KABANATA 25

2089 Words

Madilim pa ng magising ako. Maaga din kasi akong nakatulog kagabi pagkatapos kong ayusin ang dadalhin kong maliit na bag paakyat. Lumabas ako para magtimpla ng kape. Nagpasya akong lumabas ng kubo, sa tapat ay may mahabang lamesa, doon ako magkakape. Malamig at sariwa ang hangin, mag-aalas singko na pero madilim pa rin. Maliwanag pa ang buwan at mga bituin sa kalangitan. Napakasarap pagmasdan ng mga ito, noong bata pa ako, madalas ikwento ni lola na kapag malulungkot daw ako o nangungulila, tumingala lang daw ako sa mga bituin dahil naroon daw ang mga anghel ko, tinanong ko kung sino ang mga anghel ko, sabi niya, yun daw yung mga taong umuwi na kay god. No'ng una, hindi ko masyadong naintindihan, pero kalaunan, mas naging malinaw na sa akin ang lahat. Kapag gusto ko naman daw na maalala a

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD