สามี(ไร้)รัก

ตอนที่4 โดนจับได้

แต่ใครจะไปรู้ว่ากลางดึกที่เป็นเวลาแห่งการหลับสนิทและหลับสบายที่สุดร่างบางของอัญญาจะขยับตัวตื่นขึ้นมาและออกจากห้องนอนของตัวเองไขประตูห้องนอนของอรัญเข้าไปด้วยกุญแจสำรองที่เธอแอบหามาเก็บไว้กับตัวเองแล้วค่อยๆ ย่องเข้าไปภายในห้อง สอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มผืนหนาขยับร่างกายไปใกล้ชิดกับร่างสูงกำยำของคนที่ได้ชื่อว่าสามีและกอดเขาไว้อย่างมีความสุข แม้จะเป็นการแอบทำโดยที่เขาไม่รู้ตัวและไม่เคยเต็มใจให้เธอถูกเนื้อต้องตัวเขา แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เธอมีความสุขที่ได้ใกล้ชิดเขาแบบนี้

แต่

พลั่ก! แรงผลักอย่างแรงเกิดขึ้นในช่วงเช้าของวัน เช้าที่ใกล้จะเป็นเวลาตื่นของอัญญาที่ปกติจะตื่นก่อนอรัญเป็นปกติแล้วค่อยย่องออกจากห้องเขาไปไม่ให้เขารู้ตัว แต่เพราะเมื่อคืนเธอนอนดึกเกินไปแล้วยังรู้สึกตัวตื่นมากลางดึกมันเลยทำให้วันนี้เธอตื่นสายกว่าปกติและตื่นหลังอรัญ สุดท้ายเจ้าของห้องที่ตื่นมารับรู้ว่าตัวเองถูกกอดก่ายอยู่จากผู้หญิงที่เขาเกลียดเขาก็ผลักเธอออกจากตัวอย่างแรง แรงจนเกือบทำให้อัญญาตกเตียงได้แล้ว

“ออกไป!” เสียงเข้มตะคอกขึ้นอย่างดุดันและน่ากลัว เขาเกลียดอัญญามาก และยิ่งเธอทำแบบนี้มันยิ่งทำให้เขาเกลียดจนเรียกได้ว่าขยะแขยงไปแล้วก็ว่าได้

“ทำไมต้องทำเหมือนอัญไม่ใช่คนด้วยคะ!” อัญญาที่เห็นสีหน้าเกลียดชังและรังเกียจจากผู้ชายที่ตัวเองรักก็เจ็บแปล๊บขึ้นที่หน้าอกข้างซ้ายไม่น้อยจนอดถามออกไปไม่ได้

“เธอยังต้องถามอีกหรออัญญา ไม่รู้จริงๆ หรอว่าฉันรังเกียจเธอแค่ไหน ยิ่งเธอทำตัวต่ำๆ แบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันทนรอวันหย่ากับเธอแทบไม่ไหวแล้ว!” เสียงเข้มตะคอกใส่หน้าหญิงสาวบ่งบอกความรู้สึกของตัวเองอย่างไม่ปิดบัง

“หรอ! ถามอัญหรือยังว่าอัญจะหย่าให้พี่รัญหรือเปล่า ถามอัญสักคำไหมว่าเรื่องมันจะจบง่ายแบบที่พี่รัญหวังน่ะ!” คนเจ็บและถูกพูดแทงใจดำย้อนกลับมาด้วยอารมณ์ไม่ต่างกัน ย้อนกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้เหมือนทุกครั้ง

“ยอมไม่ยอมไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะขอความเห็นจากเธอ เพราะนั่นคือข้อตกลงที่เธอรู้ดี!” คำพูดหนักแน่นตอกย้ำออกมาให้อัญญาจำสิ่งที่เธอเองก็รับรู้ในวันที่ตกลงจะแต่งงานกันอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงที่หมุนตัวจะลงจากเตียง

หมับ! อัญญาใช้สุดแรงของตัวเองดึงอรัญไว้แล้วกดเขาล้มไปบนเตียงก่อนจะวาดขาขึ้นไปนั่งคร่อมทับเขาไว้ดึงชุดนอนสายเดี่ยวผ้าซาตินตัวบางลงแล้วก้มลงไปซุกไซ้คอแกร่งทันที

