Niye böyle bakıyordu şimdi bu? Gerçi cevabı biliyordum, dünkü öküzlüğünden sonra ona böyle bir sofra hazırlamam şaşırtıcıydı. Bende keyfimden yapmıyordum zaten, işim düşmese zehir yese umrumda olmazdı. Ama o beni kurtarmıştı, off, kafam karışmıştı iyice. Bu düşüncelerimden sıyrıldım.
"Hoşgeldin. Yemek hazır. Elini yıka gelde bende yemeği getireyim."
Birşey demesini beklemeden mutfağa girdim. Daha dün tokat attığım kişiye şimdi nasıl davranıyordum, delirmiş gibi hissettim kendimi. Ama başka ne yapacağımı hiç bilmiyordum. Aklıma hiçbir şey gelmiyordu. O yüzden başka birşey gelmezdi elimdem. Mantıyı ve böreği alıp masaya döndüm. Hâlâ oturmamıştı.
"Oturmayı düşünüyorsundur umarım. Ben bekleyemeyeceğim çünkü. Bayağı acıktım."
"Ben aç değilim aslında, sen ye, afiyet olsun."
"Öğleden beri mu
