CHAPTER 20

1986 Words

Tumahimik na rin lang siya. Ayaw na niyang magsalita pa dahil kapag ginawa niya pa 'yon, hindi naman nauubusan ng sasabihin si Tyler. Siguro minsan dapat niyang e-remind ito na mali pala ang kurso na kinuha nito. She secretly smiles at the thought. "See? Mas maganda ka pa kapag na nakangiti ka," napalis ang mga ngiti niya sa labi nang marinig ang sinabi nitong 'yon. Buong oras ba itong nakabantay sa kanya na hindi niya namamalayan? Alam kasi nito na nakangiti siya. O baka sadyang ipinanganak lang ito na matalas ang pakiramdam? Ibinaling na lang niya ang paningin sa labas ng bintana. "Diyan mo lang ako ibaba sa malayo sa gate, Tyler," sabi niya nang matanawan ang malaking university. "Bakit naman kita hinatid kung ibababa lang rin kita sa malayo? Eh, 'di malayo pa ang lalakarin mo," s

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD