"Hindi na ko babalik, Ezekiel. Dinalaw lang kita." Binaba ko sa mesa niya ang isang kahong strawberry cake.
"Nakakaalala ka na ba?" Tinignan niya ko bago hawakan ang kahon.
"Hindi pa." Pagsisinungaling ko kasabay ng pag-iling. "Pero nasabi kasi nila sa akin na isa ka sa pinaka-pinaka! Matapat kong kaibigan."
"Ouch.." Madrama siyang humawak sa dibdib niya na kinunutan ko ng nuo.
"Mali ba ko?"
"Okay, sige. Payag. Hanggang kaibigan na lang talaga," mahina niyang reklamo habang binubuksan ang kahon ng cake. "Bakit hindi ka maupo?"
"Hindi na, nagmamadali rin kasi ko," nakangiti kong sagot.
"Eh, bakit hindi ka pa umaalis?"
"Hay, ano ba 'yan ang bagal mo namang tikman," nagmamadali kong reklamo. Inagaw ko sa kanya 'yung nilagay kong paper plate sa gilid at plastic na kutsilyo para hatian
