When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Gözlerimi açtığımda hiç bilmediğim bir yerde olduğumun fark ettim. Beyaz bir odadaydım ve kolumda serum vardı. Hastanede ne işim vardı, bir an unutmuştum. Aklımı zorlayınca herşey tek tek zihnimde belirdi. En son yangının ortasındaydım, bayılacak gibiydim, ve tam o esnada biri girmişti. Sonrasında film koptu bende, ne olduğunu hiç bilmiyordum. Başımı sağ tarafa çevirdiğim zaman bir koltukta uyur biçimde Ural'ı gördüm. Demek ki hastanede olduğumu öğrenmişti. Acaba beni o yangından kim kurtarmıştı? Ben bunları düşünürken kapı açıldı. Gelen hemşireydi. "Uyandınız mı? Kendinizi nasıl hissediyorsunuz?" "İyiyim ben. Daha iyi hissediyorum. Ne zaman taburcu olurum ben?" "Daha yeni uyandınız. Bugünü burada geçireceksiniz. Yarın sabah taburcu olursunuz." Yan tarafa döndüğüm zaman Ural'ın uyanmı