AKINO (The Last Serpent

CHAPTERS 20

"Let's go somewhere."

It was saturday at gusto niyang pagpahinga ngayong araw mula sa trabaho. This past few days at siya ang nasilbing Senseii ng binata sa lahat ng dapat nitong matutunan. Lalo na sa paggamit ng sandata sa lugar na ito. Guns is not usuall in this place, blades do.

"Come on let's unwind, Master Ken," ulit niya.

"Are you asking me on a date?" biglang sabi nito na ikinagulat niya.

Like why the hell is he thinking. Why would she asked him for a date? Umasim ang mukha niya at umaktong nasusuka because as far as she concerned she don't do dates.

"In your dreams Master! I'm sorry to burst your bubbles but you are not my type," saad niya na ikinatawa nito. "I like tall person, dark complexion and not fairy skin like yours, deep set eyes with thick brows with dimples on both cheek–"

"Pangalanan mo na lang kaya ng Zandre iyang description mo para hindi ka na nahihirapan pa!" Putol nito sa sinasabi niya. But instead she just rolled her eyes in annoyance.

"I'm not f*****g describing that insolent and arrogant brute! What the hell are you thinking? Why would I f*****g do that?" gigil niyang saad.

"Chill, Akino! I'm just kidding..." anito sa kaniya habang nakatawa. Hindi niya alam kung bakit halos magkulay mansanas ang pagmumukha niya.

"That's not even funny!" nakasimangot na sikmat niya sa binata.

"Fine... fine! Now where are we going then?" balik nito sa pag-aaya niya kanina.

"You go by yourself! You blown out my mood!"

"Ikaw naman hindi ka na mabiro. Saan ba kasi tayo pupunta, tara na! Ibibili kita ng ice-cream," anito sa kaniya na lalong nagpasama ang tingin niya rito. At ginawa pa talaga siya nitong bata na pwedeng utuin sa ice cream?

"The hell? Am I a kid to you?"

One hour later ay nasa harap na sila ng Fushimiri-Inari Taisha Shrine na isa sa mga pinakasikat sa shrine rito sa Japan, located at Yabunouchicho, Fushimi Ward Kyoto. Kanina pa siya dakdak nang dakdak habang nilalantakan ang hawak niyang ice-cream na nabili nito sa isang vending machine. Dito lang talaga siya sa bansang ito nakakita ng lugar na kahit saan ka yata lumingon ay may mga vendo machine. At kahit ano yata ang hanapin mo ay meron talaga sa mga machines na iyon, like a f*****g ice-cream.

"You know, this is the most visited shrine of all shrines here in our country," aniya habang humahakbang sila nito papasok sa shrine.

"Yeah, I know you said it maybe three times." Tiningnan niya ito ng matalim. "It founded in AD 711 and dedicated to the goddess of rice-growing, Ukanomitama-no-mikoto, right?" dugtong pa nito na ikinaingos niya.

Hapon na nang makarating sila kanina kaya naman medyo papadilim na rin ang kalangitan. But this is the great time to explore here. To see the unique glimpse of this wonderfully illuminated heritage site. Mas lalong nagliliwanag at nakikita ang ganda ng mga kulay kahel na arches na napakarami. Mula sa pagpasok nila ay halos hindi niya matanaw ang dulo niyon. May mga sculptures of foxes din siyang nakita. At kung titingnan ang binata ay mukhang pagod na ito kaagad hindi pa man sila nito nakakalayo.

"Ano ba Akino? Saglit naman, feeling mo yata mag-jowa tayo kung mahila-hila mo ako, ha?" reklamo nito nang hilahin niya ito patungo sa gilid ng shrine.

"Shut up! Hindi kita type!" sagot na lang niya.

"Saan mo ba kasi ako dadalhin na naman?"

"We"ll go to some fortune teller here and I will buy some furtune cookies," aniya.

