รู้จักกันหลายเดือนทำให้ป้าเจียมค่อนข้างชอบนิสัยใจคอของวารสา วารสาเป็นผู้หญิงเรียบง่ายพร้อมใจอยู่ในที่ของตนเองไม่มีปากเสียงกับใครหากไม่ถูกระรานก่อนและหากมีคนมาระรานวารสาก็พร้อมสู้ยิบตาไม่ยอมให้ใครรังแก
“เอ่อ... ป้าคะ สาขอถามหน่อยแถวนี้มีห้างฯ หรือเปล่าคะ แล้วถ้ามีนี่อยู่ไกลไหม”
“มีค่ะแต่อยู่ไกลหลายกิโลฯ เอาการ คุณสาอยากไปเหรอคะเดี๋ยวป้าจะบอกลุงชิดให้พาไป”
“อุ๊ย ไม่เป็นไรค่ะสาไปเองได้”
“อย่าเกรงใจเลยค่ะ รถเป็นของคุณเมฆ น้ำมันคุณเมฆให้เติมเต็มถังตลอดได้ใช้แค่ไม่กี่ครั้ง คุณสาเป็นแขกของคุณเมฆก็มีสิทธิ์ใช้ค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้สายๆ ก่อนเวลาห้างฯ เปิดป้าจะบอกลุงชิดให้เอารถมารอรับนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะ” ยิ้มรับความหวังดีนั้นกระตือรือร้นช่วยป้าเจียมล้างจานจนเสร็จแอบอยากกินมะม่วงดองฝีมือป้าเจียมจึงขอตามไปที่บ้านกินอยู่นานจนอิ่มแปล้หันมองนาฬิกาล่วงเลยไปกว่าสองทุ่มจึงขอตัวกลับบ้านพร้อมได้ของติดไม้ติดมือ