สองร่างออกแรงสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างบางด้านบนก็ยังคงใช้แรงของตัวเองทั้งหมดในการซุกไซ้สามีตัวเอง ทำเพื่อให้มันเห็นกันไปชัดๆ เลยว่าผู้ชายอย่างเขาจะปฏิเสธผู้หญิงคนหนึ่งได้ ต่อให้ไม่ต้องรักกันยังไงเธอก็ไม่เชื่อหรอกว่าสุดท้ายถูกกระตุ้นขนาดนี้แล้วจะทนไหว

ส่วนร่างสูงด้านล่างแม้จะมีความรู้ความรู้สึกของผู้ชายขึ้นมาหลังจากถูกปลุกเร้า แต่ใช่ว่าเขาจะปล่อยตัวไปกับผู้หญิงที่เขาเกลียดง่ายๆ สุดท้ายอรัญก็ออกแรงเพิ่มกว่าเดิมบีบต้นแขนเล็กแล้วผลักออกไปด้านข้างได้สำเร็จ นั่นทำให้อัญญาถูกผลักออกไปอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงของอรัญที่ลุกขึ้นจ้องมองอัญญาด้วยสายตาดุดันและรังเกียจ

“ผู้หญิงอย่างเธอทั้งไร้ค่าแล้วก็ทุเรศสิ้นดี!” ความเหยียดหยามดังออกมาทั้งน้ำเสียงและสายตาก่อนร่างสูงจะเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สนใจภรรยาอย่างเธอที่อยู่บนเตียง

“หึ” อัญญาแค่นเสียงขึ้นอย่างเย้ยหยันให้กับตัวเอง เธอคิดว่าสุดท้ายแล้วจะมีสักเสี้ยวหนึ่งของความเป็นผู้ชายที่ทำให้เขาเผลอตัวไปกับเธอ และหลังจากเกิดความใกล้ชิดทางร่างกายมันอาจจะทำให้เขามองเห็นเธอบ้าง อย่างน้อยเธอก็อยู่ในฐานะภรรยาทั้งนิตินัยและพฤตินัยของเขา

แต่ตอนนี้มันพิสูจน์แล้วว่าเขาเกลียดเธอแค่ไหน เกลียดขนาดที่แต่งงานกันมาปีกว่าๆ เขาต้องแยกห้องนอนและไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวเธอเลยสักนิด ขนาดเธอเข้ามาหาเขาถึงที่พร้อมทำตัวไร้ค่าด้วยการเสนอตัวให้เขาจนแทบไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรแล้ว เขาก็ยังเหยียบย่ำเธอให้จมดินไปกว่าเดิม

ดี ในเมื่อเขาอยากเกลียดเธอและมีแต่จะเกลียดเธอมากขึ้นเรื่อยๆ งั้นเธอก็จะไม่ละความพยายามของตัวเองเหมือนกัน เธอจะทำมันทุกอย่างสุดความสามารถ ทำเพื่อทั้งให้เขาเห็นเธออยู่ในสายตาบ้าง ทำให้เวลาแปดเดือนที่เหลือนี้เป็นผลสักอย่างที่เธอต้องการ แม้ว่าสุดท้ายแล้วจะได้รับแต่ความเกลียดชังกลับมาเหมือนเดิม แต่อย่างน้อยก็เอาให้มันสุดไปเลย เอาให้มันคุ้มกับความโง่เขลาที่เคยทำไว้เพื่อให้ได้คำตอบที่แน่ชัดว่ามันจะไม่มีทางเปลี่ยนไปจริงๆ

หลังจากอัญญาออกจากห้องของอรัญอย่างไร้ค่าและกลับเข้ามาจัดการธุระส่วนตัวที่ห้องตัวเอง เธอก็ลงไปข้างล่างเพื่อทำหน้าที่ของเธออย่างทุกวัน หน้าที่แม่บ้านคนหนึ่ง

“คุณรัญออกไปข้างนอกแล้วค่ะ” ช่อแม่บ้านที่อยู่ดูแลอรัญที่นี่เอ่ยขึ้นหลังจากเห็นอัญญาเข้ามาในครัวและเหมือนกำลังจะทำอาหาร

“.....” อัญญาที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักนิ่งไปทันที วันนี้เป็นวันหยุดแต่เขากลับออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า ออกไปเพื่อไม่ต้องทนเห็นหน้าเธออย่างนั้นสินะ