"Pati ba naman dito may manghuhula rin, akala ko sa Quiapo lang sa Pinas merong ganyan?" wala sa loob na bulong nito.

"What are you saying?" tanong niya nang hindi niya gasinong maulinigan ang sinabi nito dahio medyo maingay na sa dami ng tao.

"Wala, sabi ko halika na, magpahula ka na kung kailan kayo magkakaaminan ni Zuniga!"

Nang sapitin nila ang harapan ng shrine ay sandakmak nga ang mga naroon. Semi-Quiapo style rin pero malinis at maganda ang buong paligid. Akala nito ay siya lang ang balak sumubok niyon sa buhay kaya naman nagulat ito nang hilahin na naman niya at pilit iniupo sa harap ng haponesa.

“What the f*?” “Shh... Don't curse, this shrine is sacred for all you know!” putol niya sa sasabihin niya. Wala itong nagawa nang mag-umpisa ang matanda sa kung ano ang balak nitong gawin. May kinakalog-kalog itong kung ano, it is like a dice or something pero nang ilaglag iyon sa harap niya ay mukha iyong piraso ng kahoy na hugis santong mahaba ang balbas.

“Anata wa kyōryoku ni narimasu,” nagsalita ang matanda.

“Anong sabi?” hindi nito maiwasang tanong sa kaniya, kahit paano ay na-curious din siya.

“Shh! Quite, I will tell you later!” sagot lang niya at taimtim na nakikinig sa matanda.

“Anata no kokoro wa mada anata no kako o hoji shite imasu.” Napalunok siya nang bigla na lang tumingin dito ang matanda at hinawakan ang kamay nito.

“Kanojo ga anata o yonde iru josei kanojo wa tasuke ga hitsuyōdesu,” sambit nito.

“Akino, what did she said?” Nilingon siya nito.

"Ahm... I will tell you later. I think we need to go back first," saad lang niiya.

"No! Tell it to me now, Akino! Sabihin mo kung anong sinabi ng matanda. I want to know it now, not later!" anito sa kaniya. Mukhang ramdam nito ang hindi maipaliwanag na tensyon maging ang pag-iwas niya.

"Ok, Iet's go back to the car. I'll tell it then," sagot niya at nagpatiuna na sa paglalakad matapos bayaran ang matanda.

Agad naman itong sumunod sa kaniya ngunit hindi pa siya nakakailang hakbang nang may mahagip ang paningin niya na bigla na lang itong may hinabol na babae. Agad iyong hinabol ng paningin niya at kahit nasa kumpol ito ng maraming tao ay nakita niya kung sino ang nais nitong puntahan.

"Lena!" he shouted habang mabibilis ang hakbang na tinawid ang papunta rito. Dinig niya ang sigaw ng binata sa pangalan ng babaeng minamahal nito.

Pinanood niya ang mga ito mula sa malayo. Kitang kita ng dalawang mata niya kung paano habol-habulin ng lalaki ang minahal nito kahit pa ipagtabuyan ito ng una. At nang hindi na niya matiis na makitang mukhang asong sumusunod sa babae nag binata ay puntahan na niya ito at nagpanggap siyang walang nakita o nasaksihang ano pa man.

"Master Ken!" Napalingon siya nang tapikin niya ang balikat nito. "I thought you're just right behind me, where have you been?" pagsisinungaling niya.

"I just thought I've seen someone I know, hindi pala. Ibang tao pala," pagsisinungaling nito. "Let's go home, Akino!"

"Hai, Master!" nakangiting sagot niya. Nagpatiuna siyang maglakad pabalik sa sakyan at parang wala ito sa sariling lumakad pasunod sa kaniya. Para itong robot na naglalakad.

"What is bothering you, Master Ken?" tanong niya nang nasa loob na sila ng sasakyan na minamaneho niya at kasalukuyang bumabyahe pauwi.

