รถตู้หรูหราราคาแพงระยิบ ภายในห้องโดยสารกว้างขวาง
ถูกนำมารับหนูน้อยพรพระพายกลับบ้าน พลขับจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก วิกเตอร์ บอดีการ์ดหนุ่มลูกครึ่ง
พรพิรุณมองเส้นทางแปลกตา และไม่คุ้นชิน เธอแน่ใจว่าเส้นทางนี้ไม่ใช่เส้นทางกลับเพนต์เฮาส์ของสิงหราชแน่นอน เธอหันมองพ่อของลูกที่นั่งข้างๆ อย่างมีคำถาม เขาไม่ได้เอ่ยตอบทำเพียงส่งยิ้มบางๆ ให้เท่านั้น
ใช้เวลาจากโรงพยาบาลถึงที่หมาย ร่วมๆ หนึ่งชั่วโมง รถตู้ก็วิ่งเข้าสู่ถนนของโครงการหมู่บ้านหรู รถวิ่งเข้ามาที่ซอยหนึ่งก็ถึงมาหยุดอยู่ที่ประตูรั้วบ้านหลังหนึ่งและเคลื่อนเข้ามาจอดนิ่งอยู่ภายในรั้วบ้าน ซึ่งดูแล้วราคาไม่เบาเอาเสียเลย
บ้านเดี่ยวหรูหราสองชั้น บนพื้นที่หนึ่งร้อยห้าสิบตารางวาภายนอกมีสนามหญ้าเล็กๆ มีต้นไม้ใหญ่ไว้คอยให้ร่มเงา ข้างๆ ตัวบ้านมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ และมีโรงจอดรถสะดวกสบาย
“บ้านใครคะ” พรพิรุณหันมาเอ่ยถามคนที่นั่งยิ้มข้างๆ
“บ้านเธอไง” สิงหร
