May malapit na kainan sa bar na pinanggalingan namin kaya hindi na namin kailangan pang lumayo.
Pansin kong kami na lang iyong customer nila. Lagpas na rin kasi dinner time at siguro kung hindi kami dumating ay magsasara na sila.
"Wala yatang tao," hindi ko mapigilang komento upang basagin ang bumalot na katahimikan sa'ming dalawa.
Pareho na kaming nakaupo nang magkaharap sa napili naming puwesto habang hinihintay ang in-order na pagkain.
"Anong tingin mo sa'tin? Engkanto?" pabiro niyang balik-tanong sa'kin.
Mula sa paligid ay ibinalik ko ang tingin sa kanya. Tinaasan niya pa ako ng kilay nang magsalubong ang paningin namin.
"Mas bagay sa'yo maging pilosopo kaysa tawaging tao," sarkastiko kong sagot.
Lumarawan sa mukha niya ang tila pagkaaliw sa sinabi ko. Minsan talaga ay walang
