NAPATITIG si Eunice sa nobyo ng mapansin niya itong hindi nagsasalita. Tila ang lalim ng iniisip nito. Nasa sasakyan sila nito ng mga oras na iyon. Nagyaya kasi itong kumain sa labas, wala naman siyang ginagawa kundi pinagbigyan niya ito.
“Problem?” tanong niya.
“Naiisip ko lang na malapit na tayong mag-aral sa Manila. Syempre masaya ako na kasama kita pero mas maganda sana kung ako ang nagpapaaral sayo. Lahat ng tungkol sayo at pangangailangan mo ay inaasa ko kay Papa. Kailan kaya na ako naman ang gagawa non para sayo?” tanong sa kanya ni Jonathan. Nakapark lamang sa may ilog ang sasakyan nito habang nag-uusap sila.
“Ang ginagawa ng Papa mo para sa akin ay dahil ‘yon sayo. Hindi naman iyon gagawin ng Papa mo sa akin kung hindi tayo,” sagot niya sa nobyo. “Don’t tell na---nagseselos ka
