Chapter 5

1240 Words
พ่อเลี้ยงแทนไทเดินกลับห้องนอนด้วยท่าทีหัวเสียอย่างเห็นได้ชัด เขาพยายามทำให้ใบบัวมองโลกในแง่ดีและไม่ยุ่งกับสิ่งพวกนี้ ส่วนเขานั้นจำเป็นต้องทำเพราะมันเป็นธุรกิจของครอบครัวแต่ใบบัวมีสิทธิ์ที่จะไม่ยุ่งเรื่องพวกนี้ เธอเป็นผู้หญิงและไม่ควรจะเอาตัวเองมาอยู่ในจุดที่อันตราย "เฮ้อ! เซ็ง" เขาสบถออกมาก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเอาฝักบัวราดตัวเพื่อให้ตัวเองอารมณ์เย็นขึ้น แล้วกลับมาที่นี่ทุกคนปกป้องและให้ท้ายใบบัวทุกคน ก่อนหน้านี้เอาแต่ใจตัวเองมากกว่านี้อีกเพิ่งจะดีขึ้นตอนมาอยู่กับเขาเนี่ยแหละ เพราะทุกคนสปอยเธอแบบนี้ไงถึงได้ดื้อแบบนี้ ทางด้านของใบบัวเธอขึ้นไปในห้องนอนของตัวเองจัดของให้เรียบร้อยจากนั้นก็เดินไปหาพ่อเลี้ยงแทนไทที่อยู่ข้างห้องของเธอ "พ่อเลี้ยงใบบัวขอเข้าไปหน่อยได้มั้ยคะ" หญิงสาวเคาะประตูหน้าห้องอยู่สักพักแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างใน หญิงสาวค่อยบิดลูกบิดประตูก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อมันไม่ได้ล็อค "อุ๊ย ไม่ได้ล็อคนี่นา" เธอค่อยๆเปิดเข้าไปข้างในมองหาชายหนุ่มแต่ก็ไม่เจอเลยได้ยินแต่เสียงน้ำไหลกระทบพื้นก็แสดงว่ากำลังอาบน้ำอยู่ ใบบัวยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าเตรียมชุดให้ชายหนุ่มในระหว่างรอเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ พ่อเลี้ยงไม่ชอบเอาเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำจะหาชุดหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วเท่านั้น ใบบัวนั่งรอเขาอยู่บนเตียงนอนมองซ้ายมองขวาอย่างแปลกตา ห้องนอนตกแต่งไม่เหมือนของเธอเลยสักนิดเดียวสีออกโทนมืดมากกว่าของเธอที่เป็นสีสดใส พ่อเลี้ยงแทนไทที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินตัวเปล่าพร้อมกับผ้าขนหนูเช็ดผมไปด้วยเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพล่อแหลม ใบบัวได้ยินเสียงเปิดประตูก็หันไปมองด้วยรอยยิ้มหวานก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อภาพที่เห็นมันเป็นภาพที่เธอไม่ควรเห็น "เฮ้ย!" "กรี๊ดดดดดด หนอนน้อย" ใบบัวเอามือปิดตาตัวเองทันทีที่เห็นความเป็นชายของเขาที่มันโผล่ออกมาเด่นสง่า พ่อเลี้ยงแทนไทรีบเอาผ้ามาปิดไว้ก่อนจะเดินไปคร่อมตัวหญิงสาวพร้อมกับเชยคางเธอขึ้นมามองสบตากับเขา "เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ หนอนน้อยเหรอ... กล้ามากเลยนะที่บอกว่าเห็นของพี่แล้วเรียกมันว่าหนอนน้อย" "ก็มันน้อยจริงอ่ะ" ใบบัวสวนกลับทันที พ่อเลี้ยงแทนไทถึงกับเลือดขึ้นหน้าเอามือหญิงสาวมาจับความเป็นชายของเขาอย่างรวดเร็ว เธอตาโตรีบดึงมือกลับคืนนี้ต้องนอนไม่หลับแน่นอนเลย ฮือออ ทำไมเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย "กรี๊ดดดดดด ไม่จับ อี้" "ก็จับให้มันพองไงแล้วมาดูกันว่าเป็นหนอนน้อยรึเปล่า" "ฮืออออ ไม่เอาแล้วไม่อยากดู" ใบบัวเอามือปิดตาตัวเองไว้ร้องไห้ออกมาทันทีอย่างทำอะไรไม่ถูก ทำไมเธอต้องมาอยู่ในสภาพนี้ด้วยก็ไม่รู้ผู้หญิงบริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างเธอไม่ควรมาเห็นอะไรแบบนี้ "กล้ามากเลยนะที่เรียกมันว่าหนอนน้อยอ่ะ" พ่อเลี้ยงแทนไทเอาผ้าเช็ดตัวพันตัวไว้ก่อนจะอุ้มใบบัวมานั่งลงบนตัก