Medyo humina na ang ulan kaya naman nagdesisyon na si Neo na umuwi ng bahay. Habang naglalakad sa gilid ng kalye bitbit ang bag at payong na tumatakip sa kanya ay medyo kinakabahan rin siya. Alam niya kasi na makikita na naman siya si Maro sa kanyang pag-uwi.
Ayaw rin naman niyang maging cold dito pero ‘yun ang naisip niyang tamang gawin. Alam niya na masasaktan ito ngunit para sa ikakatahimik nila, gagawin niya ang isang bagay kahit na ayaw rin niya dahil naging close din naman sila ni Maro.
Sa wakas ay nakarating na si Neo sa bahay. Binuksan niya ang mababang gate at pumasok sa bakuran.
Nang maisarado niya ang gate ay humarap na siya sa bahay. Doon niya napansin na nakatayo at hindi gumagalaw si Maro, basang-basa ng tubig ulan at tulalang nakatingin sa kawalan.
“Sh*t!!!” napamura si
