ตอนที่ 11

1821 Words

มาโชนั่งกินอาหารกลางวันในร้านหรูพร้อมกับแอบมองเด็กสาวน่ารักที่นั่งกินขนมกับเพื่อนร้านตรงกับข้าม เด็กอะไรน่ารักขนาดนี้วะอยากได้ เขารีบจ่ายเงินแล้วจะเดินไปทักทายแต่เด็กคนนั้นก็หายไปแล้ว “อยู่ไหนวะ?” น่ารักโดนใจตั้งแต่แรกพบแบบนี้ไม่ได้เจอบ่อยๆนะ “นายมองหาใครเหรอครับ?” เอริคถามเจ้านายที่ยืนมองไปมาไม่หยุด “ผู้หญิงคนเมื่อกี้น่ารักดีฉันอยากได้” ตัวเล็กน่ารักแถมยังมีแก้มกลมๆอีกนี่มันสเปคชัดๆเลย “ผมไปฉุดให้ไหมครับรับรองว่าถึงเตียง” “ขอบใจแต่ไม่ต้อง ฉันจะจัดการเอง” ข้าวเดินกลับมาอีกครั้งเพราะลืมโทรศัพท์ไว้แล้วทางร้านเก็บไว้ให้ เธอนี่มันขี้ลืมจริงๆเลยโทรศัพท์เครื่องนี้ป๋าโรมพึ่งซื้อให้ด้วย! พอรับของขอบคุณก็หมุนตัวกลับในจังหวะนั้นชนใครบางคนเข้าอย่างจังจนแทบล้ม “ว๊าย!! ขอโทษค่ะ” คิดถึงป๋าโรมจนลืมดูทางเลยเหรอเนี่ยบ้าจังเลย เธอขยับตัวออกมาตั้งหลักยิ้มให้อย่างขอโทษจากใจ “ไม่เป็นไรครับ น้องละเจ็บมากไหม?” มาโชถามพร้อมกับใจที่เต้นแรงมากขึ้นเรื่อยๆ “หนูไม่เป็นอะไรค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” ไม่ใช่คนไทยแน่นอนแต่ทำไมพูดได้ชัดจังเลย “เดี๋ยวก่อนสิหนู!” พึ่งได้เจอจะหนีแล้วอย่าหวังเลยว่าเขาจะยอมให้ไปง่ายๆ “น้ามีอะไรรึเปล่าคะ?” ฝรั่งตาสวยจังเลยแต่น่าเสียดายหนวดเยอะมากเกินไปหน่อย เขายังไม่ทันได้พูดก็มีเสียงใครบางคนที่คุ้นเคยดังมาก่อน “ไงมาโชมีอะไรกับเด็กกูรึเปล่าวะ?” โรมวางมือโอบไหล่เด็กน้อยที่ไม่รู้อะไรเลย เขาแอบตามมาตั้งแต่เช้าแล้วกะว่าจะหาจังหวะดีๆคุยกันแต่สุดท้ายเจอเพื่อนเก่าที่ยังไม่เคลียร์เรื่องมันเผาโรมแรมเขาเลย ถ้ายัยหนูไม่อยู่กูกระทืบมึงแน่ไอ้เลว! “ไอ้โรม!!” ไอ้ตัวมารมันมาได้ไงวะแล้วเด็กคนนี้เป็นของมันงั้นเหรอ เออดี! กูจะแย่งมาเป็นของตัวเองให้มันเจ็บใจตายเลย! “ยัยหนูไปรอป๋าทีโรงหนังนะเดี๋ยวตามไปส่วนมึงกูมีเรื่องจะคุยด้วยวะไอ้มาโช” “เด็กมึงเหรอน่าเอาดีวะ นี่หนูถ้าเบื่อมันมาหาพี่ได้นะ” มาโชก้มหน้าเข้าไปใกล้เด็กสาวน่ารัก “อย่ามายุ่ง! ยัยหนูไปได้แล้วป๋าต้องคุยกับเพื่อนรักก่อน” เพื่อนรักมากด้วยนะอีกนิดเดียวจะฆ่ากันตายได้อยู่แล้ว ยัยหนูมองเขาก่อนจะรีบไปสงสัยจะหาเรื่องหลบหน้ากันต่อ ข้าวถอยออกมาแล้วรีบเดินหนีไปแต่เธอไม่ได้ไปตามที่ป๋าโรมบอกหรอกนะ เธอตรงไปขับรถเพื่อกลับคอนโดต้องการจะหลบหน้าอีกสักพัก เพราะแค่เห็นหน้าความทรงจำในคืนนั้นก็ย้อนกลับมาทันที! ป๋าโรมคือผู้มีพระคุณตอนนั้นเขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรก็ได้! เวลาผ่านไปจนถึงช่วงค่ำข้าวอ่านหนังสือการ์ตูนจบไปหนึ่งเล่มแล้วถึงลุกบิดตัวคลายเมื่อยก่อนจะไปอาบน้ำให้สดชื่นและค่อยทำอะไรกิน “เฮ้อ…ป๋าต้องโกรธหนูแน่เลย!” น้อยครั้งที่เธอจะไม่ทำตามคำสั่งเขานะ ทุกครั้งไม่ว่าป๋าโรมจะพูดอะไรเธอทำตามหมดเลยซึ่งมันก็เป็นแค่เรื่ิองเล็กน้อยมากอย่างเช่นห้ามมีแฟนจนกว่าจะอนุญาต ห้ามยุ่งกับผู้ชายทุกคนถ้าเป็นเพื่อนก็ต้องเว้นระยะห่าง ห้ามสนใจอย่างอื่นนอกจากเรื่องเรียน จะทำอะไรไปไหนอยู่กับใครต้องรายงานทุกอย่างและทุกวันด้วย เธอสงสัยนะแต่คิดว่าคงจะเป็นห่วงกัน! โรมเข้ามาภายในคอนโดหรูมูลค่าหลายสิบล้านเป็นครั้งที่สองหลังจากซื้อให้ข้าวอยู่ เขามาแค่ตอนซื้อและก็ตอนนี้ที่ไม่สามารถทนไหวอีกแล้วถ้ายัยหนูยังนิ่งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะว่านิ่งก็ไม่ใช่สิหลบหน้าเขามาตั้งอาทิตย์กว่า! “อาบน้ำอยู่เหรอ” เขาซื้ออาหารค่ำกับขนมมาให้พร้อมด้วยเครื่องดื่มเล็กน้อยสำหรับตัวเองด้วย คืนนี้เขาจะค้างที่นี่ต่อให้ต้องนอนพื้นก็ตาม “ป๋า…เอ่อ…มาทำไมคะ?” คำถามโง่ๆของคนงงที่พึ่งอาบน้ำเสร็จอย่างเธอแถมยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยอีกด้วย เธอใส่แค่ผ้าเช็ดตัวเองนะมันล่อแหลมไปไหมอยู่ในห้อง “ป๋าคิดถึงค่ะ ป๋าเป็นห่วงหนูเลยแวะมาหา” คิดถึงมากเลยรู้ตัวบ้างไหมเด็กดื้อ เขาวางของทุกอย่างลงแล้วเดินตรงไปดึงยัยหนูเข้ามากอดให้สมอยาก “ป๋าคือ…กอดหนูทำไม?” “ป๋าจะกอดหนูไม่ได้เลยเหรอ?” “ก็…หนูโตแล้วนะไม่ใช่เด็กเก้าขวบซะหน่อย!” เธอก็แถไปเนียนๆทั้งที่ตอนนี้ใจเต้นแรงมากจนกลัวว่าเขาจะได้ยินเอา อ้อมกอดป๋าโรมแน่นมากขึ้นส่วนเธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเลยสักนิดเดียว เธอก็คิดถึงเขามากนะ! นอกจากกอดแล้วยังจูบกระหม่อมบางย้ำๆซ้ำๆให้รู้ว่าคิดถึงมากขนาดไหน เขารู้ว่ายัยหนูโตแล้วแต่ก็ยังอยากจะถนอมมากกว่านี้รอวันที่สามารถเด็ดดมได้แบบเต็มใจ “หนูหิวข้าวป๋าปล่อยนะ” สุดท้ายก็เป็นเธอที่ผลักเขาออกเองแล้วรีบไปแต่งตัวก่อนจะเดินไปในครัวเพื่อทำอะไรกินแต่กลับเห็นกับข้าวจัดใส่จานพร้อมแล้ว เธอหันกลับไปมองป๋าโรมคำตอบชัดเจนคือรอยยิ้มหล่อนั่นแหละ “ชอบไหม?” “ชอบมากค่ะ ป๋าหิวไหมคะ?” “หิวสิแต่ป๋ารอหนูนะ มากินกันดีกว่าแล้วจะได้อาบน้ำนอนวันนี้ป๋าเหนื่อยมากเลย” เป็นความเหนื่อยที่ปวดไปทั้งตัวเลยเพราะนอกจากตามยัยหนูแล้วยังเกือบจะวางมวยกับไอ้มาโชอีก สายตามันที่มองยัยหนูลึกซึ้งมากและเขายอมไม่ได้! “ป๋าจะนอนที่นี่เหรอคะ ห้องนอนมีแค่ห้องเดียวนะโซฟาก็ตัวเล็กป๋านอนขายื่นออกไม่สบายตัวพอดี” ตัวเขาไม่ใช่น้อยๆซะหน่อยเพราะความสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซ็นได้เลยมั้ง “ป๋าจำได้ว่าเตียงหนูใหญ่นอนสามคนยังได้เลย” เขาเป็นคนซื้อเองกับมือทำไมจะจำไม่ได้ละ “หนูว่ามันไม่ดีนะ เอางี้หนูจะขับรถไปส่งป๋าโรมที่บ้านดีกว่านะคะ” เธอวางขวดน้ำลงพร้อมส่งยิ้มแหย่ๆให้คนที่เดินเข้ามาใกล้กันมากขึ้น “เปลี่ยนจากขับรถไปส่งมาเป็นนวดให้ป๋าได้ไหมคะ ยัยหนูกลัวอะไรรึเปล่า?” เธอถอยหนีไปช้าๆในขณะที่เขาเดินแค่ไม่กี่ก้าวก็ประชิดตัวแล้ว ยัยหนูมองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยปนกับความกลัว เขาหลงรักแววตาคู่นี้จังเลย “เอ่อ….