ช่วงบ่ายวันเสาร์ ปันทิ้งตัวลงนั่งพักบนโซฟา หลังจากพาน้องฝนเข้านอนเรียบร้อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเช็คข้อความ เพราะวันนี้ทั้งวันเธอไม่ได้จับโทรศัพท์ดูเลย ยังไม่ทันจะได้เปิดเช็ค เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้นก่อน ปันมองชื่อคนโทรเข้าเล็กน้อย พลางกดรับสายด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีค่ะคุณซาน ปันกำลังจะกดอ่านข้อความเลย” ปันตอบรับปลายสาย
‘สวัสดีวันหยุดครับคุณปัน ยุ่งอยู่รึเปล่าผมโทรมากวนมั้ย’ ซานเอ่ยถามกลับมา เพราะเค้าส่งข้อความมาทักทายเธอตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ไม่ได้รับการตอบรับใด ๆ
“ตอนนี้ไม่ยุ่งแล้วค่ะ พอดีเล่นกับยัยหนูตั้งแต่เช้า นี่เพิ่งหมดฤทธิ์หลับไป เลยเพิ่งได้มาจับโทรศัพท์พอดี” ปันตอบพร้อมอธิบายเหตุผลที่เธอไม่ได้อ่านข้อความของซาน
‘มิน่าล่ะ ผมส่งข้อความไปตั้งแต่เช้า ไม่เห็นคุณปันอ่าน’ ซานตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ดูสดชื่นขึ้นนิดหน่อย
“ว่าแต่คุณซานมีอะไรรึเปล่าคะ ถึงโทรหาปัน” ปันถามถึงธุระที่อ
