The Lady Knight

Her New Life

Devon Pov

"NO!!"

Bigla nalang akong napabalikwas ng bangon habang hawak-hawak ko ang aking dibdib. Hinahabol ko ang aking hininga at malapot pa na pinagpapawisan.

That dream again. No!! It's not a dream. It's a f*****g nightmare.

Araw-araw ko nalang napapanagipan ang aking Amang Hari na nakakulong sa isang madilim na selda at panay ang daing dahil sa patuloy na paghampas ng latigo na tumatama sa likuran nito. Nakagapos rin ang magkabila nitong mga kamay at paa gamit ang isang kadena. Isang kadenang may mahikang nakakapagpawalang-bisa ng anumang uri ng kapangyarihan.

It's been almost three years since we left our kingdom and somehow we're getting use to our new life. A life far from wealthy life we had before. A life that we both attained freedom that we both wanted but why was that i can't still find our happiness?

Pero para saan ang panaginip kung iyon? Tumambol ng malakas ang aking puso ng may sumagi sa aking isipan na hindi ko nagustuhan.

"Huwag naman sana," piping dasal ko. 

Kahit naman ganun ang ginawa sa akin ng mga magulang ko ay mahal ko pa rin sila. Oo nagalit ako sa kanila nung araw na iyon at kinamuhian ko ng labis-labis pero hindi ko naman iyon kinimkim hanggang ngayon. Ang totoo niyan ay sila parati ang laman ng aking panalangin. I always pray for their safety especially if that traitors is still on their side.

Napailing nalang at pilit inalis ang masamang iniisip. "That's not going to happen," pagkumbinsi ko sa aking sarili.

Napagdesiyunan ko nalang na lumabas ng kwarto ko at tulad ng madalas kung nakikita tuwing umaga ay naaabutan ko si Pops na nagluluto ng aming agahan. Pansin ko na mukhang masaya ito ngayon dahil pakanta-kanta pa ito habang abala sa pagluluto. Well, kailan nga ba ito naging malungkot? 

Pops and my mentor- Master Hero Raven ay iisa lang. After what happened, i treated him as my biological father and i'm grateful because he treated me as his daughter too. Kahit papaano ay naibsan ang aking pangungulila sa aking totoong mga magulang. Nawalan nga ako ng mga magulang pero may pumuno naman sa kakulangan na iyon sa buhay ko. Tunay ngang kapag may umaalis at nawawala may mga panibago namang dadating para punan ang mga nawala.

"Good morning Pops," nakangiting bati ko kay Pops at mahigpit na yakap ito mula sa likuran.

Pops take a glance at me and greet me back with a bright smile plastered on his lips. 

"Good morning Nak." 

At dahil mukhang busy siya sa pagluluto ay ako na ang kumalas sa pagkakayakap ko sa kanya. Naupo nalang ako at naghintay sa aming hapag-kainan. 

"Pops," i called Pops attention.

"Yes," he replied without glancing at me. I pouted my lips when i receive that kind of respond from him.

Nakakapagselos tuloy. Mas mahal pa nito ang niluluto nito kaysa sa akin. 

Kung wala yung pagkain, magugutom ka tanga!! Kastigo sa akin ng aking isipan.

Pag mahal ka, magbibigay ka ng oras kahit sandali lang ,bulong naman ng puso ko.

Oh my god. Anong mas matimbang. Puso o isip?

Hindi ko nalang pinansin ang epal kong puso at isip. Ang pinili ko ay ang sinabi ng aking kaluluwa. At ang sabi nito, "Don't mind them. Mababaliw ka lang sa kanilang dalawa."

O diba. Astig siya. So i choose to follow it. Gasgas na iyang laban ng puso at isip. Para maiba naman diba?

"Ngayong taon na ba ako mag-aaral?" I asked. 

Nakita kong saglit itong natigilan sa pag-sandok at tiningnan ako. Yes. Success. He notice me. See guys. Mas reliable si Spirit kaysa kina Puso at isip.

"Yes of course," he said that made me smile.

"It's my promise to you Nak remember?"

I just nod as a response. Pero agad ring napawi ang ngiti ko ng may maalala.

 "Can you afford my tuition and other expenses Pops?" I asked oce again. 

Hindi naman sa ayaw kong mag-aral pero i'm just worried in all the possible expenses when i already studying in the Academy. Alam ko naman na mahirap na kami ngayon. Ni makabili ng masasarap na pagkain at damit ay hindi namin kayang bilhin ngayon. We're just a simple and normal magic user right now.

"Of course. Just trust your Pops Nak," nakangiting sagot naman niya sa akin habang inilalagay na nito ang piniritong isda.

"Don't worry. Kaya ito ng Pops mo," dagdag pa nito bago nito inilagay sa mesa isa-isa ang lahat ng niluto nito. Natakam ako sa mga pagkain na nakahain sa mesa. May sinangag, nilagang itlog at syempre ang piniritong isda na kaluluto lang nito kanina. It's just a simple foods but enough to make me salivates.