เธอค่อยๆลืมตามองชายหนุ่มหน้าอกซิกแพคแน่นมากคงเพราะเขาออกกำลังกายถึงได้ดูสุขภาพดีขนาดนี้ "อยากดูอีกมั้ย" "อี้! โรคจิตแน่นอนเลยพ่อเลี้ยงอ่ะ ทำไมถึงมาเปิดของตัวเองให้ใครต่อใครดูแบบนี้" "เปิดให้ใครดูที่ไหน เราเองต่างหากที่เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต พี่ปิดประตูแล้วเราเข้ามาได้ยังไง" ทั้งสองคนเริ่มมีปากเสียงกันอีกครั้งแต่ก็เป็นการทะเลาะกันที่ไม่รุนแรงอะไร ใบบัวอ้ำอึ้งไม่รู้จะเถียงอะไรเพราะจริงๆเธอก็ถือวิสาสะเข้ามาเอง "ก็มันไม่ได้ล็อคนี่นา" "ไม่ได้ล็อคก็ไม่ควรเข้ามามั้ย รอบหน้าถ้าดื้อแบบนี้อีกจะโดนมากกว่านี้" ใบบัวมองมือตัวเองที่เอาไปจับความเป็นชายของเขาก็รู้สึกแย่มากไม่รู้จะลบภาพให้มันออกไปยังไงดี รู้สึกโกรธตัวเองมากที่พลาดแบบนี้ "รู้สึกยังไงบ้าง... สัมผัสมันเป็นยังไง" พ่อเลี้ยงแทนไทหัวเราะออกมาอย่างขำขันที่ได้แกล้งหญิงสาวตรงหน้า เอาจริงโกรธนะเว้ยที่มาเรียกน้องชายของเขาเป็นหนอนน้อยถ้าไม่ใช่น้องนี่จับปล้ำไปแล้ว จะได้รู้ว่าถ้ามันพองโตขึ้นมาเค้าไม่เรียกหนอนน้อยหรอก "กรี๊ดดดด ห้ามพูดถึงมันสิ" "คนเรามันก็ต้องเห็นอยู่แล้วมั้ยจะอะไรนักหนา" "แต่ใบบัวไม่เคยเห็นนี่นา ฮืออออ ต้องฝันร้ายแน่นอนเลยอ่ะคืนนี้" ใบบัวทำหน้าบึ้งบูดสะบัดหน้าใส่ชายหนุ่มอย่างงอนๆ เธอเป็นน้องสาวของเขานะทำแบบนี้จะมองหน้ากันติดได้ยังไง พ่อเลี้ยงโอบรอบเอวเธอไว้ก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ใบหน้าทั้งสองคลอเคลียกันจนหญิงสาวรู้สึกหัวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก "หัวใจเต้นแรงจัง" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงเบาริมฝีปากหนาลากไล้ไปตามแก้มนวลอย่างหลงไหล ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ก็ไม่รู้มันอยากอยู่ใกล้ๆอยากกอดไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ส่วนใบบัวเธอชอบที่พ่อเลี้ยงกอดและสัมผัสเธอมันให้ความรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ "อย่าทำแบบนี้สิคะใบบัวเป็นน้องสาวพ่อเลี้ยงนะ" "พ่อแม่เดียวกันก็ไม่ใช่... หรือไม่จริง" เขาเอ่ยออกมาเสียงเบาก่อนจะยื่นริมฝีปากไปจูบใบบัวอย่างอ่อนโยน หญิงสาวหลับตาลงช้าๆรับสัมผัสของเขาด้วยความเต็มใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าที่เคยมากสุดก็แค่กอดแต่ทำไมครั้งนี้ถึงอยากจูบกันก็ไม่รู้... "อื้อ...พ่อเลี้ยงใบบัวจะไปหาคุณปู่แล้ว" "รีบไปไหนเดี๋ยวตอนเย็นก็เจอกันอยู่แล้ว เดินทางเหนื่อยๆนอนพักก่อนดีมั้ย" เขาลูบผมหญิงสาวแผ่วเบาดึงเธอมากอดแนบอก ใบบัวซุกใบหน้าลงกับไหล่กว้างหลับตาลงช้าๆเพราะเดินทางหลายชั่วโมงทำให้เธอรู้สึกล้ามาก "พ่อเลี้ยงหายโกรธใบบัวนะคะ ใบบัวจะไม่ทำอีกแล้ว" "พี่ไม่ได้โกรธใบบัวหรอก แค่ไม่อยากให้ไปยุ่งกับเรื่องพวกนั้นเข้าใจใช่มั้ย" เขาลืมไปเลยนะว่ากำลังโกรธเธออยู่ที่จริงควรจะโกรธมากจนไม่พูดด้วยสิแต่ทำไมถึงมากอดกันแบบนี้ล่ะ บางครั้งเขาก็งงตัวเองมากเหมือนกันคำพูดบางอย่างก็ย้อนแย้งกับความรู้สึกและการกระทำ "เข้าใจค่ะไม่ทำอีกแล้ว แต่ว่าใบบัวได้รางวัลแจ็คพ็อตแตกกำไรเป็นแสนเลยนะ" "เพิ่งพูดไปเองนะ..." "แหะๆก็อยากอวดนี่นา"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD