บทที่ 7.2 เด็กชายปั้น

1231 Words

เมญ่า Talks ฉันเดินทำหน้าเศร้าเข้ามาในห้องแต่งตัว พร้อมกับคิดว่าหรืองานนี้จะอดอีก “อือ อือ ไปไม่ได้ วันนี้ไม่ว่าง” เสียงปั้นที่พูดกับปลายสาย พอได้ยินแบบนั้นจะรออะไร จัดกระเป๋าสิคะ ผัวบอกว่าไปฮันนีมูนนิ ฉันตั้งหน้าตั้งตาจัดกระเป๋า แต่หูก็แอบฟังที่เขาคุยกัน หมอปั้นอาจมีธุระก็ได้ “ปั้น ถ้าปั้นมีธุระ เราไม่ต้องไปฮันนีมูนก็ได้นะ” เสียงนางเอกที่พูดออกไป แต่ในใจอยากให้เขาพาไปมาก “กระเป๋าจัดเสร็จหรือยัง” “เสร็จแล้ว” หมอปั้นไม่ได้พูดอะไรต่อ จากนั้นก็ลากกระเป๋าเดินทางออกจากห้องพร้อมมืออีกข้างจับมือฉันตลอดทางจนถึงรถ แค่หมอปั้นจับมือฉัน ความกังวลทุกอย่างก็หมดสิ้น ขอแค่ หมอปั้นอยู่กับฉัน ถึงหมอปั้นจะไม่รักฉัน ฉันก็ยอม ขอแค่หมอปั้นอยู่ตรงนี้จับมือฉันอย่างนี้ตลอดไปก็พอแล้ว...ฉันรักหมอปั้น รักมาตลอดและคิดว่าคงรักไปอีกตลอด หลังจากที่ทำบุญกันเรียบร้อยก็เกือบเที่ยง ระหว่างทางไปหัวหินฉันก็เอาแต่นั่งเหม่อ จนได้ยินเสียงเรียกดัง ๆ ของหมอปั้นนั่นแหละ “ญ่า” “....” “ญ่า” “......” ”เมญ่า!” “หา อะไรนะปั้น” ฉันตกใจเสียงเรียกของหมอปั้น “เหม่ออะไร เรียกตั้งนานไม่ได้ยิน” เสียงบ่นไม่จริงจังของหมอปั้นทำให้ฉันรู้ว่าเขาคงเรียกฉันนานจริง “โทษที ปั้นว่าไง” “จะถามว่าจะกินอะไรก่อนไหม” “อือ แวะซื้อกาแฟกันก่อนก็ได้ ปั้นต้องขับรถอีกหลายชั่วโมง” “ญ่า อยากพักรีสอร์ตไหนเป็นพิเศษไหม” น้ำเสียงนุ่มทุ้มของหมอปั้นที่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดี เมื่อไหร่กันนะที่เราคุ้นเคยกันถึงตอนนี้ “ที่ไหนก็ได้แล้วแต่ปั้น ค่าที่พักให้ญ่าจ่ายได้ไหม” ฉันรู้ว่าหมอปั้นรวย แต่จะให้เขาจ่ายทุกอย่าง ฉันก็รู้สึกเกรงใจอย่างบอกไม่ถูก “เมียคนเดียวปั้นเลี้ยงได้ ปั้นรวย ญ่าลืมแล้วเหรอ” พอจะพูดเยอะ ก็พูดเยอะขึ้นมาเชียว “ญ่ารู้ว่าปั้นรวย แต่ปั้นต้องจ่ายทุกอย่างเลย ตั้งแต่แต่งงานกับญ่า ทั้งค่าสินสอด ค่าโรงแรม ค่าจัดงาน แล้วก็แหวนหมั้นอีก ทั้งที่ปั้นต้องแต่งงานเพราะช่วยญ่า แต่ปั้นต้องมาเสียเงินเพราะญ่าอีก” ฉันรู้สึกผิดจริง ๆ นะ เพราะว่าทุกอย่างหมอปั้นจ่ายหมด ค่าสินสอดกับค่าโรงแรมไม่ใช่เงินน้อย ๆ เลย “ไม่เป็นไร ปั้นทำดีหวังผล” เขาพูดพร้อมหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฉัน “หมอปั้น ลามก” ฉันพูดออกไปก็เขินอายไปด้วย “ลามกอะไร ปั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลย ญ่าคิดลึกล่ะสิ” “ถ้าไม่หยุดพูด จะไม่คุยด้วยแล้วนะ” หมอปั้นคนเงียบ ๆ เรียบร้อยหายไปไหนแล้วเนี่ย นี่มันหมอหื่นชัด ๆ “ขวัญโทรมาบอกว่าอยากให้ไปงานเปิดคลินิก” อยู่ ๆ หมอปั้นก็เปลี่ยนเรื่อง มาพูดถึงหมอของขวัญ “อือ” เสียงตอบรับที่แสนเบาของฉัน “ปั้นไม่ได้คิดอะไรกับขวัญ” เหมือนจะรู้ความคิดฉันเลย “อือ” คำตอบรับของฉันยังคงเบาเหมือนเดิม ถามว่าดีใจไหมที่ได้ยินแบบนี้ก็ต้องบอกว่าดีใจจริง ๆ “ญ่า” “คะ” “ปั้นไม่ได้แต่งงานกับญ่าเพราะจำใจ” หมายความว่าไง