Sabahtan beri stresten elim ayağım tutmaz olmuştu. Bugün Nihan'ın nişanı vardı, o yüzden sabah kalkıp hemen kahvaltıyı hazırladım. Ben tam masaya geçerken Ural'da gelip oturdu, ses çıkarmadan kahvaltı etmeye başladı. Bir iki lokma yedikten sonra bilgisayarını alıp koltuğa oturdu. İkimizde robot gibiydik, hem tepkisiz, hem de sessizdik. Birşey söylemeden mutfağa geçip ikimize de kupa bardakta kahve yaptım. Herhalde dediği gibi bugün şirkete gitmeyecekti. Kahveyi sehpaya koydum ve yan taraftaki koltuğa oturdum. Kahvemi yudumlamaya başladım. Hâlâ konuşmuyorduk ikimizde, bu uzun bir süre böyle devam etti. Aradan bir saat geçmesine rağmen hâlâ kahvesine dokunmamıştı. Bende tepki gostermeden bardağı alıp mutfağa götürdüm. Aramızdaki sessizlik oyunu sürüp gidiyordu.
Ben bunları düşünürken kapı