"Kain na Nak. Masarap iyan," nakangiting sabi nito sa akin at iniabot nito sa akin ang isang platong sinangag na agad ko namang tinanggap. "Don't worry about your expenses okay? Let your Pops handle it. Just focus on reaching your dreams okay."

Hindi ko na masyadong inisip pa ang problema namin sa mga gagastusin. Nginitian ko nalang siya pabalik.

 "Thanks Pops." 

As what my Pops said, i need to trust him for everything.

"You're always welcome, Nak."

Atlast. Makakapag-aral na rin ako sa Magical Academy. I wonder what kind of life is waiting for me inside the academy.

Someone Pov

"AHHH tama na!"

Umalingawngaw sa loob ng madilim na selda ang malakas na sigaw ng isang may katandaan na lalaki na may suot na korona na may bahid ng dugo habang walang humpay ang pagdampi ng latigo sa likuran niya.

Wala na ring magagawa ang taglay niyang kapangyarihan dahil ang kadenang nakagapos sa kanyang mga kamay at paa ay pinipigilan siyang gamitin ang taglay niyang kapangyarihan. This chain nullified his magical power to be used by him and that's make him more frustrated right now. Gusto niyang makatakas pero paano niya magagawa ang bagay na ito kung pati ang kapangyarihan niya ay hindi siya magawang matulungan at mailigtas sa kamay ng masasamang nilalang.

I'm useless! A very useless King. 

It was been almost three years since he just found himself  hopelessly here in an underground facility of the Royal Knight Castle. The place where he was imprisoned and tortured with no mercy. 

He's still the King but that's not enough for him to escape on this some kind of t*****e. Hanggat hindi niya pinapasa ang trono sa kasalukuyang naghaharian sa kingdom niya ay magpapatuloy itong masalimuot na nangyayari sa kanya.

"Hindi ko iyan ipapatigil hanggat hindi mo pinapasa sa akin ang trono."

Matalim na tiningnan niya ang nagmamay-ari ng boses sa iyon. 

"Traitor".

 He wanted to beat this bastard to death but how can he do such thing if he's unable to move a single muscle. He can't even use a single drop of his magical power so... how? Paano siya makakalaya dito? How can he protect himself and even his constituents?

"I know King Henry and thank you for that compliment," sabi naman nito habang may nakapaskil na pilyong ngiti sa mga labi. "You know me very well huh?"

Hindi na siya nag-abalang sagutin pa ang traydor na nasa harapan niya dahil it's just waste of his time. Alam naman niyang nandito lang ito para patuloy siyang kumbinsihin na ipasa sa kanya ang trono. 

Over his dead body. 

He will never do such thing because his kingdom will surely suffer even more if he passed the throne to him. At hindi siya tanga at baliw para gawin iyon.

Never!! 

Ang tanging nasa isipan niya lang na nararapat sa trono niya ay ang kaniyang anak na si Devon. At kakayanin niya ang lahat ng pasakit na dinaranas niya para hintayin ang magliligtas sa kanilang lahat.

"Kung sana'y naging masunurin ka nalang sa akin at ginawa mo akong Hari ng Knight Kingdom hindi ka sana hahantong dito ngayon," dagdag pa nito.

The King of the Knight Kingdom is in a bad state right now but he's not worried for his own sake. Patay na ang kanyang asawa at maging ang kanyang nakakatandang anak na si Princess Athena kaya wala na siyang takot kay Kamatayan. He's more than worried to his kingdom because of its new fake and evil self-conceited ruler. Ang tanging kinakakatakutan niya nalang ngayon ay ang kalagayan ng kanyang nasasakupan. Paano nalang kung pati siya mamatay? Sino magliligtas sa mga ito?

"I should have been more careful. Dapat inalam kong mabuti kong sinong hudas sa mga opisyales ko sa palasyo," puno ng pagsisi na sabi nito sa kanyang isipan.

Kung sana'y pinaniwalaan niya nalang si Devon sa paratang nito na traydor ang Head Elder at ang ilan sa mga kasapi nito noon edi sana'y hindi nangyari ito sa kaniya at sa Knight Kingdom. Totoo nga ang kasabihang "Nasa Huli ang pagsisisi".

"Devon anak. Sana magbalik ka na," mahinang sabi niya. 

This kingdom needs Devon but she's not here and he's the one responsible for that. Siya nalang ang natitirang pag-asa ng Knight Kingdom pero hindi niya alam kung kailan ito babalik.

"Don't stop torturing him until he surrender. Mapapasaakin ang kaharian na ito at ako ang maghahari sa buong mundo."

"HAHAHAHA!!"

Umalingaw-ngaw ang nakakapangilabot na tawa nito na mas lalong ikinabahala ng Hari.

Bumalik ka na Devon anak at sana mapatawad mo ako sa iyong pagbabalik.

Kailan nga kaya babalik si Princess Devon sa Knight Kingdom? May aabutan pa kaya siyang buhay sa kanyang mga kalahi o masyado na siyang huli para palayain ang mga Knights sa kamay ng taksil na Head Elder?

TO BE CONTINUED.