"Nothing!" tipid nitong tugon. Hindi niya alam kung dapat ba niyang sabihin ang tungkol sa hula o maghihintay muna siya sa resulta ng ipinagagawa niya rito na background check sa lalaking napangasawa ng babae.

"Why do I have this feeling that you are lying?" aniya.

"I know you even we've been together for such a short period of time," dugtong pa niya.

"Four years is not short, Akino!" saad nito.

"It was, for me! But honestly it is also the longest that I had," saad niya.

"What do you mean?"

"Nothing!" mabilis niyang tugon. "Oh, I almost forget to tell you about the fortune teller," dugtong pa niya Nawala na rin sa isip niya ang tungkol doon. "The old woman said that you're going to be powerful," umpisa niya.

"That you're still trapped in your past."

Napaunat ito mula sa pagkakaupo sa loob ng sasakyan at hinintay ang susunod na lalabas sa bibig niya.

"That there is a woman who was calling your name and she needs your help.”

Wala na sana siyang balak na sabihin pa iyon dahil alam niyang makakagulo lang iyon sa sistema ng binata. Makakaagaw sa pansin nito sa negosyo at sa pamumunuan nitong organisasyon. Ngunit dahil napalapit na siya sa binata ay hindi niya makaya ang magsinungaling sa pinaglilingkuran. Karapatan nitong malaman ang lahat at iyon ang tamang gawin ang ipaalam sa binata.

"Magdalena!" wala sa sariling nasambit nito.

"Drive to that James Norman's residency!" mariing utos nito sa kaniya.

"What... why!?"

"Just drive and bring me there!"

"So? What are we going to do now?" tanong niya sa binata.

They are approximately hundred meters from a huge villa. It is Nhorman's residency. Magara at nag-uumapaw sa karangyaan ang buong lugar. At hindi niya alam kung anong balak ng amo niya. Kung kanina ay desidido siya na alamin ang, ngayon ay nagdadalawang isip na siya sa pagkabagot.

"Hey! I'm asking, what are we going to do now? Are we going to watch here till the sunrise?" asik niya sa binata na nakatitig lang sa bahay.

"Drive home!" utos nito sa kaniya.

"Ok, drive home! Drive what... home? Are you f*****g kidding me!? I drived for almost an hour and got bored here for almost two hours of waiting, and you are just telling me to drive back home!? Seriously?" asik niya nang awtomatiko siyang napatingin sa binata.

He can't blame her, inutusan siya nitong mag-drive papunta rito tapos wala naman pala silang gagawin kung hindi ang tumunganga lang.

"Just drive back, Akino," ulit nito matapos magpakawala ng malalim na buntong-hininga.

Lukot na lukot ang mukha niya at halos lumabas na sa eyeball ang singkit niyang mata dahil sa pag-ikot niyon sa sobrang inis. "Do I have a choice?"

Kapwa sila tahimik ng binata habang nasa byahe pauwi. Wala rin siyang maisip na sasabihin dahil pakiramdam niya ay masama ang mood nito.

His master asked her about it many times, kung gaano katotoo ang lumabas sa bibig ng matanda. At nang sabihin niya na wala pang sinabi ang matanda na iyon sa kaniya na hindi nagkatotoo ay mas lalo lang itong nagmukhang problemado. Nang makarating sila sa bahay ay kaagad na umibis siya sa sasakyan.

"Saan ka pupunta?" anito habang isinasara ang pinto ng sasakyan dahil nahuli itong lumabas mula roon.

"I"m exhausted! I want to sleep," ramdam pa rin niya ang inis.

Mabilis siyang pumasok sa loob, at dito na lang siya matutulog ulit ngayong gabi dahil masama na naman ang kutob niya sa ikinikilos ng binata. Hindi siya mapakali kaya naman kumuha siya ng sigarilyo at tumayo sa harap ng bintanang salamin at doon sinindihan ang hawak.

