Chapter 2 - STONE
1958 Words
After 18 months
For the last 18 months I became even close to my new friends that I've never imagine I will become part of. It is indeed good to have a great friends but it is also painful since our friendship is beyond what normal human being could ever comprehend.
Miliseconds, seconds, minutes, hours, days, weeks, months, years, or even semesters we've passed but still Katharine is not here with us. I don't know what might or may happen to her in the arms of the man who've abducted her.
After Lauren and Ken drove me home that day, we've never spoken about the other world where Katharine is into. Those 18 months, the only mind blowing they have told me--us, Wil, is that Lauren and Ken's tita Amara has a power to heal. Not something a human can do but something a superhuman can do.
I and Wil are a bit surprise but not as mind blowing as about their tita when they told me that Lauren and Ken is a twin, and told us that the Director of our school which is the man who have saved me once is their uncle. And their mother looked so young that looks like our older sister. When I've met her, she looks so intimidating and beautiful who has a very long hair.
Ang akala ko nga noon ay alam na ni Wil ang tungkol dito sa mga ito ngunit hindi pala. Nagtampo nga siya noon dahil hindi nila sinabi sakaniya ngunit naresolba din ito.
When looking back to my old self, I realize that all those years that I have been living is not all what I or anybody have thought or know are what they are. You will never really know until you're in it... until your very own eyes and all senses and mind whether it's subconcious or not, witnessed those things that is hard to believe, just like the other world.
Dito mo masusukat kung hanggang saan ba ang kaya mong paniwalaan.... kung hanggang saan mo ba kayang intindihin ang mga bagay-bagay.
"Malapit na ang sem-break. Anong balak niyong gawin?" Tanong ni Lauren.
"Kayo" aniko
"Kita-kita kaya tayo nila Wil?" Tanong niya.
"Pero may trainings kayo? Hindi kaya makakaapekto ito sainyo?" Tanong ko naman kaya siya bahagyang natawa.
"Sa pagresolba nga namin ng mga kaso ay nakaapekto ba ito saamin?"
"Hindi naman." Patawa kong sagot.
"Atsaka ang ibig kong sabihin ay ngayon. Ngayon tayo magkita-kita."
"Anyway, let's find Ken first. Tapos puntahan na lang natin siguro si Sam sa CDD."
"Sige." Sang-ayon ko.
Nakita namin si Ken na kagagaling lang sa banyo na halatang kapapalit lang ng kaniyang damit.
"Anong ginagawa niyo dito?" Tanong niya saamin.
"Punta tayo kay Sam. Doon sa CDD." Sambit ni Lauren.
"I don't want. You two can go." Tamad niyang sagot at isinarado ang kaniyang locker matapos ilagay ang marumi niyang damit sakaniyang bag.
"Eh? Bakit? Ano bang gagawin mo?"
"I have errands to do. Sige na. Magkita na lang tayo mamayang gabi."
"Saan ka ba- ano ba ang- teka!" Pagtigil sakaniya ni Lauren ngunit hindi na siya nito pinansin at tuluyan ng umalis.
"Busy yata siya?" Sabi ko.
"Busy? Eh wala naman akong maalalang kailangan niyang gawin tungkol sa akademya o sa trainings niya." Reklamo niya saakin.
"Pwera na lang kung labas sa mga ito ang gagawin niya. Hmp. Bahala siya jan. Basta punta tayo kay Sam kasi mas malapit siya tapos kay Wil naman."
Ilang minuto lang ang naging biyahe namin papunta sa eskwelahan ni Sam. Tinext namin siya na nandito kami sa labas at mabuti na lang ay dumating din siya agad.
"Good to see-" napatigil si Lauren sa pagsasalita nang hilain niya kami agad palayo na animoy may pinagtataguan.
"Anong ginagawa natin dito? Bakit?" Halos pabulong naming tanong sakaniya.
"Tumakas lang ako doon sa coach ko." Wika niya.
"Pero strikto siya, sabi mo diba?"
"Oo. Sinasanay ko lang. Ganon din naman si coach Ches noon diba? Nasanay lang saating dalawa." Sagot niya kay Lauren kaya sila natawang dalawa.
"We miss you."
"Sana makapunta ka sa Senior's Night namin."
