บำเรอรักมาเฟีย

[3] ไม่อนุญาตให้กลับตอนนี้ NC+++

เกมรักดุเดือดจบลงไปแล้วในเวลากว่าสามสิบนาที มาวินเดินออกไปจุดบุหรี่ด้านนอกระเบียงด้วยความสบายตัว มีผ้าขนหนูสีขาวพันรอบเอวสอบเอาไว้อยู่ ไม่คิดเลยว่าวันนี้เขาจะได้สุขสมทั้งที่แอบคิดว่าหญิงสาวคนนี้จะบอกให้เขาหยุดก่อน ไม่งั้นเขาคงได้บีบคอเธอตายเป็นคนแรกแน่

มาวินปรายตามองคนที่ยังนอนในท่าเดิมบนเตียงของเขาเพียงนิด ตรงนี้มีเพียงกระจกใสที่กั้นเอาไว้สามารถมองเห็นคนด้านในชัดเจน เขาไม่ชอบความอึดอัดแล้วมีรสนิยมที่ไม่เหมือนใคร วันดีคืนดีเขาอาจจะอยากนอนเปลือยกายหรือร่วมเซ็กส์ในที่โล่ง จึงได้ออกแบบห้องให้มองเห็นด้านนอกได้ชัดขนาดนี้

ชายหนุ่มทิ้งก้นบุหรี่ลงถังขยะไปแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องอีกที ตอนนี้เขาสบายตัวแล้วก็อยากนอนพักผ่อน

เขาเดินมาล้มตัวลงที่เตียงนอนตัวเดียวกันข้างๆเธอ มองใบหน้าหวานที่กำลังหลับพริ้ม พอจะได้คนที่ถูกใจมาระบายความใคร่กลับง่ายนิดเดียว แบบนี้เขาไม่ต้องตามหาให้เหนื่อยแล้ว ลูกน้องของเขารู้ใจดีจริง

@เวลาต่อมา..

"อื้อ.." ร่างเล็กเริ่มขยับไปมาเมื่อรู้สึกตัวแล้ว เธอปวดเมื่อยไปหมดทั้งกายอีกทั้งยังเจ็บตรงด้านล่างมาก ใบหน้าสวยหวานเบ้ออกมาบ่อยครั้งพอจะขยับมากๆกลับระบม

อิงฟ้าค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมาดูความเจ็บปวดบนกาย แสงสว่างจากทางด้านนอกที่ส่องเข้ามาบ่งบอกว่าตอนนี้ยังอยู่ในช่วงกลางวันอยู่ เธอหลับไปนานเท่าไหร่กันก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าหลังจากคนที่เขาซื้อเธอมาผละออกเธอก็จำอะไรไม่ได้เลย

มือหนาพาดลำแขนใหญ่ไปที่เอวขอดทั้งที่ไม่รู้ตัว ทำเอาคนที่นอนตะแคงข้างเอี้ยวตัวหันกลับไปมอง

ใบหน้าคมคายที่เขาทำบทรักรุนแรงกับเธอกำลังหลับอยู่ เขาเองก็นอนอยู่ข้างกัน อิงฟ้าค่อยๆจับมือของเขายกออกช้าๆ ไม่คิดว่าแขนข้างเดียวของเขามันก็หนักเอาการ จนตอนนี้เธอเป็นอิสระและทำหน้าที่เสร็จแล้ว งั้นเธอกลับไปได้แล้วใช่ไหม

ร่างเล็กค่อยๆพยุงตัวเองให้ขึ้นนั่งแล้วค่อยๆลุกเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่เกลื่อนพื้นขึ้นมาดู แน่ล่ะว่ามันฉีกขาดเพราะเธอได้ยินเสียงเหล่านั้น แล้วแบบนี้เธอจะใส่อะไรกลับดี

เธอมองคนที่นอนอยู่บนเตียงอีกครั้งแล้วหันไปสำรวจข้าวของในห้องของเขา เห็นตู้เสื้อผ้าวางติดกันสามตู้จึงถือวิสาสะเดินไปเปิดดู

เสื้อผ้าผู้ชายเรียงรายเต็มไปหมดมากกว่าของเธอหลายเท่า แต่ละยี่ห้อตรงคอเสื้อบ่งบอกแบรนด์ชั้นนำทั้งนั้น คนที่รวยก็รวยจัง ของเธอเสื้อยืดราคาหลักร้อยก็ถือว่าดีแล้ว

