บำเรอรักมาเฟีย

[2] เสพติดความรุนแรง

"อัก!!!" ร่างบางถูกเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงนอนอย่างแรงพร้อมกับมือหนาที่คว้าเอาโซ่เส้นเล็กใต้เตียงขึ้นมาพันข้อมือเรียวนั้นเอาไว้

รสนิยมของเขาที่ใครมากมายต่างก็รู้ ว่าเขามันเป็นพวกเสพติดความรุนแรง

สาวๆทุกคนรู้ แต่บางคนก็เพิ่งมารู้หากพวกนั้นอยู่แต่ในกะลาแลนด์ แต่จะมีสักกี่คนที่ยอมทนอยู่ให้เขาทำจนเสร็จโดยที่ไม่ร้องห่มร้องไห้ออกไปก่อน ทั้งที่เขาก็ย้ำว่าให้คิดดีๆ

สาวๆพวกนี้ทำเอาเขาหงุดหงิดนะนอกจากจะไม่ได้เสร็จในตัวพวกเธอแล้วเขายังต้องมาเมื่อยมืออีก แต่ยังไงก็ยังคงต้องการเรื่องอย่างว่าจากพวกเธออยู่ดี

จะมีใครที่จะยอมและเข้ากันได้ ไม่แน่เขาอาจจะตัดสินใจรับพวกเธอสักคนไว้ระบายความใคร่และเลี้ยงดูเป็นอย่างดี

แล้วเธอคนนี้ล่ะ รู้เรื่องราวของเขามาแค่ไหนกัน

มาวินๆค่อยๆแยกขาเรียวออกช้าๆทั้งที่หญิงสาวพยายามจะเกร็ง

ภายนอกเธอดูกล้าดีนะดูจากไม่ทักท้วงสิ่งที่เขาทำ แต่พอสัมผัสตัวเธอก็ยังสั่นกลัว

ข้อนี้เขายังไม่เคยเจอคนมาขายตัวสั่นกลัวเรื่องอย่างว่า ส่วนมากพวกเธอจะกลัวอุปกรณ์ที่เขาใช้ต่างหาก หึ แปลกดี

"นอนลงไปสิ" เขาบอกคนที่เอาหลังพิงเตียงนอนไว้ไม่เลื่อนสายตาออกจากใบหน้าของเขา ใจกล้าดีแท้

"ฉะ..ฉันนั่งได้ค่ะ"

"งั้นเหรอ?" ไม่เป็นไร นั่งก็นั่ง สงสัยอยากดู

มือหนาสอดเข้าไปใต้กระโปรงตัวสั้นทั้งที่ยังมองใบหน้าของหน้าอีกฝ่ายไปด้วยเช่นกัน แล้วเกี่ยวเอาแพนตี้ตัวบางก่อนจะรูดมันออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดีจนหญิงสาวมองตาม

เขาแยกขาเรียวออกกว้างๆแล้วละสายตาออกจากใบหน้าหวานมองลงตรงร่องสวาท

".." มาวินนิ่งไปนิด

"ไม่เคย?" เขาเงยหน้าขึ้นถามอิงฟ้าเพราะมองแค่ตาก็แน่ใจ แต่คนที่มันหลับตาหันหน้าไปทางอื่นแล้วกลับไม่สนใจที่จะตอบเขา

แกร๊ก! เสียงปลดโซ่เส้นเล็กก่อนจะนำมันวางลงกระทบพื้นส่งเสียงดัง พร้อมความรู้สึกเป็นอิสระที่ข้อมือทำให้อิงฟ้าลืมตาขึ้นมอง

แค่นี้ก็ไม่น่าต่อต้านได้หรอกเขาคิดต่อในใจ และแน่นอนว่าเธอคงจะเจ็บมากเพราะของเขามันใหญ่ และเขาจะไม่ปรานีใดๆเพราะไม่ได้เสร็จในร่องสวาทของใครนานแล้ว