KABANATA 7
1078 Words
Chapter 7
Ms. Samonte POV:
Masaya akong pumasok sa loob ng cafeteria at iniwan na si Muse.
Natatawa tuloy ako sa reaksyon niya.
Nang makahanap ako ng pwesto, kinuha ko ang aking diary at nagsimulang magsulat. Hinding-hindi ko mapapalagpas ang moment na ito.
Dear Diary,
Yuhoooo!!! Parang gusto kong sumigaw nang makita ko ang pagkainis sa mukha ni Angelica. Anong akala niya? Porket maganda siya, pwede na siyang magsalita sa akin ng ganon? AY MALI DAHIL HINDI PALA SIYA MAGANDA!
Dahil kung kagandahan ang pag-uusapan, MAPUTI lang siya noh! At pagdating naman sa ugali, ang sama niya! Kasing sama niya pa si satanas---"
Napatigil naman ako sa pagsusulat nang biglang sumulpot si Sir sa likuran ko at ang mukha niya ay hindi ko maipinta.
"Ms. Samonte! Mag-usap tayo sa office
ko ngayon!" Ayan agad ang narinig ko sa kanya at halata ko rito ang pagiging seryoso na daig ko pa ang babaeng nakagawa ng kasalanan.
Ewan ko ba pero bigla akong kinabahan.
"Sumunod ka na sa akin Ms. Samonte." muling bigkas ni Sir at naglakad na siya palabas ng cafeteria.
Mabilis ko namang inilagay ang diary ko sa bag at sumunod na nga kay Sir.
Tsk. Sa tingin ko may lahing KABAYO siya dahil sa bilis niyang maglakad.
Kaya binilisan ko rin ang paglalakad hanggang sa nasa likuran niya na ako.
Hindi ko inaasahan na bigla siyang
huminto at awtomatikong nauntog ang aking mukha sa kanyang likod.
"Aray! Ang nose ko, mafa-flat yata," ang tanging naisambit ko.
Naglakad na muli si Sir at sumunod ulit
ako. Ilang minuto ay natunton na namin
ang office niya.
"Sir, b-bakit gusto mo akong makausap?" agad na tanong ko rito at halata sa aking boses ang pagiging kabado.
"Nakita ko yung ginawa mo kay Angelica, Ms. Samonte." diretsang saad niya at talagang si Muse pala ang dahilan kung bakit niya ako pinatawag.
"Ah--" patango-tangong saad ko.
"Sa tingin mo ba tamang magsalita ng
gano'n sa kapwa mo kaklase?" bigkas nito.
"Sir, wala akong sinabing masama ha? Sinasabi ko lang naman kung ano ang totoo," pagtatanggol ko naman sa aking sarili.
"Kahit na Ms. Samonte. Mali pa rin ang
ginawa mo... Hindi ko alam kung bakit ang init ng dugo mo kay Angelica," wika nito.
Napahinga naman ako nang malalim dahil mukhang ako na itong naipit.
"Okay, fine! Ako na! Ako na ang mali Sir! Oh ano, masaya ka na ho ba? Palibhasa kasi yung mali ko lang lagi ang nakikita mo! Pero yung mga sinabi ni Angelica sa akin parang okay lang sa'yo at wala kang pake," sigaw ko sa kanya na animo'y hindi ko nakontrol ang galit ko.
Matapos kong sabihin ang hinanakit ko, umalis na agad ako sa harapan niya. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng aking mga paa.
Basta ang alam ko, gusto kong lumayo. Yung tipong malayo sa pesteng guro ko!
Nakakainis kasi siya! Masyado niyang inaabuso ang ugali ko. Oo, wala akong karapatan na sigawan si Sir ng ganon, pero sobra na kasi.
Simula palang kaninang umaga ang lintik na Angelica na 'yun ang lagi niyang kinakampihan! Nakikita at nasasaksihan niya naman diba?
Aminado ako na may pagkakamali rin ako. Pero hindi lang naman ako dito ang mali.
Kaya nakakabwisit na ako ang laging nasesermonan.
Hindi niya yata halata na nagseselos ako kanina kaya ko 'yon nagawa?
Kung sabagay, wala nga pala siyang pake sa akin.
Pumunta ako sa malaking puno para doon muna tumambay.
Kailangan kong makalanghap ng sariwang hangin nang sa ganon, mabawasan ang init ng ulo ko. Hindi na rin ako nakapag-snack pa dahil nawalan na ako ng ganang kumain. At nawalan na rin ako ng ganang pumasok ngayon.
Tama kayo ng iniisip, mag-cucutting ako.
Isinanday ko ang aking likod sa may puno kasabay ng pagpikit ko ng mata.
Muling bumalik sa isipan ko ang nangyari kanina at mga salita natanggap ko.
Sirang-sira na ang araw ko. Hindi ko namalayan ang oras kaya medyo natagalan ako sa kakatambay sa pwestong ito.
At saka ko lang napagtanto na uwian na pala dahil nakita ko ang ibang estudyante
na nagsilabasan sa kani-kanilang classroom.
Tumayo na rin ako at akmang uuwi na, kaso bigla kong nasilayan si SIR at si MUSE na MAGKASAMA.
Alam kong nakita rin nila ako dahil nginitian ako ni Angelica na nakakainsulto. Samantalang si Sir naman, nakatingin sa akin ng seryoso.
Inirapan ko na lamang sila at tinalikuran ko rin sila sabay lakad palabas ng gate.
"Bahala kayo d'yan! Magsama kayong dalawa!"
Inis akong sumakay ng tricycle. Hindi naman ako ulyanin, kaya mabilis kong matandaan kung saang lugar ang apartment ni Sir.
Pero SHET! Ang bobo ko talaga! Wala pala akong duplicate key ng apartment niya! Hays.
At dahil sa katangahan ko,naupo muna ako sa labas at naghintay sa pag-uwi ni
Sir.
Isa. Dalawa. Tatlo. Apat. Lima. Anim. Pito...
Hanggang sa makaabot ng bente-kwatro na minuto. Ganyan katagal ang paghihintay ko bago siya maka-uwi ng apartment.
"Ms. Samonte, sabi sa akin ni Angelica
nagcutting ka raw," bungad na sambit niya sa akin habang nakatayo ito. Hindi ako umimik at hindi ko siya pinansin.
"Bakit mo 'yon ginawa Ms.Samonte?
Alam mo naman siguro ang patakaran diba? Kapag nakadalawang beses kang
cutting ipapatawag ang magulang mo. Gusto mo bang mangyari 'yon? Nandito ka sa Manila para mag-aral, pero hindi mo inaayos ang pag-aaral mo," ani niya.
Wala pa rin akong kibo sa sinabi nito at hindi ako nagsalita.
"Kinakausap kita Ms.Samonte," muling
bigkas ni Sir Nathan but still, I remain silent.
Dahil nga nakaupo ako, lumuhod siya sa aking harapan para tingnan ako sa mata.
"May problema ba Ms.Samonte?" diretsang saad niya kaya iniwas ko naman ang aking tingin.
"Hey! Kinakausap at tinatanong kita
Ms. Samonte," wika muli ni Sir kasabay
ng paghawak niya sa aking mukha.
Tiningnan ko lang siya pero ang aking
bibig ay nakatikom lang.
"Hays. Kung dahil ito sa pagkampi ko kay Angelica kanina, pasensya na Ms. Samonte. Hindi ko gustong pagsalitaan ka ng masama. Pero masama rin na kampihan kita dahil guro ako eh," sincere na sambit nito sa akin.
Inalis ko ang kamay niya at tumayo na
ako.
"Kahit naman na mag-sorry ka at humingi sa akin ng pasensya at wala ng saysay pa iyan dahil nakatatak na 'yon sa isipan ko." After I said those words, tumalikod na ako sa kanya.
Syempre, kailangan muna nating magpakipot diba?
Pero sa totoo lang, nasaktan talaga ako.
At alam kong wala namang pake si Sir sa nararamdaman ko. Dahil para sa kanya, isang hamak na estudyante niya lamang ako.
- Writer