มือเรียวตัดสินใจหยิบเสื้อเชิ้ตตัวหนึ่งออกมาที่มองดูแล้วมันสีเข้มและน่าจะยาวปกปิดส่วนโป๊ของเธอได้ ยังดีแค่ไหนที่กางเกงในไม่ได้ขาดด้วย

อิงฟ้าได้สองชิ้นนั้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อไปแต่งตัว

แกร๊ก! ขาเรียวค่อยๆก้าวออกมาช้าๆเพราะยังเจ็บอยู่ ปิดประตูห้องน้ำลงด้วยความเบามือเพราะกลัวเจ้าของห้องจะตื่นแล้วหันกลับมา "อ๊ะ!"

"จะไปไหน!" น้ำเสียงทุ้มถามด้วยความไม่พอใจ ทำไมเธอต้องทำให้เขารู้สึกไม่มีค่าด้วย ทำไมต้องทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองโดนทิ้งทั้งที่มันไม่เคยจะมีสักนิด

เมื่อก่อนหากใครที่ทนเขาไหวก็จะออดอ้อนเสียงหวานขออยู่ต่อกับเขาทั้งนั้น แต่เขาก็ไม่ได้พอใจพวกเธอเหล่านั้นไงเลยให้ลูกน้องมาลากออกไป แต่เขาพอใจคนตรงหน้านี้เพราะฉะนั้นหากเขาไม่เอ่ยปากเธอห้ามไปไหน

"ฉะ..ฉันจะกลับแล้วค่ะ หมดหน้าที่แล้ว" คนตัวเล็กบอกน้ำเสียงเหนื่อยล้า ทำหน้าที่เสร็จแล้วเธอก็จะไปไง เธออยากกลับไปนอนห้องของตัวเองเต็มที "แล้วเสื้อตัวนี้ฉันขอยืมก่อนนะคะไม่มีใส่กลับบ้าน จะซักมาคืนวันหลัง"

อิงฟ้าเดินขาสั่นไปหยิบเงินที่เห็นว่าวางอยู่ตรงนั้นใส่กระเป๋าที่ถือมาด้วย แล้วหมายจะเดินออกจากห้องไป

"กลับมา!"

กึก! หญิงสาวชะงักเท้าทันทีเมื่อได้ยินเสียงตวาดดังลั่นจนน่าตกใจ ค่อยๆหันกลับไปหาเขาอีกรอบก็เห็นเขาทำสีหน้าไม่พอใจใส่เธออยู่

"..อะไรคะ"

"ฉันไม่ให้กลับ!" เขาพอใจเธอ เขาจะเลี้ยงดูเธอ เพราะฉะนั้นเขาไม่อนุญาตให้เธอกลับไปในตอนนี้

"ทะ..ทำไมคะ งานฉันเสร็จแล้ว"

"แต่ฉันไม่พอ! เธอต้องอยู่ปรนนิบัติฉันต่อ"

"ได้ไงคะ งานฉันจบแล้วฉันก็จะกลับ ฉันไม่ได้รับงานเป็นรายสัปดาห์หรือรายเดือนนะคะ" อิงฟ้าคิดว่าเขาต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ ก็ตอนรับงานจากคนที่โทรมาก็เข้าใจว่าไม่กี่ชั่วโมง ตอนนี้ก็เลยเวลามามากแล้วด้วย อีกอย่างหากเธอทำให้เขาพึงพอใจเขาจะรับเลี้ยงดูแต่เธอไม่ต้องการแล้วไง พอแล้วจริงๆโคตรเจ็บ

"แต่ฉันไม่ให้เธอกลับ" น้ำเสียงเยือกเย็นบวกกับแววตาแดงก่ำเดินเข้าไปหาอิงฟ้าช้าๆจนหญิงสาวค่อยๆถอยหลัง

หมับ! มือหนารวบเอวขอดให้เข้ามาประชิดกันจนหน้าอกของเธอนั้นแนบติดไปกับอกของเขา

"ปะ..ปล่อย งานจบแล้วนะคะ" อิงฟ้าบอกอย่างกลัวๆ

"แต่ฉันจะจ้างต่อ"

