When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Sabahtan beri stresten elim ayağım tutmaz olmuştu. Bugün Nihan'ın nişanı vardı, o yüzden sabah kalkıp hemen kahvaltıyı hazırladım. Ben tam masaya geçerken Ural'da gelip oturdu, ses çıkarmadan kahvaltı etmeye başladı. Bir iki lokma yedikten sonra bilgisayarını alıp koltuğa oturdu. İkimizde robot gibiydik, hem tepkisiz, hem de sessizdik. Birşey söylemeden mutfağa geçip ikimize de kupa bardakta kahve yaptım. Herhalde dediği gibi bugün şirkete gitmeyecekti. Kahveyi sehpaya koydum ve yan taraftaki koltuğa oturdum. Kahvemi yudumlamaya başladım. Hâlâ konuşmuyorduk ikimizde, bu uzun bir süre böyle devam etti. Aradan bir saat geçmesine rağmen hâlâ kahvesine dokunmamıştı. Bende tepki gostermeden bardağı alıp mutfağa götürdüm. Aramızdaki sessizlik oyunu sürüp gidiyordu. Ben bunları düşünürken kapı