Nakasara ang bintana ngunit malinaw na matatanaw ang mga nasa labas. Ilang minuto rin siyang nakatayo roon habang nag-iisip kung ano ang susunod na gagawin. Akmang tatalikod na siya nang may mahagip ang mga mata niya na gumalaw sa may gilid ng garden. At bilang matinik na assassin ay kaagad niyang hinagip ang kunai at maingat na lumabas mula sa bintana upang makita at tapusin ang sino mang pangahas na pumasok sa bakuran ngunit napatda siya nang mapag-sino ang naroon.

Napailing na lang siya habang pinagmamasdan ang binata habang maingat na inaakay ang motorsiklo na kabibili pa lang niya. At ano naman kaya ang balak ng binata sa ganitong dis-oras ng gabi. Maingat ang bawat galaw niya, paraang kahit ang master niya ay hindi iyon mararamdaman. Sinundan niya ito kung saan man nito balak pumunta.

Katulad ng masama niyang kutob kanina pa, ay tama nga ang hinala niya nang makita itong patungo sa destinasyon na pinanggalingan din nila kanina lang.

“f**k!” nausal niya nang makita ang binata na paali-aligid sa bakuran at nang makita itong inakyat ang mataas na bakod ay nakuyom ba lang niya ang kamao sa pinaghalong gigil at pag-aalala. Isang pagkakamali ng binata ay maaaring katapusan na nito. Pumasok ito sa teritoryo ng kalaban at maaari siya nitong tapusin sa loob ng bakurang iyon na wala itong kailangang panagutan sa sino man.

Mabilis pa sa alas-kwatro ang ginawa niyang pagsunod sa binata na ngayon ay nakaakyat na rin sa mismong kabahayan.

Binuksan nito ang bintana at humakbang papasok, ngunit hindi na niya hinintay pa na mapahamak ito sa sarili nitong kapabayaan. Hinatak niya ito sa kadiliman.

“What the f**k are you thinking!?”

“Akino!” Kahit sa dilim ay kilala nito ang boses ng niya. “Anong ginagawa mo rito?”

“You? What are you doing here, Master Ken!? Are you planning to kill yourself?” balik na sikmat niya rito.

“No! I'm planning to kill that bastard! How dare him hit Lena!?” wala sa sariling saad nito. Bakas na bakas ang poot sa mukha nito.

“Lena? Who's— is she that... Oh Kami-sama! That man's wife? Is she the one you're looking for all this time?” maang-maangan niyang tanong. Wala pa siyang balak na ipaalam ang mga nalalaman niya.

“Yes, she's Magdalena Tuazon, my life, Akino!”

“That's insane!”

“Let me go Akino! Tatapusin ko ang buhay ng walanghiyang iyan sa suntok. Anong karapatan niya na saktan ang babaeng halos sambahin ko na!” galit nitong saad.

“You just get yourself killed if you do that! This is his house, he can kill you here. I can protect you and make time for you to escape but—”

“But what?”

“I can't promise, I can make it!” nakangiting sambit niya. “Masyadong maraming tauhan ang taong iyan. At kahit gaano pa ako kahusay sa pakikipaglaban, hindi ko maipapangako na makakaya ko silang lahat. They can weaken me if I will fight all of them,” kalmang saad niya.

Napailing ang binata at wari'y nag-isip. She is more than willing to help him, pero gaya nga ng sabi niya... maiiligtas niya ito pero hindi niya maipapaangako na makakalabas siya nitong bukas.

“If you still want to help her, just tell me, I'll ready myself! I protect you and that woman with my life. I promise that, Master!” seryosong saad niya.

“I won't allow that to happen Akino! I will help her but not now! Let's make a plan. And please... Stay away from my mess from now on! Hindi nga ako mamamatay rito pero mapapatay naman ako ni Zuniga kapag may nangyari sayo dahil sa akin!”

“What?” naguluhang tanong niya.

“Nevemind! Let's get out!” saad nito at pikit matang umalis kahit nag-uumapaw ang poot sa dibdib nito sa nakitang sitwasyon ng babaeng mahal nito.

