Devon Pov
"Where am i?" tanong ko sa aking sarili ng mapansin kong wala na ako sa sarili kong kwarto. Inilibot ko ang aking paningin at tama nga ang aking hinala.
Tumayo ako sa aking pagkakaupo sa damuhan at sinubukang isipin kong ano ang ginawa ko bago ako mapadpad dito. As far as i remember, i just entered my room and laid in my bed because i'm so tired after i washed our clothes in the small stream near our house.
Upon remembering such thing, i should be sleeping in my room as of this moment but what am i doing here?
"Oh no!!" My eyes widen when an idea crossed my mind.
"Nag sleep walking ako!!" Pero napatigil naman ako bigla ng mapag-isip isip ko na parang imposible naman ng iniisip ko. Naka-drugs lang. Kalma lang self.
Huminga muna ako ng malalim at pinakalma ang aking sarili. I'm sure i'll find the way out soon.
"Ang ganda naman dito," i said while staring at the overall beauty of this place.
The sky is so clear. Maganda ang mood nito dahil walang banta na uulan o maging ang bagyo. The plants, flowers and trees are so beautiful in my eyes but what really catches my attention is the colorful lake not so far away from me. Sa unang tingin palang alam ko ng hindi ito ordinaryong lawa lang.
Natagpuan ko nalang ang aking mga paa na naglalakad patungo roon para tingnan ng malapitan ang lawa na ito.
"Oh my GOD!!"
Agad kong tinakpan ang aking mga mata ng may makita akong gwapong lalaki na biglang umahon sa kailaliman ng lawa na mukhang galing sa matagal-tagal na pagkakasisid.
'Don't open your eyes Devon. Nakahubad siya. Huwag mong bahiran ng kabastusan ang inosente mong mga mata,' sabi sa akin ng aking puso.
'Girl. Grab the oppprtunity. Ikaw rin, sayang oh.' Bigla naman akong namula sa isinaad ng aking isipan. So perverted mind.
Naghintay ako kay Spirit pero tahimik lang siya. Hindi na ito nakisawsaw pa sa laban ng puso at isip.
"You can now open your eyes. Nakabihis na ako."
May kunting pag-aalinlangan pa ng inalis ko ang aking mga kamay na nakatakip sa aking mga mata. And i sigh as a relief when he's now in his glamorous attire. Naka-royal suit ito, iyon nga lang wala itong suot na korona. Nakaahon na rin ito sa lawa at nasa harapan ko na pala kanina pa pero hindi ko man lang naramdaman ang presensiya nito.
Well, gwapo siya ha. Hindi ko naman ito kinakaila.
Perpekto ang hugis at wangis ng mukha nito and damn that pinkish lips of him!! Dinaig pa ang sa akin dahil perpekto iyon sa aking mga mata. His golden eyes suit him as well and his nose is so perfect. Matangos mga bes. Bigla tuloy akong napahawak sa sarili kong ilong.
Uy. Hindi ako pango. Matangos to. Don't me!
My eyes then settled on his wet hair, obviously. Alangan namang matuyo agad ito. Use your mind Devon.
"Are you done?"
Kumunot naman kaagad ang noo ko ng marinig iyon sa kanya.
"Done what?" I asked.
He smirk and then he said, "Scrutinizing my handsome face."
And my jaw instantly drop after I heard that from him. So boastful.
Pero aminin, you scrutinize naman talaga. I just rolled my eyes when my mind bothered me again. Ang daldal nito pansin niyo?
Mana sa amo!! Hindi ko nalang pinansin ang epal kong utak at itinuon ko nalang ang atensyon ko sa lalaking kaharap ko.
"Where am i?" I asked.
"You're in my place. The God of Knight's Dimension," saad naman nito sa akin.
Napatanga naman ako sa sinabi nito. Saglit akong natigilan sa aking narinig.
God of Knight's Dimension? May ganito pala?
"I am Dylan Zeon Warden- the God of Knights and the first king of the Knight Kingdom."
At lalo pa akong nagulat sa kasunod na sinabi nito. Literal na nanlaki ang pagkakabukas ng aking mga mata.
F-First King of the Knight Kingdom?
At first, i have the difficulty of absorbing what he just said to me.
"You're my great grand lolo!" I shouted.
Hindi lang talaga ako makapaniwala na nakaharap ko na ang palaging kini-kuwento sa akin ni Mom at Dad noon. And what the hell!! Pinagpantasyahan ko ang Great Grand Lolo ko. Nakakahiya ka Devon.
