10.จะให้ลืมได้ยังไง
957 Words
10.จะให้ลืมได้ยังไง
ร่างหนาภายใต้ผ้าห่มค่อยๆ ลืมเปลือกตาขึ้น ขยับกาย เรือนกายทีีเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ
หันไปมองนาฬิกาข้างเตียงนอน เกือบเที่ยงแล้ว
“แม่งชงสูตรไหนว่ะ ปวดหัวชิบหาย” ตรีภพยกมือขึ้นนวดขมับ บ่นอุบอิบอยู่คนเดียว เขาใส่ชุดนอนอยู่ จำได้ว่าเมื่อคืนกลับมาถึงก็สลบไปเลย แสดงว่าคนที่นอนร่วมเตียงคงเป็นคนเปลี่ยนให้ หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จแล้วจึงเดินลงไปที่ห้องอาหารเพราะตอนนี้ได้เวลาทานอาหารกลางวันพอดี
“หนักหรอเรา ลงมาซะเที่ยง ดีน่ะวันนี้วันอาทิตย์ ถ้าวันทำงานแบบนี้ไม่เอานะ” คุณตรีดันทันทีที่เห็นลูกชายเดินสะโหลสะเหลลงจากบันไดมา ก็อดที่จะพูดเย้าไม่ได้
“นิดหน่อยครับ ไม่ได้ครบทีมนาน เรื่องสังสรรค์กับเรื่องงานผมแยกได้ครับคุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วง”
“มาๆ ตาภพ แม่สั่งป้าใจต้มน้ำแกงแก้แฮงค์ให้ น้องวีบอกแม่ว่าเราเมาหนักเลยเมื่อคืนวันนี้น่าจะลงมาสาย” คุณหญิงปาดวานเดินเข้ามาควงแขนลูกชายสุดที่รักเดินกึ่งจูงกึ่งลากไปยังห้องรับประทานอาหาร
“หึ ขี้ฟ้องซะด้วย แล้วลูกสะใภ้คุณแม่ไปไหนล่ะครับ ปกติเสนอหน้าอยู่ข้างคุณแม่ตลอด” ตรีภพทำเสียงขึ้นจมูก ได้แต่แค่นเขี้ยวหมั้นไส้ ฟ้องแม่เขาว่าเขาเมากลับมาสินะ แล้วหายหัวไปไหนไม่เสนอหน้ามาฟ้องต่อหน้าดีแต่พูดหลับหลัง
“วีขอออกไปซื้อของกับกับพราวเพื่อนเขาน่ะ” พอทุกคนนั่งประจำที่ แม่บ้านก็ยกอาหารกลางวันขึ้นโต๊ะ วันนี้มีแต่ของโปรดลูกชายเจ้าของคฤหาสน์
“วันหยุดทั้งที บ้านช่องไม่อยู่ เพิ่งแต่งงานแท้ๆ”
“นานๆ วีจะได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อน ปกติวีก็คอยดูแลแม่แกตลอด ก่อนออกไปวีก็มาขอพ่อแล้ว”
“ครับๆ แล้วนี้วันหยุดคุณพีอไม่ออกไปไหนหรอครับ”
“วันหยุดพ่อก็ต้องอยู่กับแม่แกสิ ทำงานทุกวัน หยุดแค่อาทิตล่ะวันก็ต้องอยู่กับครอบครัว” ตรีดนัยส่งยิ้มหวานให้คู่ซีวิคที่นั่งเคียงข้าง ตักกับข้าวใสาจานภรรยาหลายอย่าง ทุกวันหยุดเขาจะอยู่กับปาดวานเสมอ ถึงไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเพราะสุขภาพของภรรยา แต่เคยได้ใช้เวลาด้วยกันในวันหยุดก็มีความสุขแล้ว เขาจะไม่ให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีกเด็ดขาด ถึงแม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาจะปาดวาดจะไม่เคยเอ่ยถึงมันแม้แต่ครั้งเดียว แต่เขาก็ยังเสียใจกับเหตุการณ์ในวันนั้นไม่เคยลืม
