"We only have one butt. Wait, are we?" Tanong ni Sam kay Ken nang makarating kami ni Katharine sa roundtable.
Nandito si Sam at parating na rin si John dahil manonood kami sa performance ni Wil at Love mamaya. Umpisa na kasi ng intramurals nila.
"Yes. We only have one." Naiiritang sagot ni Ken at napatingin kay Katharine na kumakain... ulit.
"Isn't it supposed to be two?" Tanong ni Sam.
"No." Sabi ni Ken
"A butt composed by a pair of butt cheeks. So, basically, we only have one butt." Sagot ni Lauren.
"Hmmm? You're gay, aren't you?" Mapang-asar na tanong ni Katharine kay Sam.
Habang nag-aasaran na parang nagbabangayan na sila ay napatingin ako kay Ken. Hindi niya yata napapansin na nakatitig na siya kay Katharine.
Nagsalubong ang paningin namin ni Lauren kaya bigla akong umiwas.
"Oh Hell! Thank God!" Sabi ni Katharine atsaka natawa.
"You're really weird." Ani naman sakaniya ni Sam.
"You're really Gay." Balik niya kaya nagpatuloy nanaman sila.
"Kain ka ng kain. Hindi ka naman tumataba. Tsk. Pandak." Pang-asar niya kay Katharine.
"Matangkad ka lang eh." Sabi naman ni Katharine at nagpatuloy na sa pangatlong pagkain niya.
Ilang saglit pa ay dumating na si John kaya na kami sabay-sabay nagpunta kung nasaan si Wil.
"Ayos ka lang?" Tanong ko sakaniya.
"Medyo kinakabahan ako."
"Kaya mo yan. Ikaw pa ba? You can do it." Aniko.
"Oo nga. That's a pice of cake." Sambit ni Katharine atsaka medyo inayos ang kaniyang damit.
Napatingin naman ako kay Lauren na biglang nagiwas ng tingin nang makita ang ginawa ni Katharine.
"Ano ba theme ng kakantahin niyo?" Tanong niya kay Wil.
"OPM."
"May love songs ba diyan?"
"Oo. Mostly."
"That's a piece of cake, Wil. Isipin mo na lang hinaharana mo si Lauren." Aniya kaya namilog ang mata ni Lauren nang marinig niya ito.
"O si Kyla. Diba." Dagdag niya atsaka kumindat.
"The point is, you can do this." Sambit niya atsaka medyo inayos ang buhok ni Wil na para niya itong anak.
Siguro sa mata ng iba'y para silang magkasintahan, ngunit sa mata ko'y para silang magkapatid o mag ina o magkaibigan.
Nang nagumpisa na ay tumakbo kami sa may bleachers at naupo.
"Katharine." Tawag sakaniya ni Lauren.
"I know, Lauren. I know that you like him."
"H-how?" Gulat na tanong niya.
"It's obvious. Even Sam knows. Sakaniya ko nga nalaman eh."
"Sam?" Hindi makapaniwalang tanong niya.
"Oo."
Sam? Bakit hindi niya lang man sinabi saakin?
Well, alam ko naman na. Pero bakit hindi niya pa rin sinabi saakin?
"Sam?" Sambit niya at hinanap si Sam.
Nang aalis na siya'y bigla ng kumanta si Wil kaya siya napatigil.
"Wahhh!!" Sigaw ni Katharine kasabay ng ibang estudyante.
Hinanap ko naman sila Sam.
Nasaan na kaya silang tatlo?
"Nasaan na sila Sam?" Tanong ko kay Katharine.
"Hindi ko rin alam. Huli ko silang nakita doon sa gilid ng stage." Aniya.
Nang hindi ko talaga sila makita'y sumabay na lang ako sa kantahan tutal ang daming estudyante ang sumasabay kaya hindi na nila maririnig ang boses ko.
"Hindi naman pala pangit ang boses mo. Bakit hindi ka kumakanta?" Tanong ni Katharine kaya ako napatingin sakaniya.
Ang lakas ng pandinig niya.
"Ayun sila! Nakita ko na." Turo ni Lauren sakanila John na umiinom ng kung ano sa may baba sa gilid habang pinapanood si Wil.
Nagtatawanan pa sila ngunit halata pa rin sa mukha ni Ken na naiirita siya kay John.
.
Pagkatapos ng intro nila Wil ay nagpunta kami sa convenient store at kumain. Grabe rin kasi ang pagod ni Wil sa pag perform at pag host kanina.
"Oo nga pala, yung tungkol kay "Hero"?" Tanong ni Lauren kay Sam.
Bigla namang napaangat ang mukha ni Katharine.
"Hiro?" Tanong niya.
"Oo. Hero." Tugon ni Lauren.
"Hiro?" Tanong niya ulit.
