Sabah uyanır uyanmaz Ural'a bakmaya gittim, gitmiş olduğundan emin olmam gerekti. Odasının kapısını tıklattım, içeride ses yoktu. Yavaş bir şekilde kapıyı açmaya çalıştım, ama odasını kilitlemişti. Artık odasında ne karıştırıyorsa, odasını kilitleme gereği duymuştu. Belki henüz gitmemişti, aşağıya inip orada olup olmadığını kontrol ettim. Burada da değildi. Madem öyle, gidip hazırlanayım diye düşündüm. Bir koşu odaya gidip hazırlandım. Çantama telefonu atıp odadan çıktım. Son bir kez etrafı kolaçan ettim. Kimsenin olmadığından emin olunca kapıya doğru yürüdüm. Tam kapıyı açacakken kulağımda Ural'ın söyledikleri geldim
'Sakın dışarı çıkma Esin. Sakın, yoksa kötü olur!'
Bu sese sanki inanmam gerekiyordu. Ama bu adama da, sesine de güvenim yoktu. O yüzden daha fazla düşünmeden kapıyı açtım
