"Good morning."
"Good morning," nag-iinat kong sagot sabay upo agad nang makita ang nakangiti niyang mukha.
"Bakit?" Tinawanan niya ko dahil sa naging reaksyon ko. "'Wag mo kong tingnan nang ganyan," nakangiting dugtong niya bago hawakan ang pisngi ko at panggigilan ako ng halik.
"Nananaginip ba ko?"
"Tulog ka pa ba?"
"Bakit... Raf?! Kurutin mo nga ako!"
"Hon. 'Yon na kamo ang tawagan natin kaya bakit Raf lang ang tawag mo sa akin?" malambing niyang pambabara na lalo kong ikinatitingin sa kanya.
"Aray!"
"Ba't sinampal mo 'yung sarili mo? Hay, Lory—I mean, hon, para kang sira," papalambing niyang sabi.
"Loko, walang ganyanan."
"Anong ganyanan?" Nakatawa na siya.
"Bakit bigla ka na lang naging ganyan ulit? Tingnan mo, oh! Nakataas lahat ng balahibo ko!"
"Sabi mo mahal mo ko
