บทที่ 6 ข้าวปั้น
1255 Words
เมญ่า Talks
กี่โมงแล้วเนี่ย ผลของการร้องไห้เมื่อคืนทำให้วันนี้ปวดตามาก ไม่อยากลืมตาเลย ลืมตาก็ไม่ขึ้นอึดอัดจริง ๆ โอยลุกไม่ขึ้นเลย ทำไมผ้าห่มหนักจัง...หนักจนฉันหายใจไม่ออก
“ปั้น!” ไม่ใช่ผ้าห่ม...แต่เป็นหมอปั้น
ฉันหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว เพราะตอนนี้หมอปั้นกอดฉันแน่นมากหน้าหมอปั้นซุกตรงซอกคอฉัน ลมหายใจอุ่น ๆ รดต้นคอแผ่วเบา ชวนขนลุก...โอย อะไรเนี่ยใจบางได้อีก ถึงจะเลยเถิดไปขั้นไหนต่อไหน แต่แบบนี้เมญ่ายังไม่ชินนะคะหมอปั้น
“ปั้นไม่ไปทำงานเหรอ สายแล้วนะ” ฉันถามเขาเพราะดูเวลาแล้วถึงรู้ว่าสายมากแล้ว
“วันหยุด นอนต่ออีกหน่อยนะ”
หมอปั้นกระชับวงแขนเพิ่มขึ้นอีก ใครมันจะไม่เขินล่ะ มานอนกอดกันแบบนี้ เดี๋ยวนะมือ มือ ไหนบอกจะนอนไงทำไมมือ มือที่ไม่ได้หลับเหมือนตาคนพูด เริ่มลูบไปทั่วหน้าท้อง สองเต้า
เดี๋ยวนะเมื่อคืนฉันใส่บราเซียร์นี่นา แล้วทำไมตอนนี้มันหายไปไหนแล้ว
“หมอปั้น เมื่อคืนปั้นทำอะไรญ่า”
“ก็...กลัวนอนหลับไม่สบาย ก็เลยช่วยถอดบราออกให้” คนพูดก็ยังหลับตาสนิท
ไอ้ที่เมื่อคืนที่ฉันกึ่งกลับกึ่งตื่น นึกว่าฝันวาบหวาม มันคือ...
“หมอปั้น เมื่อคืนลักหลับญ่าเหรอ”
“ไม่นะ ญ่าไม่ได้หลับ ยังเรียก ปั้น ปั้น ตลอดทั้งคืนนะ” พูดหน้าตาเฉยเลย
ฉันอยากจะกรีดร้อง ไอ้หมอหื่น คนเมายาแก้ไข้ มันก็ไม่เว้นดูสิ
“ไอ้ข้าวปั้นปูด ใครเขาเรียกชื่อนายไม่ทราบ” ฉันเหลืออดละนะ
“จริง ๆ นะ อัดเสียงไว้ด้วยอยากฟังไหม” เสียงกระซิบข้างหูยิ่งทำให้สยิวหนักกว่าเดิมอีก
“ไอ้หมอหื่น ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ปล่อย จะไปอาบน้ำ”
ทนอยู่ไม่ไหวแล้ว เขินจนตัวจะแตก ไม่คิดว่าหมอปั้นจะกวน จะอ่อยได้ขนาดนี้ เรื่องราวของหมอของขวัญเอาไว้ก่อน ตอนนี้ขอตักตวงความสุขเวลาอยู่กับหมอปั้นก่อนแล้วกัน
“อาบด้วย”
หมอปั้นไม่รอช้ารีบเดินตามฉันมาห้องน้ำ เดี๋ยวนะ ทำไม ทำไม ไม่ได้ใส่อะไรเลยเหรอ แล้วไอ้ที่ชี้หน้าฉันนั้นคืออะไร ไม่ไหวแล้ว
เรตสิบแปด ยี่สิบบวกแล้วนะหมอปั้น
“ไม่ต้องมาเลย ญ่าจะอาบเอง”
ปากก็บ่นว่าไม่ให้หมอปั้นอาบด้วย แต่ไม่ได้ปิดประตู ฉันนี่อาการหนักแล้วเนี่ย ยิ่งมาเจอคุณหมอปั้นจอมหื่น กว่าจะอาบน้ำเสร็จ ก็เสร็จไปหลายน้ำ เทวดาคงเชื่อแล้วมั้งหมอปั้น ไม่รู้ป่านนี้ท่านเทวดาจะเป็นตากุ้งยิงแล้วไหม สามวันมานี้ ไม่หยุดไม่พักบ้างเลย จัดหนักจัดเต็มตลอด ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหน เป็นหมอไม่เหนื่อยบ้างหรืออย่างไร
ถ้าถามว่าชอบไหม....
