เช้าวันศุกร์ปันเดินทางมาถึงที่ทำงานสายกว่าทุกวัน เพราะน้องฝนตื่นมาร้องไห้ตอนเธอกำลังอาบน้ำแต่งตัวพอดี กว่าจะกล่อมน้องฝนให้หลับลงได้ก็ใช้เวลาพอสมควร ทำให้ปันออกเดินทางจากบ้านช้ากว่าปกติ แม้ปันเลือกที่จะไม่ทานข้าวที่บ้านก่อนออกมา แต่ก็ยังคงทำให้เธอมาถึงที่ทำงานเกือบจะถึงเวลาเข้างานพอดี ปันจึงตัดสินใจเดินตรงขึ้นมาที่ห้องทำงานโดยไม่ทันได้แวะร้านกาแฟอย่างที่เคย
เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้นทันทีที่ปันทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้โต๊ะทำงาน ปันควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าก่อนจะหยิบขึ้นมาเปิดอ่านข้อความ
Line Zan
ซาน : วันนี้มาสายกว่าทุกวันนะครับ ผมเห็นเพิ่งเดินผ่านหน้าห้องไป
ปัน : ปันสายค่ะวันนี้ เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เลย พอดีลูกสาวงอแงนิดหน่อย
ซาน : ทานข้าวมารึยังครับเนี่ย กาแฟก็ไม่เห็นถือมา
ปัน : ยังค่ะ รีบออกมากะว่าจะมาฝากท้องที่ร้านกาแฟเลย แต่เพิ่งฝ่ารถติดมาถึงเลยขึ้นมาก่อน
ปันวางโทรศัพ
