บำเรอรักมาเฟีย

สาวน้อยใบหน้าโฉบเฉี่ยวสวยเซ็กซี่พอได้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง มองเชิดไปยังด้านหน้าทิศทางห้องที่เธอรับงานมา ว่ากันว่าลูกค้าเป็นนักธุรกิจกระเป๋าหนัก รูปหล่อ รวย ...ใหญ่ หากเธอยอมกัดฟันทนแสร้งทำเอาอกเอาใจอาจจะได้ทริปอย่างงาม และไม่แน่ อิงฟ้าอาจจะได้เลิกทำงานเหนื่อยกายสายตัวแทบขาดเหล่านั้นเลยก็ได้หากเขารับเลี้ยงดูเธอ ก๊อก ก๊อก ก๊อก รูปร่างสมส่วนในชุดเดรสรัดรูปแสนสั้นสีแดงสด ด้านล่างมีรองเท้าส้นเข็มสีดำอวดเท้าเปลือยโชว์เรียวขาขาว ยกมือขึ้นเคาะประตูอย่างรอคอยเสียงตอบรับจากคนด้านใน "เข้ามา" น้ำเสียงทุ้มต่ำชวนลุ่มหลงทำเอาอิงฟ้าชะงักไปนิด น้ำเสียงยังไพเราะขนาดนี้แล้วตัวจริงจะหล่อขนาดไหนกัน ขาเรียวก้าวเข้าไปในห้องอย่างประหม่าเมื่อได้ยินเสียงอนุญาตให้เข้าไปได้แล้ว เธอเปิดประตูอย่างเบามือและปิดลงด้วยความนุ่มนวลเช่นกัน หญิงสาวหันหลังกลับเพื่อจะไปหาเจ้าของเสียงนั้น แต่... ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาอิงฟ้าเบิกตากว้างและในไม่ช้าก็รีบก้มหน้าลง ชายคนนั้นนั่งเปลือยกายบนโซฟาตัวยาวมองมาทางเธออยู่ แทบก้าวไม่ออกเลยเธอทีนี้ ขนาดว่าพกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยมแต่กลับรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก "มาสิ!" เสียงทุ้มติดเหวี่ยงนิดๆ ฉุดรั้งให้คนที่ยืนนิ่งนานออกจากภวังค์ แล้วเงยหน้าขึ้นมองสำรวจเขาอีกครั้งทั้งที่เริ่มกลัว ใบหน้าหล่อเหลาคมคายดวงตาเป็นประกาย จมูกโด่งรับกับริมฝีปากหยักสีชมพู หล่อเหลาสมคำร่ำลือ ไล่ลงมากับแผงอกกว้างดูเนียนมือและสิ่งที่จะไม่มองอีกรอบไม่ได้ก็คือ ท่อเอ็นลำใหญ่ตั้งผงาดอยู่ตรงหน้า หากเทียบกับแขนของอิงฟ้าแล้วมันจะใหญ่กว่าไหม ปลายหยักมีน้ำสีใสปริ่มออกมาราวกับว่าผู้เป็นเจ้าของอุ่นเครื่องรอแล้ว หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อคิดว่ามันจะได้เข้าไปในตัวอีกไม่ช้า "ไม่เคยมีใครถ่วงเวลาได้มากเท่าเธอนะสาวน้อย" "ขอโทษค่ะ" อิงฟ้าเอ่ยอย่างรู้สึกผิด "ไม่เป็นไร แต่ก็ไม่เคยมีใครอยู่ในห้องนี้นานเช่นกัน" ".." ทะ..ทำไม เขาหมายถึงอะไรกัน อิงฟ้าเกิดคำถามขึ้นในหัวหลายอย่าง เกิดอะไรกับพวกสาวๆ เหล่านั้น "หึ"