"ไม่ค่ะ ฉันไม่เอาแล้ว ฉันไม่อยากทำ"

"ฉันจะจ้าง!" เขาอุ้มร่างเล็กเดินดุ่มๆมาที่เตียงนอนอีกครั้งแล้วเหวี่ยงเธอลงอย่างแรง รีบขึ้นไปคร่อมเอาไว้แล้วสะบัดผ้าเช็ดตัวของเขาออก เลิกเสื้อยืดตัวยาวนั้นขึ้นแล้วฉีกแพนตี้ให้มันขาดไปกับมือ อิงฟ้าเองก็ถอยร่นเพราะตกใจกลัว

"หยุดนะ! ฉันจะกลับ"

"ไม่! เธอรู้มั้ยว่ากว่าฉันจะหาคนที่มันทนกับรสนิยมของฉันได้มันยากมากแค่ไหน และเป็นเธอนี่ไงที่ฉันพอใจ ฉันยินดีจะรับเลี้ยงต่อหากเธอยอมว่าง่าย"

อิงฟ้าส่ายหน้าทันที ที่เธอทนนั้นไม่ใช่ไม่เจ็บ แต่มันเสียไปแล้วและเธอยังอยากได้เงิน ค่าจ้างของเขาครั้งเดียวก็มันเพียงพอแล้ว

"ฉันไม่ได้อยากรู้คำตอบแต่ว่าฉันแค่บอก ยอมไม่ยอมเรื่องของเธอ" ว่าจบท่อนเอ็นขนาดใหญ่ก็สอดเข้าไปในร่องรักบวมแดงอีกครั้ง ปึก!

"อื้อ!!!!"

"อ๊าสสส.. เสียวว่ะ" ไม่ต่างจากครั้งแรกเลยสักนิด โคตรรัดโคตรแน่น มันดีจริงๆ

"ฉันเจ็บนะ!" อิงฟ้าเองก็โกรธ เขาเป็นบ้าอะไรอีกถึงมาทำแบบนี้กับเธอ ที่ตกลงเอาไว้มันจบไปแล้ว เธอน่าจะเชื่อคนเตือนจริงๆ ขนาดว่าเธอเจ็บขนาดนี้เขายังทำ ใครมันจะไปทนได้

"ถ้าเธอไม่ต่อต้านจะไม่เจ็บสาวน้อย" ว่าจบเอวสอบก็สาวเข้าใส่อย่างแรง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังพับๆๆไปทั่วห้อง คนที่มันไม่ได้ปลดปล่อยในร่องสวาทแบบนี้มานาน อีกทั้งไม่ได้เอาสดกับใครสักที เพราะฉะนั้นเขาจะเก็บเธอคนนี้ไว้ระบายความใคร่เพียงอย่างเดียว

ปึก ปึก ปึก

"โอ๊ย อื้อๆๆๆ" สาวน้อยหน้านิ่วคิ้วขมวดทันทีพลางน้ำตาไหล เธอเจ็บจนไม่รู้จะอธิบายยังไง มันเหมือนฉีกขาดเหมือนจะตายให้ได้ ทำไมคนแรกของเธอต้องเป็นเขาด้วย เขามันไม่ใช่คน

เอวสอบรีบเร่งเร็วขึ้นเมื่อจังหวะรักใกล้ถึงฝั่งฝัน เขาแทบไม่ได้ออกแรงอะไรมากแถมยังไม่รู้สึกกดดันตัวเอง เพราะร่องคับแคบนี้ไงไม่ใช่ร่องหลวมๆอย่างใคร แล้วแบบนี้อาหารชั้นดีทำไมเขาต้องปล่อยเธอไปด้วย

อย่างน้อยเขาต้องได้กินเธอสักร้อยรอบ หากถึงวันนั้นเขาคงจะเบื่อเธอไปซะก่อน และมีอาหารดีๆเข้ามาแทนแล้ว

แต่วันนี้เขายังไม่ต้องการคิดอะไร หากยังไม่ถึงจำนวนที่วางเอาไว เพราะฉะนั้นคนใต้ร่างก็ต้องอยู่ให้เขาระบายอารมณ์ด้วยเช่นกัน

ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊าสสสสส!!!!!!"