"เสด็จพ่อเพคะ เสด็จพ่อ" เสียงอันเจื้อยแจ้วแผดดังมา ตั้งแต่ประตูห้องทำงานของบิดาไม่ทันเปิดออก ทำเอาบิดาที่นั่งอย่างตั้งใจอ่านเอกสารขององค์ชายเกรย์สันต้องสะดุ้งตัวโหยงแทบเสียขวัญ รวมไปถึงองค์ชายเกรย์สันที่นั่งอยู่ในห้องก็สะดุ้งตกใจเช่นกัน คิดเอาแล้วกันว่าเสียงขององค์หญิงจะดังสะท้านขนาดไหน?
"ไฟไหม้หรือองค์หญิงเสียงดังเชียว" เสียงที่ดังของบุตรสาวทำเอาบิดานั้นต้องเอ่ยแซวทันที เมื่อหล่อนก้าวขาเข้ามาในห้องทำงาน
"เปล่าเพคะ ไฟไหม้อะไรกันเสด็จพ่อพูด เอ๊ย! ตรัสอะไรแปลก ๆ...โอ๊ย ทำไมต้องพูดอะไรให้มันยุ่งยากด้วยนะ" องค์หญิงรีบแย้ง ก่อนจะลนลานด้วยคำศัพท์ที่หล่อนรู้สึกว่ามันแสนจะยุ่งยาก จนเอ่ยผิดเอ่ยถูก
"สงวนท่าทีด้วยเพคะองค์หญิง" หญิงรับใช้สะกิดย้ำเตือน
"มันลำบากขนาดนั้นเลยรึองค์หญิง" องค์ชายเกรย์สันเอ่ยแซวด้วยรอยยิ้มอ่อนอันทรงเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ที่ยากนักที่ใครจะได้เห็น
"ลำบากสุด ๆ เพคะ
