"ท่านเชคฮ อนุญาตให้ลูกไปต่างแดนแบบนั้นได้อย่างไรคะ ลูกยังเด็กเกินไปที่จะไปลำพังแบบนั้น" เพียงรู้ว่าบุตรสาวนั้นไปยังดินแดนที่ห่างไกล หลังจากบุตรสาวนั้นได้ไปถึงประเทศไทยแล้ว พระนางจัสซีเนียจึงต่อว่าสวามีที่ข้ามหน้าข้ามตาคนเป็นแม่ แอบอนุญาตให้ลูกสาวไปเพียงลำพังโดยไม่ปรึกษาสักคำ มันทำให้นางนั้นห่วงใยลูกจนแทบไม่เป็นอันทำอะไร
"เกรย์สันดูแลน้องได้ มีฮะมีสที่เก่งกาจอีกคน ลูกแค่ไปเที่ยว ลองปล่อยให้ลูกมีประสบการณ์ข้างนอกบ้างจะได้เก่งรู้จักใช้ชีวิตและดูแลตัวเอง" เชคฮ จาห์มาล์ให้เหตุผล
"แต่น้องห่วงลูก"
"พี่ก็ห่วงเหมือนกัน แต่มองอีกมุมถ้าเราจะคอยหวงลูกดั่งไข่ในหิน ลูกจะกลายเป็นคนอ่อนแอ ทำอะไรเองไม่เป็น ตื่นเต้นกับการเจอผู้คนในสังคมก็ได้นะ"
หัวอกของคนเป็นพ่อแม่มีหรือจะไม่ห่วง แม้ผู้เป็นสวามีจะให้เหตุผลปลอบใจ แต่จัสซีเนียก็ห่วงบุตรสาวอยู่ดี รวมเป็นถึงเชคฮ จาห์มาล์เช่นกัน ห่วงบุตรสาวอยู่ข้างหลังไม่ต่