ตรีภพนั่งมองคุณพอกับคุณแม่เขาผลัดกันตักกับข้าวใส่จานกันไปมา คุยหยอกเย้ากันยังกับคํ่แต่งงานใหม่ ในสายตาของเขาคุณพ่อเขารักคุณแม่มาก การกระทำและคำพูดของท่านที่มีต่อคุณแม่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่เขาจำความได้แล้วทำไมท่านถึงนอกใจคุณแม่ แถมคนๆ นั้นคือคนที่คุณแม่รีเหมือนน้องสาว ถึงเขาจะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ถ้าให้เดาคุณพ่อคงถูกผู้หญิงมารยาคนนั้นทำให้หลงผิดไป ถ้าหากน้ารดาไม่ได้ตายไป ภาพคุณแม่กับคุณพ่อในวันนี้คงไม่หวานชื่นแบบนี้ ทำความเลวเอาไว้แล้วชิ่งหนีตายทิ้งลูกสาวเอาไว้ให้คุณแม่เขาเลี้ยง คุณแม่ก็ใจดีเหลือเกินรับลูกสาวของชู้มาเป็นลูก แต่เขาแบบท่านไม่ได้ ทำใจรักวีรดาไม่ได้จริงๆ
“พรุ่งนี้ก็ไปพร้อมพ่อแล้วกันนะภพ ถึงทุกคนจะรู้ว่าลูกเป็นใคร แต่เปิดตัวแบบเป็นทางการก็ดีกับตำแหน่งของภพ”
“ครับคุณพ่อ”
“อิ่มแล้วตามพ่อไปเอาเอกสารในห้องทำงานนะ จะได้ศึกษาไว้เตรียมประชุมพรุ่งนี้” ตรีดนัยลุกไปหอมแก้มภรรยาแล้วลุกจากโต๊ะไปยังห้องทำงานส่วนตัว
เมื่อตรีภพเห็นว่าเหลือแค่เขากับคุณหญิงปาดวานแค่สองคน “คุณแม่ครับ ผมมีสงสัยจริงๆ ครับ ทำไมถึงให้ผมแต่งงานมีลูกกับลูกสาวชู้ของคุณพ่อ”
คุณหญิงปาดวานลุกพรวดพราดขึ้นจากโต๊ะ แหวเสียงดังออกมาผิดจากภาพลักษณ์นุ่มนวลที่เคยเห็นจนชินตา “ตาภพ! พูดอะไรน่ะ ถ้าคนอื่นมาได้ยินจะทำยังไง แม่เคยสั่งภพแล้ว ห้ามพูดถึงเรื่องนี้อีก ถ้าภพยังอยากให้แม่มีลมหายใจอยู่อย่าพูดเรื่องนี้ให้แม่ได้ยินอีกเข้าใจมั้ย!”
“คุณแม่” ตรีภพเสียงสั่น เขาไม่เคยถูกท่านตวาดใส่เลยซักครั้งในชีวิต ขนาดตอนที่ปฏิเสธแต่งงานกับวีรดาท่านยังไม่แม้แต่ขึ้นเสียงกับเขาด้วยซ้ำ
คุณหญิงปาดวานเดินอ้อมโต๊ะอาหาร สองมือที่เหี่ยวย่นผิวขาวซีดโอบกอดคอของลูกชาย “แม่ขอแค่ให้ภพรักและเอ็นดูน้องวีเหมือนสมัยเด็กๆ”
“ผมทำไม่ได้”
“เรื่องที่แล้วๆ มาทั้งหมดลืมมันไปได้มั้ยภพ”
“ผมทำไม่ได้” ชายหนุ่มตาแดงกล่ำ ให้ลืมว่าแม่เขาถูกคนที่รักทรยศเสียใจเจียนตาย เข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่นอยู่แรมปี ให้ลืมช่วงเวลาที่เลวร้ายที่ผู้หญิงคนนั้นทำไว้ เขาทำไม่ได้ น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินสองมือหนาโอวเอวบางของผู้เป็นแม่เอาไว้แน่น ‘ผมจะรักลูกสาวคนที่ทำร้ายคุณแม่ได้ยังไง’
แฮร่ ไรท์แอบขุดไว้หลายหลุม เดากันไปก่อนน้าาา
- Writer
