักงานหนึ่งสัปดาห์ เฌอเอมเดินกลับบ้านในช่วงเย็นของวัน
เข้ามาในบ้านก็เห็นคนเป็นแม่นั่งกระหนุงกระหนิงกับคนรัก เฌอเอมจึงเดินเลี่ยงไปอีกทาง
"ยัยเอม เจอแม่ไม่คิดจะทักทายเลยรึไง" เสียงแหลมแสบหูของอ้อยทิพย์ดังขึ้นเรียกให้เท้าเล็กหยุดชะงักลง
"วันนี้ไม่ทำงานหรอ ทำไมกลับมาบ้านได้" อ้อยทิพย์ถาม เพราะลูกสาวเธอไม่เคยกลับบ้านเวลานี้
"เอมถูกพักงาน ขอตัวก่อนนะแม่ เอมเหนื่อย"
"แล้วนั่นหน้าไปโดนอะไรมา ไปตบตีกับคนในนั้นมาล่ะสิ ถึงได้โดนพักงาน ใช่มั้ย?"
"...."
"ที่รักอย่าไปว่าลูกสิครับ เฌอเอมคงเจ็บมากเลยใช่มั้ย?" ภาคภูมิเอ่ยห้ามคนรัก ทว่า สายตาที่มองมายังเฌอเอม แสดงออกถึงความหื่นกระหายอย่างปิดไม่มิด ทำเฌอเอมต้องเบนหน้าหนี
"ภาคคุณนี่แสนดีจริงๆเลยนะคะ ทั้งๆที่ลูกฉันไม่เคยให้ความเคารพคุณเลย แต่คุณยังเป็นห่วงเป็นใยมัน"
"อย่าไปถือโทษโกรธลูกเลยครับ"
"เงินออกรึยังเอม แม่ยืมซักสามพัน เดือนนี้หมุนเงินไม่ทัน ถ้ามีจะคืนให้"
"เอมก็บอกอยู่ว่าเอมถูกพักงาน อีกอย่างอาทิตย์หน้าต้องจ่ายค่าเทอม เอมไม่มีให้หรอกนะ" ครั้งที่แล้วแม่ก็พูดแบบนี้ แต่ฉันคิดว่า ฉันให้แม่อย่างน้อยท่านก็เป็นคนอุ้มท้องและเลี้ยงดูจนโต แม้จะทำอย่างไม่เต็มใจก็เถอะ
"เงินค่าเทอมก็เอามายืมก่อน"
"แต่เอม..."
"เร็วๆอย่าพูดมาก แกอยากเห็นแม่อดตายรึไง" ร่างบางพ่นลมหายใจหนักๆ เบื่อหน่ายกับคำขู่เดิมๆ แต่จะทำยังไงได้ ฉันมีแม่คนเดียวนี่นา
มือบางหยิบกระเป๋าตังใบเล็กในกระเป๋าสะพายข้าง หยิบแบงค์พันสามใบยื่นให้คนเป็นแม่ แม้รู้อยู่เต็มอกโอกาสได้คืนเป็นศูนย์
"ดีมาก...ไปค่ะที่รัก ไปทานอะไรอร่อยๆทานกัน" เฌอเอมได้แต่มองแม่กับผู้ชายคนนั้นเดินออกไปตาละห้อย
ก่อนจะพาตัวเองขึ้นไปบนห้องนอน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำงานที่คลั่งค้างเตรียมส่งอาจารย์ ไหนๆก็ไม่ได้ไปทำงานแล้ว ฉันจะเอาเวลานี้แหละตั้งใจเรียน
ไม่ลืมส่งข้อความไปบอกน้อยหน่า พร้อมขอโทษเพื่อน ฉันเกือบทำความหวังดีของเพื่อนรักพังลง
นั่งทำงานจนดึกดื่นร่างบางลุกขึ้นบิดตัวไม่มาขับไล่ความเมื่อยล้า เก็บของบนโต๊ะไม่ลืมเดินไปล็อคประตูห้องหน้าต่างให้เรียบร้อย ก่อนเข้านอน
อีกด้าน...
ร่างสูงดูดียืนทอดสายตามองเหล่าลูกน้องชุดดำหลายสิบคน ช่วยกันลำเรียงสินค้าใส่ตู้คอนเทนเนอร์ เพื่อส่งลงเรือ ส่งออกนอกประเทศโดยปลายทางจะมีลูกค้าคอยรับ
ของทั้งหมดเป็นอาวุธปืนไรเฟิลได้มาตรฐานสากล และผิดกฎหมายทั้งหมด แต่มาเฟียอย่างเขาไม่ได้เกรงกลัว เพราะเงินช่วยทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น และลูกค้าส่วนใหญ่เป็นคนมีสีมีอิทธิพลยศใหญ่ทั้งนั้น
"ของทั้งหมดครบตามจำนวนแล้วครับนาย" เอ็นเอ่ยรายงาน
"ดี..ส่งคนของเราไปกับตู้ด้วย อย่าลืม!"
"ครับ...นายจะกลับเลยรึเปล่าครับ"
"อืม" ร่างสูงตวัดปลายเท้าก้าวเดินไปยังรถหรู โดยมีลูกน้องคนสนิทเดินตามมาติดๆ ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินนำไปเปิดประตูรถให้เจ้านาย แล้วพาตัวเองขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ
"มึงส่งคนไปสืบประวัติผู้หญิงคนนั้นรึยัง?" นั่งรถมาได้ซักพักเคเบิ้ลเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ
ครืดด! ครืดด!
ทว่า ไม่ทันได้พูดตอบ เสียงโทรศัพท์ของเอ็นดังขึ้นขัดเสียก่อน มือสากรีบหยิบขึ้นมามองและกดรับสาย เกรงว่าเสียงจะรบกวนเจ้านาย
"ว่าไง" เอ็นกรอกเสียงเข้าไปในสายแต่เพียงเท่านั้น แล้วเงียบฟังปลายสาย
[.....]
"ดี...ตามต่อไปจนกว่าจะมีคำสั่งให้หยุด" ติ๊ด.
"ได้เรื่องแล้วครับนาย"
"พูดมา"
"อ้อยทิพย์แต่งงานใหม่กับภาคภูมิเจ้าของร้านอาหารเล็กๆใกล้เจ๊งครับ สามีเก่าเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อน มีลูกด้วยกันหนึ่งคน...." ไม่ทันได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นโทรศัพท์เครื่องหรูรุ่นใหม่ล่าสุดของเคเบิ้ล มือหนาเลื่อนหยิบออกจากกระเป๋ากางเกงสแลค มองชื่อคนโทรเข้า
*เวฟ*
นิ้วยาวกดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนเขาที่โทรเข้ามา
"อะไร?"
[ทำงานเสร็จแล้ว แวะมาดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อย กูเหงา]
"ไม่ชวนไอ้นาย"
[กูอยากดื่มกับมึง มาหน่อยดิ]
"อืม" ติ๊ด. วุ่นวายชิบหาย กินเหล้าก็ต้องมีเพื่อน กินคนเดียวไม่ได้รึไงวะ แม่งง!
"ไปคลับไอ้เวฟ"
"ครับนาย" เอ็นเปิดไฟเลี้ยวขับรถไปยังจุดกลับรถเพื่อย้อนกลับไปยังคลับหรูมี่มีเพื่อนรักเจ้านายเขาเป็นเจ้าของ ตามคำสั่ง
- Writer
