Hastanenin bir köşesi cenazeyi toprağa vermiş gibi karalara bağlamıştı. En başta da tabi ki konağın büyük Akayları, Züleyha ve Mehmet çifti en çok acılı olanlardı. Züleyha Hanım kızının yaptığı bu fedakarlığa içten içe sevinse de kalbi onu nasıl o eve gelin vereceksin diye soruyordu. Mehmet Bey çoktan delirmişti de dışına yansıyan bir görüntü yoktu. Kızını, biriciğini İstanbul'a gönderirken zorlamıştı simdi tam kavuşacakken düşmanına kızını verecekti. Eli göğsüne gitti. Sıkışır gibi olan kalbini tutup oturdu kenara ve başladı boşluğa bakmaya.
Hastanenin diğer köşesi ise bayrama girmişti. Gözleri açılan Mustafa Baranoğlu'nun yanında karısı vardı. Diğer herkes kapıdaydı. Muhabbet hanım ağlamaktan kızaran gözleri ile ahretliğinin yüzüne baktı, ellerini öptü.
"Ne olur bir daha bunu bana yaşa
