ซานกลับบ้านมานอนคิดตามสิ่งที่เพื่อนพูดทั้งคืน กว่าจะหลับลงได้ก็ปาเข้าไปเกือบเช้าของอีกวัน แม้จะนอนดึกแค่ไหนแต่ด้วยหน้าที่ความรับผิดชอบก็ปลุกให้ซานตื่นขึ้นมาเตรียมตัวไปทำงานตั้งแต่เช้าเช่นเดิม
“เจ้าซาน ทำไมสภาพเป็นแบบนั้น เมื่อคืนกลับมาดึกรึไง” คุณฐิติเอ่ยทักลูกชายที่ดูเหมือนคนอดนอน
“เปล่าครับ ซานนอนไม่ค่อยหลับ ไปทำงานแล้วนะพ่อ” ซานยกมือไหว้ลาบิดา แล้วเดินออกจากบ้านไป
“อเมริกาโนเอ็กซ์ตร้าช็อตเย็น 1 แก้วครับ ไม่ใส่ไซรัปนะครับ” ซานย้ำกับพนักงานก่อนจะเดินไปพิงเคาน์เตอร์รอรับเครื่องดื่มอีกด้านหนึ่ง
“ยูสุโคลด์บรูว์ค่ะ” ซานหันกลับมามองทันทีที่ได้ยินเสียงคุ้นหูเอ่ยสั่งกาแฟเมนูประจำ “อ่าวคุณซาน สวัสดีตอนเช้าค่ะ” ปันหันมายิ้มทักทายเมื่อเห็นซาน ก่อนจะเดินไปยืนรอรับเครื่องดื่มเช่นกัน
“มาเช้าจังเลยนะครับ” ซานส่งยิ้มกลับไปให้ปัน “คุณปันดื่มกาแฟแทนข้าวเช้าทุกวันเลยหรอครับ”
“ไม่หรอกค่ะ ปันทานข้าวเช