คือว่า…” “นะคะ นวดให้หน่อยนะป๋าเมื่อยไปทั้งตัวเลย” “ป๋าถอยไปนั่งกินข้าวดีกว่าเนอะ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยแล้วเม้มปากแน่นสบตาที่ก้มลงมาใกล้มากขึ้นจนปลายจมูกโด่งแทบจะชนกับแก้มเธอได้อยู่แล้ว “คืนนี้หนูจะนวดให้ป๋าใช่ไหม?” “ถ้าป๋าต้องการหนูทำให้ได้ค่ะ” หลังจากอาหารค่ำป๋าโรมไปอาบน้ำเธอก็มารื้อหากางเกงตัวที่ใหญ่ที่สุดไปให้ใส่นอน เธอเอาแค่ยี่สิบห้าเองนะและดูเขาสิตัวไม่ใช่น้อยๆเลยนะนั่น “ตัวนี้ได้แน่!” กางเกงนอนขายาวสีเทาฟรีไซส์ที่เธอซื้อมาแล้วมันใหญ่ไป “ยัยหนูนี่ของป๋าเหรอ?” ในมือเธอไง “ค่ะ กางเกงตัวนี้หนูซื้อมาใส่แต่มันหลวมป๋าน่าจะใส่ได้นะแต่ขามันอาจจะลอยนิดหน่อย ป๋าตัวสูงไป!” เธอตัวสูงแค่หน้าอกเขาเองนะไม่มีทางที่กางเกงตัวนี้จะพอดีกับขายาวๆได้หรอก เขารับกางเกงมาใส่แล้วล้มตัวลงนอนคว้ำบนเตียงนุ่นที่คัดสรรมาเพื่อยัยหนูเอง ทุกอย่างที่นี่ส่วนใหญ่แล้วเขาเป็นคนเลือกมันจะมีแค่บางอย่างที่ยัยหนูเลือกซึ่งผ้าปูที่นอนลายการ์ตูนนี้มันเหมาะกับเธอดี “ป๋าปวดไปทั้งตัวเลย หนูนวดให้หน่อยนะคะ” “ค่ะ หนูจะนวดให้ป๋าหายเมื่อยเลย” เธอคลานขึ้นไปบนเตียงลงมือนวดให้เขาสบายมากขึ้น “รถใหม่ขับสบายไหม?” “ก็ดีค่ะ หนูชอบมาก” “หนูอยากได้อะไรไหมไม่ต้องเกรงใจนะ ป๋าเต็มใจทุกอย่าง” “ไม่ต้องการค่ะ ถ้าหนูอยากได้ก็จะซื้อเองแล้วป๋าโรมละอยากได้อะไรไหมคะ?” แค่คำถามใสซื่อของยัยหนูเล่นเอาใจเต้นแรงมากแล้วยังยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวอีกด้วย ถ้าเขาบอกว่าสิ่งที่ต้องการคือเธอละยัยหนูจะยอมไหม เขาพร้อมจะมอบทุกอย่างให้อย่างเต็มใจนะถ้าได้เธอมาครอบครองเป็นของส่วนตัวที่รักยิ่งกว่าชีวิต “อ้าว! หลับแล้วเหรอไวจัง” เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆเลยตอนนี้หลับไปแล้วได้ไงกัน เธอขยับตัวเขาให้นอนหงายได้สบายมากขึ้นแล้วถึงปิดไฟจนมืดสนิทเดินมานอนชิดนอนเตียงให้มากที่สุดแต่ยังไม่ทันได้หลับเลนก็มีมือใหญ่มาจับดึงเข้าไปจนแนบชิด “นอนแบบนี้อุ่นที่สุดแล้ว” “ป๋าแกล้งหลับเหรอ?” “เปล่า ป๋ายังไม่หลับเลยด้วยซ้ำแค่พักสายตาเฉยๆ” เขาชอบการได้นอนกอดแบบนี้จังเลย “งั้นหนูนอนแล้วนะ ฝันดีค่ะ” เธอไม่รู้ว่าควรจะเอายังไงดีกับมือที่กอดกันแน่นแบบนี้ เวลาผ่านไปเกือบเที่ยงคืนยัยหนูหลับสนิทเขาถึงก้มลงหอมแก้มแล้วจูบปากแผ่วเบาก่อนจะนอนหลับฝันถึงเธอในคืนนี้ นี่เป็นการนอนที่ดีที่สุดตลอดหนึ่งอาทิตย์เลยนะ “ฝันดีนะยัยหนูของป๋า”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more