Nefesim kesilmişti. Engel olmaya çalışıyordum ama olmuyordu, hareket edemiyordum. Başım dönüyordu, biraz ayılınca ittim hemen. Sanki o da ne yaptığını yeni fark ediyordu. Ne yapacağım diye düşünürken ansızın tokat attım, istemsiz ya da istemle. Yaptığı şey çok yanlıştı, midem bulanıyordu.
"Ne yapıyorsun ya sen? Sana beni öpme hakkını kim veriyor? Sakın bir daha bana dokunmaya kalkma. Ben seninle arkadaş gibi konuşmaya çalışıyorum bu şartlara rağmen. Ama sen bunu resmen fırsat biliyorsun. Beni tehditle bu evde tutuyorsun, ama bu beni öpeceğin anlamına gelmez. Sakın Ural, sakın bir daha bana dokunma!"
"Ben ne yaptığımı bilmiyorum. Aklım başımda değil, kafam çok karışık."
"Bu açıklamayla affedilecek birşey değil Ural. Senden tek isteğim bir daha bana yaklaşma. Bir daha benimle temas falan
