สามี(ไร้)รัก

“เนื่องในวันเกิดของดิฉันวันนี้ ถือเป็นโอกาสดีของลูกชายดิฉันที่จะแจ้งข่าวดีให้ทุกท่านได้ทราบอย่างทั่วกัน แต่จะเป็นเรื่องอะไรนั้นให้เจ้าตัวได้พูดเองดีกว่านะคะ” เสียงแห่งความปลาบปลื้มและยินดีกับความสุขของลูกชายดังขึ้นจากเจ้าของวันเกิด แขกเหรื่อในงานต่างให้ความสนใจไม่น้อยกับข่าวดีที่ลูกชายเจ้าของงานวันเกิดจะพูดในอีกไม่ช้านี้ และแน่นอนว่าทุกคนย่อมรู้กันดีว่าข่าวดีที่ว่ากับชายหนุ่มในวัยสามสิบแบบนี้คงไม่พ้นเรื่องงานมงคลเป็นแน่ “ก่อนอื่นผมต้องขออนุญาตใช้พื้นที่งานคุณแม่และรบกวนแขกทุกท่านสักครู่นะครับ แต่ผมคิดว่านี่คงจะเป็นโอกาสดีที่สุดแล้วที่จะพูดเรื่องนี้ออกไป...” เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มร่างสูงหนึ่งร้อยแปดสิบหกเซนติเมตรรูปร่างหล่อเหลาราวรูปปั้นในชุดสูทสีดำผ้าเงาบนเวทีพูดขึ้นโดยปราศจากอาการประหม่าก่อนจะเดินลงจากเวทีขนาดไม่สูงมาก หญิงสาวผู้โชคดีที่ตอนนี้กำลังเป็นที่อิจฉาของสาวน้อยสาวกลางในงานอยู่ในชุดเดรสเกาะอกปาดไหล่สีชมพูผ่าหน้าด้านซ้าย ผมดำตรงถูกปล่อยและทัดหัวติดกิ๊บประดับเพชรอย่างสวยงามส่งยิ้มหวานไปยังชายหนุ่มตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น “ผมอยากให้ทุกท่านในที่นี่ช่วยเป็นพยานสำหรับวันสำคัญของผมวันนี้...” เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มดังขึ้นโดยที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปยังหญิงสาวตรงหน้าอย่างอ่อนโยนไม่ละไปไหน “เอม แต่งงานกับพี่นะ” แล้วคำขอที่หญิงสาวส่วนใหญ่อยากได้ยินก็ดังขึ้นจากปากของผู้ชายที่เพียบพร้อมคนหนึ่ง ผู้ชายที่หญิงสาวส่วนใหญ่ต่างอยากครอบครองหัวใจของเขา อยากเป็นภรรยาของเขา แต่ที่น่าเสียดายคือตอนนี้เขากำลังขอหญิงสาวคนหนึ่งแต่งงาน หญิงสาวที่น่าอิจฉาที่ได้ครอบครองหัวใจของเขา และแน่นอนว่าคำขอนี้มันยากจะปฏิเสธ คำขอที่ใครได้ยินจากเขาย่อมไม่มีทางปฏิเสธได้อยู่แล้ว เพียงแต่... “แล้วอัญละคะ พี่รัญจะเก็บอัญไว้ตรงไหน” เสียงของหญิงสาวร่างบางคนหนึ่งดังขึ้นจากมุมหนึ่งในห้องโถงที่ใช้จัดงานเลี้ยง เสียงที่เรียกความสนใจของแขกในงานและร่างสูงให้หันไปยังต้นเสียงทันที หญิงสาวที่มีส่วนสูงหนึ่งร้อยหกสิบสามเซนติเมตร หญิงสาวที่อยู่ในชุดราตรีเกาะอกไล่สีครีมลงไปด้านล่างเป็นสีครามฟูฟ่องน่ารักราวกับตุ๊กตา หญิงสาวที่กำลังจ้องมองไปยังคู่ชายหญิงด้านหน้าด้วยสายตาเจ็บปวดพร้อมคำถามที่ทำให้เกิดเสียงฮือฮาภายในห้องโถงไม่น้อย “พูดอะไรของเธอ!” เสียงเข้มที่ก่อนหน้าเคยนุ่มและอบอุ่นเอ่ยถามหญิงสาวออกมาอย่างรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของเธอ “ต้องให้อัญบอกให้ทุกคนรู้เลยหรอคะ ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราสองคนเมื่อเดือนก่อน” อัญญา เอ่ยถามออกไปเสียงสั่นเมื่อได้รับคำถามจากชายหนุ่มที่เธอรัก “หมายความว่ายังไง!” คุณอมราเจ้าของวันเกิดเอ่ยถามลูกชายขึ้นอย่างรู้สึกเสียหน้าและไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “อัญถูกพี่รัญล่วงเกินค่ะคุณป้า” กลับเป็นอัญญาที่ตอบกลับหญิงวัยกลางคนออกไปแทน “ไม่จริงครับ!” น้ำเสียงหนักแน่นของคนถูกกล่าวหาปฏิเสธออกไปอย่างไม่รอช้า “หมายความว่าอัญกำลังเอาเรื่องน่าอายของตัวเองมาพูดเล่นเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนมากมายขนาดนี้หรอคะ” อัญญาย้อนกลับไปอย่างพร้อมน้ำตาคลอเบ้าอย่างน่าสงสาร “เธออย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้ฉันนะอัญญา!” เสียงรอดไรฟันดังออกมาจากปากของ อรัญ ชายหนุ่มที่กำลังถูกตกอยู่ในสายตาของคนในงานไม่น้อย “เธอกล้าพิสูจน์ไหม ว่าพี่รัญล่วงเกินเธอจริงๆ” แล้วเสียงหวานที่พยายามควบคุมน้ำเสียงให้เรียบนิ่งของ เอมอร หญิงสาวที่พึ่งถูกขอแต่งงานแต่ยังไม่ได้ตอบตกลงก็ถามย้อนออกมาทันที “เธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนกับฉัน แต่เธอกำลังดูถูกความเป็นลูกผู้หญิงของตัวเองด้วยการท้าฉันพิสูจน์อย่างนั้นหรอเอมอร” เสียงแห่งความผิดหวังของอัญญาเอ่ยถามออกไปต่อหน้าคนมากมาย และคำถามของเธอก็สร้างความน่าเห็นอกเห็นใจจากผู้อื่นได้ไม่น้อย “.....” เอมอรที่เผลอถามคำถามนั้นออกไปก็รู้ตัวทันทีว่าเธอพลาดไป แต่จะให้เธอทำยังไงในเมื่อว่าที่สามีของเธอกำลังตกอยู่ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาจากแขกเหรื่อมากมาย แล้วไหนจะเธอที่เกิดในครอบครัวที่มีหน้ามีตา ถ้าเกิดว่าเธอทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับเรื่องนี้ก่อนจะตอบตกลงแต่งงานออกไป แล้วแบบนั้นคนอื่นจะมองเธอแบบไหนกัน “ไม่เป็นไรเอมอร ถ้าเธอยังเลือกจะไม่สนใจอะไรแล้วตอบตกลงแต่งงานกับพี่รัญก็ไม่เป็นไร แต่แค่นี้ฉันก็หยามเกียรติตัวเองเกินไปแล้ว ฉันจะไม่เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของฉันไปมากกว่านี้ด้วยการพิสูจน์ให้คนอื่นๆ เห็นว่าฉันกับพี่รัญ...” คำพูดที่ถูกดักไว้แล้วดังออกจากปากของอัญญาก่อนจะเงียบไปพร้อมกับร่างบางจะหันไปมองสบตากับร่างสูงของอรัญอีกครั้ง “ส่วนพี่รัญ ที่เคยสัญญาไว้ว่าจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่ถ้าวันนี้พี่รัญเลือกจะแต่งงานกับคนอื่นและทิ้งอัญไว้แบบนี้ อัญก็จะไปเองค่ะ” เสียงสั่นเครือแห่งความเจ็บปวดเสียใจดังขึ้นก่อนน้ำตาใสๆ จะไหลอาบใบหน้าของหญิงสาวพร้อมกับร่างบางที่หมุนตัววิ่งออกจากงานวันเกิดแห่งนี้ไปอย่างน่าสงสาร แต่เธอไปแล้วก็ใช่ว่าเรื่องราวทุกอย่างจะจบลง เธอไปแล้วใช่ว่าทุกคนจะลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ กลับกัน มันกลับสร้างความเสียหายให้กับคนที่ยังอยู่ในงานไม่น้อย สร้างความเสียหายจนสุดท้าย...