Yazardan;
Armağan sessiz bir kafa onaylaması ile Alperen'in peşinden yürüdü. İkisi de bu konuşmanın olması gerektiğinin farkındaydı. Ama ikisi arasında en çok gergin olan Alperen'di. Ne düşünmesi ne yapması gerektiğini kestiremiyordu. Arabanın kilidini açıp kendi yerine oturdu. Armağan da yanına. Arabayı çalıştırıp kaloriferi açarken Armağan'a bakmamaya çalışıyordu. En sonunda lafa giren Alperen oldu.
"Kötü bir zamanlama da tanıştık biliyorum. Hatta şuan keşke hiç tanışmasaydık da diyorum. Ama kader işte yaşanıyor. Ve biz ne yaparsak yapalım geriye alamıyoruz. Alabilecek olsam ilk Sima'nın istendiği güne giderdim. Ve o gün her şeyi düzeltirdim."
Armağan konuşan adama bakmadan duramıyordu. Ses tonu sanki ona bir masal anlatıyor gibiydi. Ve bu Armağan'ı ona çekiyordu.
"Olan olmuş, yapabi