"Ayy. Hindi pala namin nakwento sayo." Aniya.
Napatingin naman siya saakin na parang nagtatanong.
Bigla naman akong umiling upang sabihin sakaniya na hindi yung Hiro na crush niya ang tinutukoy ni Lauren. Ano namang kinalaman ng tito Hiro nila Lauren dito sa krimen?
Habang kinukwento ni Lauren ang nangyari ay dumating ang tita Sandra nila Ken kasama siya.
Hindi ko napansin na lumabas pala siya.
"What are you guys talking?" Tanong nila habang nakangiti.
Kinukwento na rin sakanila nila Sam ang nangyari.
"For me, he's not a hero." Wika ni Katharine.
"Why? What do you call that act if he's not a hero?" Tanong ni Sam.
"Kaya nga? Paano mo nasabing hindi siya karapat-dapat na tawaging ganon?" Tanong din ni Lauren.
"Sandali." Pagtaas niya ng dalawa niyang kamay.
"Para saakin lang naman. Wag niyo akong awayin."
"He's not a hero." Sabi ng tita nila Ken habang natatawa.
"He's such a dumbass-stupid-d**k-robberer."
"He just make things worst." Dagdag nila.
"Why? Diba dapat isa siyang Hero dahil tinulungan niya yung mga mahihirap kahit nagnakaw siya?" Tanong nila Sam na ngayon ay nakaharap na sakanila.
"He's not. For now, yes, because he had given them some money. But those poor people doesn't know how money works. So I am expecting them to suffer a little harder than before, after they all spent "their" money."
"Anong ibig niyong sabihin?" Tanong ko naman dahil pati ako'y naguluhan. Hindi naman sila agad sumagot at ngumiti kaya ang sumagot ay si Katharine.
"Singit lang ako." Sambit ni Katharine kaya kami napatingin sakaniya.
"Sa tingin kong ibig nilang sabihin ay dahil hindi nga marunong ang mga taong iyon kung paano ba gumagana ang pera, mas malulubog lang sila at mas maghihirap dahil nga hindi nila alam humawak ng pera."
"Exactly." Sambit ng tita Sandra nila Lauren.
"Ahhhh, you know these stuffs. How'd you know?" Nakangiti at interesado nilang tanong kay Katharine.
"I read books." Sagot niya lang at ilang segundo silang nagkatitigan bago tumango habang hindi maalis ang ngiti sa bibig ng tita nila Ken.
"What year are you?" Tanong nila.
"First year po." Tugon ni Lauren.
"I have a business, corporation. I will open my door for you if ever you want to be part of it. What do you say?" Tanong nila kay Katharine kaya kamk nila Sam ay nabigla.
"Pero bata pa po ako. Hindi pa po ako graduate."
"Don't mind. I will wait." Nakangiti nilang sabi.
"Sige po. Salamat po." Aniya.
"Okay."
"So, back to the topic. Where were we?"
"Hindi ko pa rin po maintindihan kung anong ibig niyong sabihin." Sabi namin ni Lauren.
"What we meant is like this. I will give you an example. Let's say Katharine is in a middle to poor-class family and doesn't know how money works. And I, on the other hand, is also in the middle to poor-class family but I know how the money works. Or in short I am financial literate."
"If we were given some money, any amount, what do you think where we spend it?" Tanong nila.
"Pay bills?" Aniko.
"And if there's a remaining after we payed all the bills?" Tanong nila ulit.
"Buy whatever you want." Sagot ni Lauren.
"That's it! That's what we're talking about."
"That's exactly what middle to poor-class family will do to the money. They pay bills, pay debts, pay here, pay there. And then buy things like good or trendy clothes, cars, etcetera. And at the end of the day when all their money is gone, they sell those things they've bought, or sometimes sell the things they need. They borrow money here and there, work harder for income, until one day they see theirselves in the same place or maybe much worse than before. Then there comes regrets."
"How about me, on my example? What do you think will I do?" Tanong nila pero walang sumagot saamin.
"I will buy real assets. Kapag may natira, saka ko lang iyon gagamitin pambayad ng mga ganito at ganiyan. Hindi ako bibili ng mga magagarang damit o kung ano-ano pa na pagkakagastosan ko lang."
"So he really needs to go to jail." Wika ni Sam na parang nagulohan at walang naintindihan sa pinagusapan namin kanina lang.
Pati rin ako'y hindi lubusang naintindihan ang mga sinabi nila.
Napatingin ulit ako kay Ken at nakitang nakatingin siya kay Katharine na kumakain.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Songs: Dati by Sam Conception and Tippy Dos Santos and Quest, Ikaw Lamang by Silent Sanctuary, Ligaya by Eraserheads, Harana by Parokya ni Edgar, 214 by Rivermaya and, Closer you and I by Gino Padilla