"Parang wala rin kaming Senior's Night dito ahh." Patawa niyang sabi kaya siya sinamaan ng tingin ni Lauren.
"Bakit, nandoon ba kami? Wala naman diba?"
"I'm just kidding. Oo. Susubukan ko. Basta hindi malaman ni mama kasi baka bigyan nanaman nila ako ng curfew."
"Ang hirap naman nito. Napipilitan tuloy tayong magsinungaling sakanila tita."
"Ayos lang iyon. Saan nga ba tayo pupunta?" Pagiiba niya.
"Kay Wil." Sambit ko.
"Oh. Nice timing. Ka-text ko siya kanina. Sabi niya mag-go-grocery daw siya."
"Mag-isa?" Tanong ni Lauren.
"As usual."
"Then now's the time." Nakangiting sabi ni Lauren.
"Anong oras daw ba ang alis niya?" Tanong ko.
"Kanina. Baka nga nandoon na siya."
"Oh, tara na. Ano pang inaantay natin?"
"Teka. Yung bag ko."
"Saglit. Mabilis lang ito."
"Bilisan mo. Baka mahuli ka pa jan."
"Teka, wala ka nabang klase? Hindi ka ba niyan mag-cutting class?" Tanong ko.
"Parang hindi mo alam ang sched niya, Kyla. Diba ngayon araw eh half day lang sila. Bale training lang nila ngayong hapon." Wika ni Lauren saakin.
Naging mabilis nga ang pagkuha ni Sam ng kaniyang bag. Nagpunta na kami agad sa mall kung nasaan si Wil.
"How about Ken?" Tanong ni Sam saamin habang hinahanap namin si Wil.
"He said he have errands to do."
"Errands? Errands his ass. That dumbass. What is he up to?"
"I don't know. Should we know?" Tanong ni Lauren.
"Si Wil." Pagturo ko sakaniya nang makita ko siya habang tulak-tulak ang cart.
Base sa mga laman ng cart ay kakaumpisa niya pa lang dahil kakaunti pa lang ang laman nito.
"Hey bro. What's up?" Masayang pagbati sakaniya ni Sam matapos niyang yakapin si Wil na parang ilang taong hindi nakita.
Ganito sila kapag magkikita-kita. They even says I love you to each other when they part ways. Some might find it unusual or some things that differ from the truth, but they don't mind them. For me, it's an adorable act because I can see and feel that they really love and care each other.
Magsasalita pa lang si Wil ay biglang nabasag ang kung ano malapit saamin kaya kami napayuko.
"Wait. Is that Ken?" Tanong ko nang mapatingin sa lalaking nakaitim at nakasalamin.
"That's Ken. Wait, no. Wait... yes. That's definitely Ken. Look at the hairstyle... that blowout haircut with tapered sides the same as tito Hiro." Wika ni Sam.
Since they told me that Mister Hiro is their uncle, Sam calling them tito as well.
"What is he doing here?" Tanong ni Wil.
"We don't know." Sagot ni Lauren.
Biglang may nagpaputok kaya ang mga tao kasama na kami ay napayuko ulit.
Nagpaputok ulit yung kalaban ni Ken at pilit siyang tinatamaan ngunit nagagawa niyang makaiwas.
"Ken! Behind you!" Bigla kong sigaw nang makita ko ang isang babaeng may baril. Napatingin muna siya saamin na parang nagtatanong at hindi natutuwang nandito kami bago tumalon at umikot patungo saamin. Nagsunod sunod ang pagputok ng baril kaya't hinila na kami nila Sam palayo.
"Let's get out of here." Ani ni Wil.
"Wait. Si Kuya."
"That f*****g dumbass." Sabi ni Sam atsaka marahas na napakamot sakaniyang ulo.
"What the hell is he thinking?" Tanong niya.
"Guys, do you recognize them? I think I do." Sambit ni Lauren.
"I think I do too." Wika ni Wil.
"I think also." Sabi rin ni Sam.
"Who are them?" Tanong ko.
"I think they are the-"
"Go to the car!" Putol ni Ken na tumatakbo patungo saamin kaya hindi na natuloy ni Lauren ang sasabihin niya.
"Get into the cart. Now." Mabilis na utos ni Sam saamin ni Lauren kaya rin namin ito sinunod ng walang pagdadalawang isip.
