เพล้ง!!!
เสียงแก้วแตกดังก้องห้องครัว ฟ้ารีบรุดกายเข้ามาช่วยนายหญิงของตนเองเก็บเศษแก้ว
“คุณวาไปพักเถอะนะคะเดี๋ยวฟ้าเก็บเอง”
“จ้ะ”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอผมได้ยินเสียงแก้วแตก วาเป็นอะไรไหม” เพลิงกัลป์เข้ามาประคองภรรยาลุกขึ้นจากเศษแก้วพามาล้างมือแล้วพาออกมานั่งพักในห้องนั่งเล่นปล่อยให้ฟ้าจัดการเก็บกวาด
“เศษแก้วปาดตรงไหนหรือเปล่าวา”
“เปล่าค่ะ วาแค่รู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ทั้งที่ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นกังวล” ร่างบอบบางขยับเข้าหาสามีซุกดวงหน้าแนบอกอย่างออดอ้อน “คุณเพลิงใช้ยัยสาไปทำงานอะไรคะทำไมยังไม่เสร็จสักที วาคิดถึงน้อง อยากให้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม”
“อีกไม่นานงานก็เสร็จแล้ววาอย่าคิดมากเลยนะ”
“ก็ได้ค่ะวาจะพยายาม”
“หน้าด้านหน้าทนจังเลยนะ โดนไล่กี่ครั้งก็ไม่ไปสักที”
ปาริฉัตรเอ่ยกระทบหลังมาส่งอัศวเมฆินทร์ที่บนบนเนินเขาแล้วยังเห็นวารสาเดินป้วนเปี้ยนอยู่ในบ้าน
เจ็บใจนักไหนพ่อบอกจัดการขู่มันแล้ว
