8
584 Words
“ว้าย!” ศศิธรหลุดปากอุทานเสียงดัง “ช่วยเอาออกหน่อย พี่เย็น พี่กลัวน้ำแข็งก้อน!”
อะไรไรมันจะเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ ศศิธรร้องเสียงหลง ท่าทางของหล่อนหวาดกลัวราวกับเป็นวัตถุอันน่าขยะแขยง
สุดหล่อตาค้าง ไม่รู้จะทำอย่างไร
“เร็วสิคะ เร้ว ๆ”
“ผม...” ใบหน้าคมสันแดงเรื่อ มือไม้สั่นเทาทวีขึ้นจนยากที่จะปิดบัง และที่สำคัญ แหนมเจ้ากรรมยังผงาดขึ้นมาเต็มหน้าขาดันเป้าตุงแบบน่าเกลียด
“เร็วสิ พี่จะแย่แล้วนะ”
“เอ้อ... ผมขอโทษ”
ศศิธรเองก็ต้องกลั้นใจ หล่อนเสียวถึงไส้ติ่ง ถ้าหากจะบอกว่าน้องสาวของหล่อนกำลังตอดรัดก็ไม่ผิด หล่อนรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ โดยเฉพาะในขณะที่มืออันสั่นเทาของเขาค่อยๆล้วงเข้าไปหยิบน้ำแข็งออกมา
ก้อนแรกถูกหยิบออก
ก้อนที่สองตามมา และเป็นก้อนสุดท้าย แต่มือของชายหนุ่มกลับล้วงเข้าไปอีกครั้ง คราวนี้ขยำลงไปบนเต้าของศศิธรเหมือนระงับจิตใจเอาไว้ไม่ไหว
สั่นก็จริง แต่สู้
ศศิธรห่อไหล่ หงายแหงนใบหน้าสบตากับเขา วินาทีนี้ไม่เหลือแล้วละความเขินอาย จริตมารยามีเหลือเท่าไหร่ใส่ลงไปหมดแม็กฯ!
พอหล่อนไม่ได้ดุ มือของชายหนุ่มก็ไม่ยอมดึงออกมา
“ป้าจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะขอ...”
“ขออะไรคะ”
“ผมอยากดู”
“บ้า”
“ผมอยากดูรอยช้ำ”
แทบหงายเงิบ!
ชายหนุ่มพลิกสถานการณ์ที่กำลังเลวร้ายของตัวเองด้วยการทรุดร่างนั่งลงแล้วจับที่ขาข้างที่ถูกประตูห้องน้ำหนีบ
ศศิธรรู้สึกเหมือนพลัดตกจากเหวก็มิปาน เรื่องมันควรจะดำเนินไปในแบบที่หล่อนต้องการให้เป็น ไม่คิดว่าเขาจะกลายเป็นสุภาพบุรุษได้อย่างน่าทึ่ง
ไม่รุกล้ำเกินกว่านั้น
หล่อนก็อยากรู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรเขาถึงได้เป็นลูกผู้ชายแบบนี้
แต่สิ่งที่หล่อนทำ แม้จะดูขายหน้า ทว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมานั่งละอายแก่ใจ แกล้งทำไขสือ หน้ามึนซะ
“ฉันขอโทษนะคะ ดูสิ ทำให้คุณต้องมาวุ่นวายด้วย”
“ขอโทษทำไมล่ะครับ ผมเต็มใจทำ”
“ขอบคุณมากนะคะ”
“สวยมาก”
เขาว่า แต่น้ำเสียงเบาหวิวแทบไม่ได้ยิน
“อะไรนะคะ”
“เอ้อ...ผมว่าเราไปหาหมอดีกว่านะครับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่นี้เอง ยังไกลหัวใจเยอะ”
หล่อนพูดน้ำเสียงรื่นเริง
ศศิธรไม่รู้หรอกว่าในเวลานี้ ชายหนุ่มกำลังนั่งทำใจ ตั้งสติ บังคับให้แหนมหยุดผงาด การได้นั่งถือเป็นวิธีดีที่สุด และถ้ามันอ่อนลงเมื่อไหร่ เขาควรรีบออกไปจากออฟฟิศนี้โดยเร็ว ไม่อย่างนั้นมันได้ผงาดขึ้นมาอีกครั้งเป็นแน่
“ฉันไม่เป็นไรมากหรอกค่ะคุณสมพร เรื่องประตูห้องน้ำ เดี๋ยวฉันหาคนมาจัดการให้”
“เรื่องประตู เดี๋ยวผมโทร.เรียกช่างมาเองดีกว่าครับ”
ร่างสูงค่อยหยัดลุกขึ้น แต่สายตาก็มองเห็นร่องอกของศศิธรอีกครั้งจนได้
ใบหน้าของชายหนุ่มแดง
“ผมต้องรีบไปแล้ว งั้นลาเลยนะครับป้า”
รีบหมุนร่างก้าวอาดๆ โดยมีเป้าตุงๆด้วยแหนมที่ผงาดขึ้นมาอีกรอบล้ำหน้าไปก่อน ศศิธรสูดปาก เพิ่งรู้สึกเจ็บ การลงทุนมีความเสี่ยงจริงๆ หล่อนบอกตัวเองด้วยหัวใจที่รื่นเริงเบิกบาน
- Writer