ตอบได้คำเดียวชอบมาก...เมญ่าเธอหื่นตามหมอปั้นแล้วนะเนี่ย
เวลาล่วงเลยมาเกือบเก้าโมงเช้า กว่าที่เราจะแต่งตัวกันเสร็จเกือบสี่สิบนาทีเลย ตอนนี้หมอปั้นดูดีมากแม้จะอยู่ในชุดธรรมดา ๆ แต่ถ้าใครได้เห็นตอนไม่ได้ใส่อะไรยิ่งดูดี...อือ
เดี๋ยว...เดี๋ยว...เมญ่า เธอเบา ๆ บ้างนะ
ก็ทำไมล่ะ นั่นผัวเธอนี่
เสียงทะเลาะกันในหัวยังคงดังอยู่...แน่ล่ะ ฉันเข้าข้างเมญ่าจอมหื่นมากกว่าเมญ่าผู้เขินอาย
“วันนี้ปั้นจะไปไหนเหรอ”
“ไปทำบุญบ้านเด็กกำพร้า”
หมอปั้นคงไปทำบุญกับเพื่อน ๆ หมอที่โรงพยาบาลมั้ง เพราะเคยเห็นเขาไปบ่อย ๆ อยากไปทำบุญกับปั้นจัง นานแล้วที่ไม่ได้ทำบุญด้วยกัน น่าจะตั้งแต่เรียนจบมั้ง เพราะตอนที่ฉันเรียนจบ หมอปั้นก็ต้องไปเป็นแพทย์ฝึกหัดอยู่หลายที่ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราแทบไม่ได้เจอกันเลย นอกจากตอนไปเที่ยวจันทบุรีด้วยกัน
“อ๋อ” เสียงตอบรับเบาจากปากฉัน
นึกว่าวันนี้จะได้อยู่ด้วยกันเสียอีก นาน ๆ ทีกว่าหมอปั้นจะได้หยุด เป็นหมอยุ่งจะตายใคร ๆ ก็รู้ กว่าจะได้หยุดตรงกันน้อยมาก ฉันก็นึกว่าจะได้นอนกอดกันเสียอีก
“จะใส่ชุดนี้ไปเหรอ ญ่าต้องไปกับเราด้วยนะ” หมอปั้นหันมาถามเรื่องชุดฉันแถมยังบอกว่าฉันต้องไปด้วย
“หา! อะไรนะ”
“วันนี้วันเกิดญ่า ลืมแล้วเหรอ เราต้องไปทำบุญกันไง”
จริงสิ วันนี้วันเกิดครบยี่สิบห้าปีของฉันนี่นา ฉันไม่ได้แชร์วันเกิดในโลกโซเชียล จึงไม่ค่อยมีใครอวยพร นอกจากครอบครัวและคนสนิทจริง ๆ เท่านั้น หนึ่งในนั้นคือหมอปั้น
ทุกปีหมอปั้นไม่เคยลืมของขวัญวันเกิดฉันเลย จะว่าไปของใช้ติดตัวฉันที่ใส่อยู่เป็นประจำ ปั้นก็ให้ในวันเกิดแทบทั้งนั้น ตุ้มหู นาฬิกา สร้อยข้อมือ สร้อยคอ รองเท้า กระเป๋า เสื้อผ้า
สิบปีที่ผ่านมา หมอปั้นให้ของขวัญวันเกิดฉันทุกปี ตามเทศกาลต่าง ๆ เขาก็ให้ของขวัญนะฉัน ยกเว้น วันวาเลนไทน์ ที่เขาไม่เคยให้อะไรฉันเลย หึ...ก็เราไม่ได้เป็นแฟนกัน เราเป็นแค่เพื่อนกันไง วันแห่งความรักเลยไม่ได้มีความสำคัญสินะ
“สุขสันต์วันเกิดนะครับ”
ปั้นยื่นกล่องของขวัญสีชมพูให้ฉัน ทุกครั้งที่ได้ของขวัญจากปั้นฉันจะตื่นเต้นตลอด แต่วันนี้ตื่นเต้นกว่าทุกรอบ เพราะสถานะที่เปลี่ยนไป
มันคือของขวัญจากสามี...จากผัวเธอเมญ่า
“ฟอด” ฉันรับกล่องของขวัญและหอมแก้มปั้นไปหนึ่งทีแทนคำขอบคุณ ก็ตอนนี้เราเป็นสามีภรรยากันแล้ว หอมแก้มสามีคงไม่เป็นไร
“ขอบคุณนะคะ ปั้นน่ารักที่สุด”
ครั้งนี้เป็นมือถือสมาร์ตวอทช์หูฟังบลูทูธครบเซต ที่เพิ่งออกใหม่ล่าสุด สีโรสโกลด์ทั้งเซต กำลังอยากได้พอดีเลย หมอปั้นก็คือหมอปั้นรู้ว่าฉันชอบอะไรไม่ชอบอะไร
ระหว่างที่ฉันกำลังชื่นชมของขวัญของตัวเอง เขาจะแกะกล่องของตัวเองเหมือนกัน มันคือแบบเดียวกับของฉันแต่ของหมอปั้นเป็นเซตสีดำ เหมาะกับผู้ชาย
โทรศัพท์คู่เหรอ เขินได้อีก
“ปั้น setting ให้ญ่าหน่อย ทำไม่เป็น” โซฟามีพื้นที่เยอะแต่ก็อดไม่ได้ที่จะนั่งเบียดปั้น ขออ้อนหน่อยนะ...คุณสามี
“เดี๋ยวปั้นทำให้ ญ่าไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าก่อน วันนี้เราจะเลยไปหัวหินกันด้วย”
“หา ไปทำไม”
“ก็ฮันนีมูนไง” นี่อีกหนึ่งของขวัญเหรอ ดีใจจังเลย ได้ไปฮันนีมูนกับหมอปั้น
“ไปกี่คืน ปั้นไม่ต้องทำงานเหรอ”
“สองคืน หยุดครับ แลกเวรกับหมอก้องไว้แล้ว”
ตอนนี้ใจฉันไปอยู่หัวหินแล้ว มีความสุขจริง ๆ ยังไม่ทันจะสำลักความสุขดี...ปั้นก็กดมือถือรับโทรศัพท์
“อือ ว่าไงขวัญ”
คุณหมอของขวัญอีกตามเคย
นางดึงฉันจากสวรรค์...หัวหินคงกลายเป็นหัวแห้วแทนแล้วมั้ง
ยอมรับหน่อยเมญ่าแค่นี้หมอปั้นก็ทำเพื่อเธอมากพอแล้ว
- Writer