Bakit nga hindi ko kaagad napansin na pamilyar ang mukha nito sa akin? May mga litrato naman ito sa palasyo dahil lahat naman ng mga hari na namahala sa Knight Kingdom ay may ganoon sa palasyo.
And aside from that, he's my idol too. Siya ang nag-inspire sa akin para tahakin ang daan patungo sa pagiging isang tunay na knight.
'He's your idol but you didn't even recognize him,' sabi naman ng epal kong isipan sa akin.
Pansin ko naman na namula ang pisngi ng grand Lolo ko. I wonder why?
"Great Grand Lolo, is there a problem?" tanong ko sa kaniya.
"Don't call me that," mahinang sabi nito sa akin habang palinga-linga ito na sa tila hindi nito gustong may makarinig sa sinabi ko. "Baka insultuhin ako ng ibang Gods sa tawag mo sa akin."
Napatango naman ako rito. "Sa gwapo kong ito, Great Grand Lolo talaga?" he added.
I chuckled when i heard that from him. Hindi ko inaasahan na may pagka-isip bata pala si Lolo maliban sa pagiging mayabang nito. Akala ko katulad ito ni Dad na parating seryoso.
"Noted Lo-" pinigilan ko na ang aking sarili para sabihin iyon.
"Poging Lolo is better," sabi nito sa akin na ikinangiti ko.
"Idol Lolo nalang po," i suggested. Napa-isip naman ito bigla dahil sa sinabi ko. Parang ninamnam pa nito ang sinabi ko at kung papasa ba sa kanyang panlasa.
He smile and then he answered, "Okay. If that's what you want Apo."
"Oh by the way," biglang sabi nito na parang may naalala.
"What is it Idol Lolo?" tanong ko naman sa kaniya.
Inilahad nito ang kanyang palad sa aking harapan at bigla itong nagliwanag. And my lips parted when a ball of light in an average size, not less than the size of the volleyball ball appeared on his palm.
"Accept this as my gift for you."
Kinunutan ko siya ng noo.
"Pero Idol Lolo, it's not my birthday today," sabi ko dahil nag-aalinlangan pa ako na tanggapin ang ibinibigay nito.
Ngumiti lang ito. "Isipin mo nalang na regalo ko ito sa una nating pagkikita."
Wala na akong nagawa kundi ang tanggapin iyon pero hindi ko inaasahan ang kasunod na nangyari. The ball of light went inside my body that caught me off guard. Gulat na gulat ako sa biglaang pangyayari na iyon at magtatanong palang sana ako kay Idol Lolo pero wala na siya.
"Where is - Aahhhh!!"
Napaluhod nalang ako bigla ng nakaramdam ako ng sobrang sakit sa aking katawan. Na sinundan pa ng pakiramdam na tila nasusunog ang balat ko. It's f*****g painful and all i can do right now is to f*****g shout and cry in so much pain.
Pakiramdam ko anumang oras ay mawawalan ako ng malay pero sinubukan ko pa rin na indahin ang kakaibang sakit ng aking buong katawan. Their something strange happening in my body as if i undergo some sort of evolution.
Nagtagal ako ng ilang minuto sa ganoong sitwasyon hanggang sa bumagsak narin ang katawan ko sa damuhan. I don't have a bit of strength left in my body anymore. I can't even manage to move my finger and my feet.
Pakiramdam ko ay paralisado na ang buong katawan ko hanggang sa nararamdaman kong unti-unting pagbigat ng talukap ng aking mga mata. I feel it. Malapit na akong mawalan ng malay. And on cue. Everything went black for me and i have no idea what's going to happen next.
Is this the end for me?
Someone Pov
"Nagawa ko na. Pagkagising niya ay mararamdaman niya na ang pagbabagong naganap sa kanya," nakangiting sabi ni God Dylan- ang God of Knights habang tinitingnan nito ang walang malay at nakahandusay na katawan ni Devon.
"Don't worry Devon. This is just the stepping stone to your Journey. Tiyak akong pasasalamatan mo ako sa muli nating pagkikita."
And after he said that to the unconscious Devon, in just a snap of his finger, he teleport Devon's unconscious body from his dimension back into her room in the Earth Kingdom.
"I wish you all the best apo. Make our race proud. Be the knight you want to be. I'm just here to support you."
TO BE CONTINUED