So, this is her master's life. Loving a woman that was already owned by someone. How miserable.

“f**k! f**k!” walang humpay na mura ng binata nang makarating sila sa bahay. Hindi naman niya ito masisisi, siya man siguro ang lumagay sa sitwasyon nito na walang magawa habang nakikita mong sinasaktan ang mahal nito sa buhay. Alam na alam niya ang makiramdam na iyon because she'd been there.

“Enough, Master! You don't have to drink like this. This won't solve any problem,” saad niya na nakaupo lang sa harapan nito kanina pa.

Hindi siya umalis sa tabi nito. Hindi niya alam kung nananatili ba sita dahil gusto niya itong samahan o nananatili siya dahil nakikita niya ang sarili niya rito noong mga panahon na pakiramdam niya ay wala siyang kakampi at magawa. Isa pa baka mamaya na makalingat lang siya ay bumalik ito sa lugar na iyon. Who knows kung ano ang tumatakbo sa isip nito.

“Sabihin mo nga Akino! Anong mayron sa lalaking iyon at sumama s'ya. Hindi ko siya kayang bigyan ng marangyang bagay noon, pero kahit kailan hindi ko siya pinagbuhatan ng kamay. Kahit kailan hindi ko siya sinaktan. Tapos papayag lang siyang saktan ng kung sino man ang— putangina!” malakas ang boses na saad ng binata.

Napamulaga't siya nang makita ang mga luha sa mga mata nito. Her master is crying because of a damn woman na hindi nakontento sa kung ano ang kaya nitong ibigay.

“We never know what was her reason! But it looks like something wasn't right in the first place,” aniya.

Malakas ang kutob niya na hindi materyal na bagay ang dahilan kung bakit nasa poder ito ng ibang lalaki. Lumagok ito ng alak sa mismong bote bago tumingin derekta sa kaniya.

“I will kill that bastard Akino, I promise that!”

“I will let you do the honor, Master! But before you do that, think first about the consequences. And please... don't get yourself harm!” paalala niya.

"That bastard have mens, dahil tumatayong pamangkin siya ng Shujin. May mga taong tapat sa kaniya na hindi ka kikilalanin bilang mas mataas sa aming lahat! Get that!? At ipapaalala ko lang din, James knows something about samurai. Ipagpatuloy mo ang pag-eensayo mo kung gusto mong sumugod doon at kunin ang asawa ng taong iyon!” dugtong pa niya at seryoso siya roon. Hindi pwedeng hayaan ito sa kabaliwan gayong alam naman niya na hindi pa sapat ang kakayanan nito.

“Akino! Sinasaktan siya ng taong iyon, hindi ko na kayang maghintay rito na wala akong ginagawa. Mababaliw ako sa kakaisip kung anong nangyayari sa kaniya sa bahay na iyon!”

“Do we have a choice? You can go there now and get yourself killed and let that woman suffer forever. Or wait, make a plan with a hundred percent succession rate na mailigtas at makuha ang babae mo!” paliwanag niya na sana ay magbigay linaw sa kaisipan ng binata.

Her master let a deep sigh. Sumandal ito sa inuupuan at pumikit. Hirap na hirap ang kalooban nito alam niya pero wala naman siyang magawa. Hindi naman kasi basta kung ano lang ang problema nito.

“I let you rest now, I'll go! Don't try to go back to that house, Master Ken. Please!” paalala at pakiusap niya sa binata. Tumayo na siya at naghanda sa paglabas.

“Maraming salamat Akino!” anito sa kaniya, tumango lamang siya bilang tugon saka tinungo ang pinto at maingat niyang isinara iyon nang makalabas siya.

Mabigat ang loob niyang iwanan ang binata, ngunit alam niyang makakabuti para dito ang mapag-isa sa ngayon. May mga bagay rin siya na dapat asikasuhin. Mga bagay na dapat imbestigahan at alamin.