Ural dünden beri gelmemişti. Nişandan sonra beni eve bıraktı ve hemen gitti. Gitmeden önce kapıyı kilitlememi sıkı bir şekilde tembihledi. Gelmemesine çok şaşırmıştım. Merak etmiştim iyice. Acaba şu an neredeydi? Mutfağa girdim. Kahve için su koydum. Bardağa kahveyi, süt tozunu ve şekerini koyup suyu bekledim. Sonunda su kaynamıştı. Alıp bardağıma doldurdum ve karıştırmaya başladım. O sırada kapının açıldığını duydum. Hemen bardaği bıraktım aceleyle mutfaktan çıkıp gelene baktım. Ural olduğunu görünce rahatladım istemsizce. Ama o benim aksime hiç rahat değildi. Sanki bir günde yüz yaş yaşlanmıştı. Yanına gittim.
"Ural, sen iyi misin? Yüzünden düşen bin parça."
"Hiç iyi değilim Esin. Soru sorma bana, yorgun ve sinirliyim. Hıncımı senden çıkarmayayım."
Koltuğa oturdu. Bende yanına geçtim