Pagsakay namin ay sabay nila itong tinulak ni Wil kaya mabilis kaming nakarating sa labas. Paghinto namin ay mabilis nila kaming tinulungan makababa at makatakbo sa sasakyan nilang dalawa.
"Sam! Saan ka pupunta?" Tanong ko nang bumalik siya papunta sa cart kung saan malapit na sila Ken at ang humahabol sakaniya.
"Get into the car!" Balik niya saakin.
Pagsakay namin ni Lauren ay tinignan namin kung paano itulak ni Sam ang cart papunta sa mga humahabol kay Ken. Napatagal niya sila ng kaunti dahilan ng paglayo nilang dalawa sa mga kalaban.
Nagawa nilang makasakay sa sasakyan ni Sam at sumunod saamin.
Naging mabilis ang pagmamaneho namin hanggang sa nakalayo na kami kaya na ito naging normal. Tumigil muna kami sa convenient store at doon bumili ng makakain, at para na rin makausap at magamot si Ken.
"What the hell are you doing there?"
"What do you think you are doing?"
"Why are you with them?"
"What the hell?" Sunod-sunod na tanong ni Sam na parang mama niya kaya hindi na namin kailangan magtanong pa.
Umirap sakaniya si Ken kaya diniinan ni Sam ang pack ng yelong nakapatong sa gilid ng ulo niya. Ang isang kamay niya kasi ay hawak ang isang pack sa gilid ng kaniyang bibig at ang isa naman ay ginagamot ni Wil dahil ang dami niyang sugat na natamo lalo na sa kaniyang kamay. Halatang nakipag bugbugan pa siya dahil sa mga ito.
"Aww!" Reklamo niya.
"Are you sick? What the hell are you doing? Are you trying to commit a suicide? If yes, then tell me so I would kill you myself." Sermon sakaniya ni Sam.
"Kaya nga. What are you trying to do?" Tanong ni Wil.
"Kuya? Ano?" Tanong ni Lauren nang hindi siya sumagot.
"Ito oh." Pag-abot ko naman ng bendahe kay Wil nang maayos ko ito. Inabutan ko rin siya ng tape para sa bendahe atsaka niya ito idinikit.
Si Lauren naman ay pinalitan ang ice na nasa pack nila ni Sam.
"They have the Stone."
"Stone? What stone?" Tanong ni Lauren.
Nagpakawala naman ng malalim na paghinga si Ken na parang wala ng magawa.
"They are immortal now." Aniya kaya hindi nakasagot agad ang tatlo na parang alam na nila agad kung sino ang tinutukoy ni Ken.
"B-b-but how?"
"Dio made them to be immortal so that he will use them for finding the stone."
"What stone?" Tanong ulit ni Lauren.
"It is the heart, more like a life of a living... in this world. If that is gone here for a week, all living creature here would be dead... or if not, will become part of his army to the other world."
"H-h-h-how did you know that?" Tanong ni Lauren.
"I heard tito and mom talking about this."
"Mom? When?" Hindi makapaniwalang tanong ni Lauren.
"It doesn't matter. What matters right now is that stone. We need to get it before they could even get into Dio."
"Ano bang gagawin niya sa batong iyon?" Tanong ko kaya niya sinalubong ang aking mga mata.
This is awkward and this makes my heartbeats faster than normal.
"I don't know for now." Tugon niya atsaka umiwas ng tingin.
"For now, we should work here because mom and the others are working hardly there."
"Why would they chase you if they have the stone?" Tanong ni Wil kaya kami napatingin sakaniya. Hindi siya sumagot ng ilang segundo.
"Because I have this." Paglabas niya ng parang jolens na medyo malaki. Siguro kasing laki ng eyeball ng tao.
"What is that?"
"This is their portal. They will use this as a portal to get into the other world, particularly in Dio's place."
"So, if they don't have that they can't go?"
"Yes. But we can't be rest assured about this. This is not the only way to make a portal."
"If we can retrive the stone as soon as possible, we can hide it from them."
"How?" Tanong namin agad.
"My friend knows how."
"Tsk." Ani ni Sam kaya natawa ng bahagya si Lauren.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Song: Something Unreal by The Script
- Writer
