Xterminator

Chapter 11

Katana's Pov

Hindi pa man sumisikat ang araw ay nagsimula na kaming maglibot sa paligid. At ipagpasalamat ko nalang na hindi ko intindihin ang lalaking ito dahil marunong syang makipaglaban nang hindi inilalagay ang sarili sa alanganin kaya nakakapag-focus ako sa paghahanap sa mga zombies.

Hindi kami pwedeng mag-iwan ng kahit isa sa mga ito kung talagang gusto naming matapos ang zombie outbreak na ito.

"Bakit parang alam mo kung saan makikita ang mga zombies." ani Erien na ikinatigil ko. Hindi ko inaasahan na mapapansin nya iyon.

Muli akong naglakad para mauna at ramdam kong sumunod sya. "All my senses are enhanced because of the experiment and training kaya madali sa'kin na hanapin iyon. I can hear their moans within a kilometer"

"Oh. I thought, you can feel them." aniya na ikinalingon ko sa kanya.

"What makes you think that I can?"

Nagkamot sya ng ulo at bumuntong hininga. "Well, nagkwento ka na din naman ng tungkol sayo so I think, hindi na masama kung magku-kwento din ako sayo ng tungkol sa akin. Sa amin ni Xhylem."

Kumunot ang noo ko.

"This is only base on Xhylem's story because I can't remember anything at all about this." aniya. "He said that we are once part of an experiment laboratory that use human as their subject."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya.

"I don't have any idea about that. The only thing that I remember is all the pain and non stop scream in my surroundings."

Tumigil ako sa paglalakad at hinawakan sya sa magkabilang balikat pagkuwa'y itinalikod sa akin. Itinaas ko ang shirt nya at doon, nakita ko ang patunay na naging isang human subject nga sya.

"AP3028KL." He has serial number just like me. AP is the initial of the facility that perform the experiment. 3028 is the number of the subject they use and KL is the name of the chief of the process.

I also have mine and my friends pero nakatatak ito sa talampakan namin para hindi agad mapansin ng sinuman at madaling maitago.

Lahat ng experiment facilities na gumagamit ng buhay na nilalang as their subjects ay kailangang maglagay ng ganitong marka para sa pagkakakilanlan. Dahil ang tingin din sa amin ng mundo ay produktong kailangang markahan ng mga gumawa ng mga producers namin.

Nakakatulong din ito kung sakaling masangkot sa gulo ang mga human subjects na ginagamit at malaman kung sino ang dapat managot.

"And I think, because of that experiment, I can feel the presence of those unnatural beings." dagdag nya.

"You've gotta be kidding me." mahina kong sabi at binitiwan sya. "You are saying that you can feel where those zombies are right now?"

Humarap sya sa akin at tumango. "Kaya nga akala ko ay pareho tayo. Akala ko ay kaya madali para sayo ang mahanap ang mga zombies ay dahil alam mo na talaga kung nasaan sila. You can feel where they are."

I can't believe it.

Nasapo ko ang noo habang iniisa-isa ang mga experimental facility na A.P. ang initial. Pero wala akong maalala na may ganoon ngang facility na itinayo sa loob ng sampung taon.

"Can you tell me more about you?" Huminga ako ng malalim at tumingin sa kanya ng diretso. "I just want to clarify things, if you don't mind."

"I have enhanced senses than ordinary human." he said. "I can feel the presence of different supernatural beings and..." Bumuntong hininga sya. "Pakiramdam ko ay may tumatawag sa akin. Hindi ko alam kung saan nanggagaling iyon pero sa mga pagkakataong nararamdaman ko iyon at laging nagagawi ang tingin ko sa iisang direksyon."

Kumunot ang noo ko. "Which direction?"

"West."

"When was the last time you felt it?" I asked.

"Last night."

Inalala ko ang kinalalagyan namin kagabi at inisip ko kung ano ang mga lugar na nasa kanluran.

"Mt. Olympus." Agad kong kinuha ang phone ko at tinawagan si Maia na agad namang sumagot. "Don't ask anything yet because I need you to do something urget."

"What is it?"

"Get all the information about Xhylem and Ash Erien Aozaki."

"Kasama sila sa tinulungan mo sa train, right? Alam mo bang nawawala hindi nakasakay sa bangka si As--"

"He's with me."

"What?"

"I said, he is with me." Bumuntong hininga ako. "Hindi sya sumakay sa bangka at nagpaiwan dito kasama ko para tulungan ako."

"You've gatta be kidding me. Walang normal na tao—Oh."

"You get something?"

"Yes and no." Napakunot ako ng noo. "Yes, I got something and they are not normal human. They're also a product of a successful experiement of AP Research Laboratory that was based on Wellington, New Zealand 15 years ago. And no, that's the only thing I can get. Encripted ang data ng dalawa at kakailanganin ko ng oras para bigyan ka ng mas marami pa."

"I can wait." sabi ko. "Basta siguraduhin mo lang na lahat ng tungkol sa kanilang dalawa ay makukuha mo."

"Ako pa ba, Chief?"

"Isama mo na din ang lahat ng tungkol sa AP Research Laboratory na iyon. I never heard of them in my entire life kaya gusto kong malaman kung anong kinalaman nila sa Asuka o kay Aisha."

"Bakit mo naisip na may koneksyon sila sa Asuka at sa babaeng iyon?"

"I just have a feeling dahil base sa kwento nya, madugo ang process ng experiment at ang Asuka o si Aisha lang ang may halang ang kaluluwang may kayang gumawa ng katarantaduhan sa katawan ng isang bata."

"Okay, I will get everything within this day." aniya. "Anyway, I just sent some update in your phone about the situations around North America and I think, you need some help with that."

Agad kong tiningnan ang report na sinend nya. "s**t!" Hindi ko akalain na malaki na ang ikinalat ng virus at nagkakagulo na ang mga bansa sa North America. Ipagpasalamat ko nalang na mabilis pa din ang responde ng bawat gobyerno nila dahil nagdeklara agad sila ng lockdown para i-contain ang lahat ng infected.

"If we can't contain the virus, this will become a world apocalypes."

"Sabihin mo kay Ryuu ang sitwasyon at pakilusin sila. Ako ang bahala sa buong Canada at kapag natapos sila sa assigns place nila, magkikita kami sa New York. I'll wait them there." Kung ganito na kalawak ang narating ng mga infected, kailangan ko talaga ang tulong ng mga kasama ko.

"Copy."

Itinabi ko ang phone at bumaling kay Erien. "You feel them, right?" He nod. "Lead the way. We need to finish them before it goes out of hand."