"องค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ องค์หญิง" ฮะมีสที่เห็นอาการบึ้งตึงขององค์หญิงจัสทีน่า เขารีบวิ่งมาดักหน้าด้วยใจร้อนรน สีหน้ากังวลจนคิ้วขมวด
"มีอะไรอีกล่ะ"
"ฟังกระหม่อมก่อนได้ไหมพ่ะย่ะค่ะ"
คนที่กำลังเง้างอนยืนมือกอดอกจ้องมองด้วยสีหน้าท่าทางบูดบึ้ง จนฮะมีสนั้นต้องออกปากขอร้อง เขาไม่อยากให้องค์หญิงที่ตนมีใจ เข้าใจผิดไปมากกว่านี้ด้วนสิ่งที่คิดไปเอง เพราะคนอย่างเขาน่ะหรือจะกล้าไปจากหล่อนได้ เขารู้แก่ใจตนดีว่ายังไงก็ไม่มีทาง ที่จะห่างกายหล่อนไปไหน มันไม่เคยมีความคิดนั้นเลยแม้แต่น้อย
"ไม่อยากจะฟัง ถอยไป!" องค์หญิงจัสทีน่าเอ่ยปฏิเสธ จากนั้นจึงออกคำสั่งเสียงแข็ง เบี่ยงตัวหวังเดินหลบหนี แววตาเปล่งประกายความโกรธอย่างชัดเจน
"แต่องค์หญิงต้องฟังกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ" ฮะมีสพยายามยื้อเพื่อที่จะอธิบายในสิ่งที่องค์หญิงนั้นคิดไปเอง
"ก็บอกว่าไม่ฟัง!" ความสุดจะกลั้นทำให้องค์หญิงจัสทีน่าลั่นวาจา