สิ่งที่ปั้นพูดหมายความว่ายังไง “คะ ปั้นหมายความว่ายังไง” “ก็หมายความตามที่พูด” หมายความตามที่พูดคืออะไรฉันเขินเกินกว่าจะถามหมอปั้น แค่นี้ก็ดีแล้ว ที่รู้ว่าหมอปั้นไม่ได้จำใจ หากมีอีกหนึ่งคำถามที่ไม่กล้าถามด้วยว่าเป็นเพราะเขารักฉันไหม @ หัวหิน ฉันหลับไปตอนไหนเนี่ยหมอปั้นคงอุ้มฉันมาจากรถ ตื่นขึ้นมาก็มาถึงหัวหินและอยู่บนเตียงแล้ว หมอปั้นไปไหนแล้ว ฉันหันมองไปรอบ ๆ นี่เป็นรีสอร์ตที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว ที่สวยมาก มีสระว่ายน้ำส่วนตัวด้วย ติดทะเลบรรยากาศดีมากมาย ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังตกดิน ท้องฟ้าสีส้มและสีแดงสลับกับน้ำทะเลสีฟ้า ดูโรแมนติกจัง บรรยากาศเหมาะกับการฮันนีมูนจริง ๆ แค่คิดก็หน้าแดงแล้ว “ญ่า ตื่นแล้วเหรอ อยากว่ายน้ำไหม เราไม่ได้ว่ายน้ำด้วยกันนานแล้วนะ” “ที่นี่สวยนะ” ฉันพูดขึ้นและยังไม่ได้ตอบคำถามหมอปั้น “ปั้นซื้อชุดว่ายน้ำมาให้ญ่าด้วย แต่ญ่าต้องสัญญาก่อนว่าจะ ใส่ตอนอยู่กับปั้นเท่านั้น” “หมอปั้น” ฉันค้อนหมอปั้นวงใหญ่ คำพูดแค่นี้ก็พอจะรู้ว่าชุดว่ายน้ำเป็นยังไง แค่นี้เมญ่าก็คิดไปไกลถึงดาวอังคารแล้ว แล้วชุดว่ายน้ำที่ปั้นซื้อให้ฉันใส่ มันแทบจะไม่ได้ปิดอะไรเลย สาบานว่าซื้อมาถูกไซซ์นะ เพราะทูพีชสีดำตัวนี้มันเล็กมาก สามเหลี่ยมที่ใช้ปิดทั้งข้างหน้าข้างหลังจะเล็กไปไหน “ปั้นจะให้ญ่าใส่ชุดนี้จริง ๆ เหรอ” ฉันไม่กล้าใส่ออกมาจากห้องน้ำได้แต่ตะโกนคุยกันผ่านประตู ซึ่งชุดที่เขาเลือกมามันไม่ต่างจากไม่ได้ใส่อะไรเลย พอไม่ได้ยินเสียงตอบของหมอปั้น ฉันเลยตัดสินใจเดินออกมา ก็ได้แล้วเห็นสายตาคนรอคอยที่นั่งรออยู่หน้าประตูห้องน้ำอยู่ก่อนแล้ว ถึงฉันไม่รับปากสัญญาว่าจะใส่ตอนอยู่กับปั้นเท่านั้น ฉันก็คงไม่กล้าใส่ไปเดินที่ไหนหรอก ถ้าไม่ได้กำจัดอะไรต่อมิอะไร มันคงโผล่ออกมาทักทายหมอปั้นแน่ “ขอปั้นดูหน่อย” ฉันเดินไปหาเขาอย่างไม่มั่นใจในชุดที่ตัวเองใส่ “ญ่าว่ามันโป๊ไปนะ” “แต่ปั้นชอบนะ เมียปั้นโคตรหุ่นแซ่บ” “หมอปั้น!” ทั้งสายตา ทั้งคำพูด เล่นเอาฉันเขินจนตัวและแก้มร้อนไปทั่วเลย ทั้งคำว่าเมีย ทั้งคำว่าแซ่บ ก็ทำฉันหน้าร้อนแล้วร้อนอีก “ปั้นแน่ใจนะว่าจะให้ญ่าว่ายน้ำด้วยชุดนี้” “ไม่แน่ใจ” นั่นไง หมอปั้นไม่พูดเฉย ๆ แต่ยังดึงฉันเข้าไปคลอเคลียฉัน สายตาพร้อมจะกลืนกินฉันไปทั้งตัว ดวงตาสีฟ้าเทาของปั้นทำให้คอฉันแห้งผาก ปลายนิ้วเกลี่ยลงแก้มฉัน มือที่เชยคางขึ้นเพื่อสบตาของหมอปั้น แม้ในห้องแอร์จะเย็นเฉียบ แต่ฉันรู้สึกว่าตัวร้อนมาก ฝ่ามือร้อน ๆ ของหมอปั้นเลื่อนลงมาลูบไล้ที่คอระหงของฉัน ริมฝีปากร้อนสัมผัสแผ่วเบาชวนสยิว แล้วผละมาขบเม้มดูดกลืนริมฝีปากฉัน พอฉันเผยริมฝีปากเพื่อหายใจเอาอากาศเข้าปอด เท่านั้นแหละ ลิ้นร้อนและร้ายของหมอปั้นก็เริ่มหยอกเย้ากับลิ้นนุ่มของฉัน มันเริ่มร้อนแรงขึ้นและแรงขึ้น หมอปั้นจะกำลังฆ่าฉันด้วยจูบอีกแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more